W tej samej Sali Luwru wiszą dwa obrazy przedstawiające sen papieża Innocentego III (1160-1216), dręczonego wizją zachwianego w swych podstawach Kościoła.
Na pierwszym z obrazów: Giotta, z 1300 roku, to Święty Franciszek z Asyżu podpiera i ratuje przechylający się Kościół.
Na drugim z obrazów: Fra Angelico, z 1430 roku, dzieła uratowania Kościoła – w podobnej do Giotta scenerii malarskiej – dokonuje Święty Dominik.
Jak ważny – dla ludzi Średniowiecza i długo później – był Kościół Święty świadczy fakt, iż dwa największe zakony, założone w początkach XIII wieku: Dominikanie i Franciszkanie wpisały się z pełną determinacją, w dzieło umacniania i wzrostu potęgi Kościoła, nie zapominając przy tym o zapewnieniu sobie – w tym względzie – wdzięcznej pamięci potomnych.
SZYMON GIŻYŃSKI
1 komentarz
Moim zdaniem największym promotorem w rozpowszechnianiu wiary chrześcijańskiej był Zakon Jezuitów.Dominikanie i Franciszkanie ambitnie towarzy- szyli w utwierdzaniu wiary,ale głównym motorem rozpowszechniania wiary w Europie byli Jezuici.Oni to utworzyli plan rozpowszechnia wiary i zastosowali w pewnym stopniu teror,bo gdyby nie to,to nie wiadomo czy wiara chrześcijańska utrzymałaby się w Europie.Byli to Zakonnicy na te czasy wysoko wykształceni i rozpowszechniali edukację uświadamiając naród europejski.