0526 / nr 45 / 2001-11-22

16 listopada, piątek, godz. 8.50: – Pani przyjedzie do nas do “Herkulesa” – usłyszałam w słuchawce telefonu. – Bo my już zatarasowaliśmy wejście i robimy blokadę. Ma tu się ktoś pojawić, jakaś komisja z Warszawy. Nie wiemy już co robić, nic się nie zmieniło…
16 listopada, piątek, godz. 9.30; hol akademika “Herkules”, gdzie udało nam się przedrzeć przez zastawione rusztowaniem drzwi. – Chcemy się wreszcie dowiedzieć, czy są dla nas jakieś pieniądze. Chcemy porozmawiać z kimś kompetentnym z Politechniki – mówią przedstawiciele ekip remontowych. – Oficjalnie, to nie jest żadna blokada; cały czas przecież remontujemy obiekt (jeden z pracowników przykleja w tym czasie równiutko i starannie taśmę ochronną przy okienku portierni, potem będzie malował fragment ściany…). – To taki strajk włoski.

Kolejny cios dla naszej służby zdrowia. Ministerstwo radykalnie obniżyło wielkość przyznawanych w tym roku środków na restrukturyzację lecznictwa zamkniętego. Oznacza to, że zamiast zaakceptowanych w marcu br. 317 projektów w 60 szpitalach województwa śląskiego – środki mogą otrzymać trzy szpitale. Z naszych, częstochowskich, na pomoc ministerstwa liczyć może jedynie Zespół Szpitali Miejskich – otrzyma 390 tys. zł. Środki owe mają umożliwić przeprowadzenie zwolnienia 7% pracowników.

Niedawno prezydent Częstochowy Wiesław Maras oficjalnym pismem poinformował opinię publiczną, że czas zacząć starania o przekształcenie częstochowskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Akademię Częstochowską. Wobec fiaska starań – jak dowodził prezydent – o utworzenie w naszym mieście uniwersytetu, należy dążyć do powstania akademii. O komentarz do inicjatywy Wiesława Marasa poprosiliśmy przedstawicieli Fundacji na Rzecz Utworzenia Uniwersytetu Częstochowskiego.

Na zaproszenie prezydenta Częstochowy Wiesława Marasa, w sali sesyjnej Urzędu Miasta, w ubiegłym tygodniu, zebrali się mieszkańcy lokali komunalnych, bądź ci, którzy o takie mieszkania się ubiegają. Tuż przed oficjalnym spotkaniem na korytarzach Urzędu tłum ludzi głośno wyrażał swoje niezadowolenie.

Zmarznięta i przemoczona “rzucam” się z przystanku w dół, na schody tunelu, przy al. Wyzwolenia. Stąd truchtem na górę udaję się na kolejny przystanek, tym razem autobusowy. Po kilku minutach przyjeżdża autobus i przewozi mnie, wraz z rzeszą innych pasażerów… jeden przystanek. Tu znowu bieg. Padać nie chce przestać, nieprzyjemny chłód drapie w plecy. I znowu przystanek tramwajowy. Mijają kolejne minuty. Wreszcie podjeżdżają dwa wagony i zziębnięci ludzie zajmują w nich miejsca. Jadą do pracy, do szkoły. Jest poniedziałek, 19 listopada, dochodzi godzina 9-ta.
Kiedy cztery dni wcześniej odwiedziłam szefostwo częstochowskiego Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego dowiedziałam się, iż ze statystyk wynika, że “awarie mają tendencję spadkową”. Z wyciągniętej dokumentacji można było wywnioskować, że faktycznie awarii jest stosunkowo niewiele. Wynikało też z niej jasno, że ja i nasi czytelnicy mamy wyraźnego pecha i na wszelkie przerwy w funkcjonowaniu miejskiej komunikacji trafiamy po prostu permanentnie. Jasnowidze jakie, czy co…