Autor: Gazeta Częstochowska

Andrzej Znak, częstochowianin od pokoleń, rocznik 1960. Maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego. W 1984 r. ukończył prawo w Uniwersytecie Wrocławskim. “Wówczas był to UW im. Bolesława Bieruta – wspomina.
– Jako działacz NZS byłem członkiem komisji, która przeprowadzała referendum w sprawie zmiany nazwy uniwersytetu. Wyniki nie zostały nigdy ogłoszone publicznie, a zwyciężyła wówczas nazwa: Uniwersytet Wrocławski im. Jana Kazimierza we Lwowie z tymczasową siedzibą we Wrocławiu (oczywiście w kategorii dowcipu). Ale istotnie, był duży problem i ostatecznie, ze względu na spory, pozostał tylko – Uniwersytet Wrocławski”.

Wota powróciły na swoje miejsce po trwającej blisko pół roku konserwacji i inwentaryzacji. W kaplicy znalazło swoje miejsce ponad 12 tysięcy darów serca, rozmieszczonych na dziewięciu tematycznych ekranach. Są tu m.in.: ekran różańcowy, z ryngrafami, z wotami więźniów obozów koncentracyjnych i kombatantów, z wotami duchownych, ekran z krzyżami pielgrzymkowymi.
Nigdy wcześniej dary te nie były w pełni zinwentaryzowane, ani też dokładnie przeliczone. Dopiero podczas prac przeprowadzonych przez Jasnogórską Fundację Pro Patria Bastion Św. Rocha – której Prezesem jest Ojciec dr Jan Golonka, Kurator Zbiorów Sztuki Wotywnej Jasnej Góry – przy współudziale braci zakonnych z nowicjatu wota zostały oznaczone, sfotografowane i opisane, a każdy dar otrzymał swój numer katalogowy. Na małych srebrnych przedmiotach jedynym sposobem oznaczenia, bez ich zniekształcenia, było wygrawerowanie numerów. Ilość tych wotów może zobrazować fakt, że z opiłków pozostałych po grawerowaniu jubiler Andrzej Piątkowski, przeprowadzający tę pracę, wykonał wotum ważące blisko 100 g – Matkę Bożą Częstochowską otoczoną wianuszkiem z kwiatów.

– W częstochowskiej WSP rozpoczął Pan pracę w 1991 roku na stanowisku profesora, wcześniej pracując w Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Ale jest Pan przecież urodzonym częstochowianinem. Proszę przypomnieć swe częstochowskie korzenie.
– Rodzina ze strony mojej mamy żyła tu od stuleci, na długo przed 1900 rokiem, co udokumentowane jest na cmentarnych nagrobkach. Ojciec przywędrował w te strony spod Lwowa, w okresie wojennym. Ukończyłem szkoły o najlepszej wówczas renomie i poziomie nauczania – szkołę podstawową i Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza. Maturę zdałem w 1964 roku i później wyemigrowałem z Częstochowy aż na 22 lata.
Zacząłem naukę w filii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katowicach, który później przemianowano, w roku 1968, w Uniwersytet Śląski. Byłem wtedy na czwartym roku i miałem temat pracy magisterskiej związany z fizyką jądrową, nauką szczególnie uprawianą w Uniwersytecie Jagiellońskim. Stąd większość czasu studiów spędziłem w Krakowie i tam obroniłem dyplom u profesora Strzałkowskiego.

Istniejący od 1958 roku Zespół Szkół Gastronomicznych w roku szkolnym 2002/2003 proponuje absolwentom gimnazjów kształcenie w następujących kierunkach:
1. Trzyletnie Liceum Profilowane o profilu usługowo – społecznym;
2. Czteroletnie Technikum w zawodach:
– Technik organizacji usług gastronomicznych.
– Technik żywienia i gospodarstwa domowego, gdzie uczeń może wybrać jedną z następujących specjalizacji: dietetyka, kuchnie różnych narodów, hotelarstwo, żywienie zbiorowe i agroturystyka. Wybór specjalizacji odbywa się w klasie trzeciej, a ich wdrożenie zależy od liczebności grup i możliwości edukacyjnych szkoły.
– Technik technologii żywności o następujących specjalizacjach: przetwórstwo mleka, przetwórstwo mięsa, analiza żywności, przetwórstwo owocowo – warzywne, produkcja piekarsko – ciastkarska i chłodnictwo. Tu również wybór specjalizacji odbywa się w klasie trzeciej i wdrożenie również w warunkach jak wyżej.

Częstochowa dysponuje lotniskiem międzynarodowym… w Pyrzowicach. Fakt ten jest przez nas ignorowany, bo Port Lotniczy nosi nazwę Katowice. Dlatego bardziej nas podniecają fantazje związane z zagospodarowaniem lotniska w Rudnikach, niż problemy ze skomunikowaniem się z Pyrzowicami.

68% młodych częstochowian nie lubi swojego miasta – tak wynika z badań przeprowadzonych przez zespół kierowany przez dr Danutę Marzec z WSP. Warto więc krytycznie spojrzeć sobie w oczy, zapytać: dlaczego tak jest i czy możemy to zmienić…

– Jest Pan jednym z założycieli koalicji skupionej wokół posła Szymona Giżyńskiego.
– Tak, zostałem przez Pana posła zaproszony do współpracy i z radością z tego zaproszenia skorzystałem. Wspólnie z posłem i gronem założycieli tworzyliśmy tę koalicję.
– Czym Pana przekonał Giżyński?
– Nie musiał w ogóle przekonywać. Przede wszystkim trzeba przypomnieć, że to jedyny częstochowski poseł z prawej strony sceny politycznej. Mamy jeszcze w regionie posła Edwarda Maniurę z Platformy Obywatelskiej, także naszego koalicjanta, ale on bardziej działa w okręgu lublinieckim. Tam został wybrany, jest znany i tam przydaje się jego ogromne doświadczenie. Działania obu posłów są zatem względem siebie komplementarne. A wracając do posła Szymona Giżyńskiego, muszę stwierdzić, że jego kwalifikacje polityczne czynią zeń naturalnego lidera prawicy w naszym mieście.

Przed częstochowskim sądem rozpoczął się proces Barbary W. byłej oficer Służby Bezpieczeństwa w czasie stanu wojennego. Instytut Pamięci Narodowej oskarżył ją o to, że wielokrotnie, w latach 1981-84, przekraczała swoje uprawnienia wobec działaczek ówczesnej opozycji.

Widok osoby na wózku inwalidzkim w naszym mieście należy do rzadkości. Mogą być dwa wyjaśnienia tego faktu. Pierwsze – że w Częstochowie nie mieszkają osoby niepełnosprawne lub jest ich niewiele. Drugie – bardziej prawdopodobne – że duchowa stolica Polski jest miejscem nieprzyjaznym osobom niepełnosprawnym ruchowo. Aby przekonać się o tym “na własnej skórze” wystarczy na chwilę poczuć się sprawnym inaczej i rozpocząć wędrówkę po ulicach i urzędach Częstochowy. Ponieważ jesteśmy miastem pielgrzymkowym i turystycznym, nasz rekonesans zaczynamy od dworca głównego PKP. Wysiadamy z pociągu i pochylnią zjeżdżamy w podziemia stacji. Następnie mamy do wyboru: albo wjeżdżamy pochylnią na peron 1 lub 4 czy też windą do pawilonu głównego. I tu może pojawić się problem; otóż winda nie zawsze działa. Jesteśmy już poza budynkiem stacji, na placu Rady Europy i ruszamy dalej. Stosunkowo łatwo przedostaniemy się przez przejście dla pieszych w alei Wolności. Dalej też nie powinniśmy mieć kłopotów, aż do Alei NMP.

Techniczne Zakłady Naukowe im. gen. Władysława Sikorskiego, to, z ponad pięćdziesięcioletnią tradycją, prężna i sznowana placówka edukacyjna, na miarę XXI wieku. Szkoła dysponuje bogato wyposażonymi w pomoce dydaktyczne i najnowsze osiągnięcia techniki multimedialnej pracowniami. Zajęcia z informatyki pozwalają uczniom posiąść umiejętności składania komputerów i ich testowania, pisania i uruchamiania programów w różnych językach. Słuchacze projektowania architektonicznego korzystają z programów do komputerowego wspomagania, projektowania i kosztorysowania. Na zajęciach rysunku technicznego uczą się wykonywać rysunki budowlane w programach AutoCAD i ARCORN.

Rozmowa ze st. bryg. Stefanem Gawrońskim, dyrektorem Biura ZOSP w Częstochowie
– Całe pańskie życie zawodowe związane jest z pożarnictwem. Czy to tradycja rodzinna?
– Jestem strażakiem w trzecim pokoleniu, po ojcu i dziadku, a czwarte pokolenie – mój syn – też związało się z tą służbą ratowniczą. Pracę w pożarnictwie zawodowym rozpocząłem 1 września 1966 roku, po skończeniu Szkoły Oficerów Pożarnictwa w Warszwie, mając już 8-letni staż w Ochotniczej Straży Pożarnej. Od pierwszych chwil mojej pracy związany jestem z Częstochową, powiatem, województwem i ostatnio znów powiatem częstochowskim.

Park Lisiniecki ideowo spokrewniony jest z Promenadą na Północy. Promenada, to twórcza wizja realizacji drogi do zakleszczonego lasku. Na Lisińcu podobna, wyasfaltowana trasa wprowadza nas nad glinianki obrosłe zakleszczonymi krzakami. Droga, krzaki, kleszcze i niemiecki inwestor. I tu i tam podobne historie. Kto dziś pamięta o wielkim przedsięwzięciu budowy lunaparku w Lasku Aniołowskim przez niemiecką spółkę? Było to na początku lat dziewięćdziesiątych, gdy z naiwnością traktowano słowa zagranicznych inwestorów. Miały więc w sąsiedztwie największego częstochowskiego blokowiska wyrosnąć… ho, ho, ho… jakie rzeczy. Wyrosła jedna – przedziwna bunkropodobna ruina… Miejsce rozkoszy dla narkomanów i alkoholików. Inwestor postawiwszy to “coś” zniknął…

Dla potrzeb Wojskowej Komendy Uzupełnień, w częstochowskim Urzędzie Miasta, Powiatowe Komisje – Poborowa i Lekarska – pracują pełną parą. Zakładana jest ewidencja młodym mężczyznom, z rocznika 1983, oraz przyznawane są kategorie zdrowia; codziennie 30 – 50 osobom. Jak się okazuje, w tym roku szeregi polskiej armii zasilą tylko nieliczni z nich.
Można powiedzieć, że i tu zaszła zmiana. Dziś powołanie nowego rocznika do wojska nie wzbudza już tylu emocji, co w czasach niezapomnianego PRL-u. Po prostu w ostatnich latach wojsko “znormalniało”, nabrało bardziej ludzkich cech i konsekwencje tego widać gołym okiem także na komisjach. – “Chociaż rocznik 1983 należy do tak zwanego wyżu demograficznego, pobór przebiega bardzo spokojnie i zgodnie z harmonogramem” – mówi kapitan Cezary Kubiak, rzecznik prasowy WKU w Częstochowie. – “Z perspektywy dziesięciu lat mogę stwierdzić, że obecnie jest mniej agresywności, ewidencjonowanie poborowych ma bardziej cywilizowany charakter i nie jest już sensacją. Wcześniej komisję poborową kojarzono z wojskiem, a to przecież całkiem co innego” – dodaje major Dariusz Gregorczyk, członek Powiatowej Komisji Poborowej.

Ludzie trochę wcześniej urodzeni, ale pełni sił i ochoty do życia. Tacy, którzy nigdy nie pogodzą się z bezczynnością; tacy, których wiedza i doświadczenie jest skarbem dla ogółu. Ktoś wpadł na pomysł, że blokują miejsca pracy młodszym. Ktoś doszedł do wniosku, że emerytura, to nie są wypracowane latami pracy ich oszczędności, tylko świadczenie warunkowo przyznawane przez państwo w zamian za ich bezczynność. I ktoś na zasadzie takich “teoryjek” chce ich skrzywdzić…