Historia

Obydwaj panowie żyli stosunkowo niedługo, a ze względu na to samo imię, osoby słabiej znające tematykę nawet mylą ich oraz ich dzieła, biorąc za jedną i tę samą osobę.

Są zagadki lat wojny i okupacji, które czekają na wyjaśnienie, i takie, co pozostaną już nimi na zawsze w świetle posiadanej przez nas dość skąpej wiedzy. Klucz do części z nich może spoczywać gdzieś w mroku rosyjskich, brytyjskich czy amerykańskich archiwów w postaci dokumentów objętych klauzulą tajności na kolejne dekady. Przykładowo na ujawnienie depozytu dotyczącego śledztwa w sprawie śmierci gen. Władysława Sikorskiego musimy zaczekać co najmniej do 2033 r.

Jan Paweł II stwierdził, że taka osoba jak Kardynał Stefan Wyszyński zdarza się raz na tysiąc lat, dlatego jest określany mianem Prymasa Tysiąclecia. Stefan Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 r. w Zuzeli. Nazywany był Mężem Stanu, Ojcem Narodu, który przeprowadził Polaków przez Morze Czerwone, jak opowiada Izabela Tyras, przewodnicząca oddziału „Civitas Christiana” w Częstochowie, był „prekursorem nauk społecznych Kościoła (…)”

O nich dwóch nie sposób pisać z osobna. Obydwaj za młodu służyli w Polskich Siłach Powietrznych w Anglii, a wcześniej poznali się w sowieckiej niewoli, zaprzyjaźnili i od tej pory ich losy były tak splecione, że nawet pochowani zostali we wspólnym grobie. Ale zanim do tego doszło…

W Parafii Najczystszego Serca Maryi w Warszawie, dnia 16 marca 2021 roku, odbyła się podniosła uroczystość polsko – argentyńska pt. „Ksiądz major pilot Szczepan Walkowski Sercem Polak – Przyjaciel Argentyny”. Uroczystość poświęcona Kapłanowi, społecznikowi, pilotowi Wojska Polskiego, odbyła się z okazji 30 rocznicy popularyzacji Księdza Szczepana Walkowskiego przez Prezesa Towarzystwa Historycznego im. Szembeków Władysława Ryszarda Szeląga i Towarzystwo.

Znajduje się ono jakieś 5 metrów pod powierzchnią tego głównego miejskiego placu. Mierząc się ze strzelistą WIEŻĄ RATUSZOWĄ i jej 110 schodami, możemy nie mieć świadomości, że w jej pobliżu tętni energią zupełnie inny świat: na 3 400 metrach kwadratowych powierzchni można zwiedzać podziemną trasę turystyczną opowiadającą o średniowiecznym Krakowie.

Wydarzeniem miesiąca kwietnia roku 1921 było… zaćmienie słońca w dniu 8 kwietnia. Dzięki niesprzyjającym warunkom atmosferycznym jego obserwowanie było nadzwyczaj utrudnione. Jednakże chwilami niebo wyjaśniało się do tego stopnia, że mieszkańcy naszego miasta mogli widzieć niektóre fazy tego interesującego zjawiska. Około godziny 11.30, ¾ tarczy słonecznej uległo zaćmieniu i słońce miało wygląd sierpa księżycowego. Około godziny 12.30 nastąpiło koniec zaćmienia.

Teresa Penczar, z domu Reckziegel, jest dumną Wielkopolanką (a częstochowianką z wyboru). Przyszła na świat w Poznaniu 27 lutego 1939 roku jako jedna z siedmiorga rodzeństwa. Od najmłodszych lat przejawiała wrodzony talent i predyspozycje do tańca; miała świetny słuch muzyczny, wyczucie rytmu, a także, co niebagatelne, filigranową budowę ciała, niespotykaną lekkość i świetną koordynację ruchową.

Artykuł niniejszy powstał w związku z przypadającym na dzień 24 marca Narodowym Dniem Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką.

W podczęstochowskiej Kamienicy Polskiej żywa jest pamięć o kapłanie i zakonniku, który się tu urodził, choć niezbyt wiele lat życia tam mieszkał, jednakże do tej pory żyją tam jego krewni. Bolesław Krachulec przyszedł na świat 2 października 1913 roku jako syn Teofila i Apolonii z d. Czernej. Rodzice oprócz niego mieli jeszcze córkę i 3 synów (1 z nich zmarł 2 tygodnie po urodzeniu). Krewni posługują się nieco zmienioną pisownią nazwiska: „Kracholec”. Najpewniej swe powołanie do życia konsekrowanego zawdzięczał religijnej rodzinie, a w szczególności matce. Jak wielu świętych i mistyków, on także stracił matkę w dość młodym wieku, miał zaledwie 13 lat kiedy zmarła, sama zaledwie 38 lat przeżywszy.

Wydarzenia z własnej historii, przywoływane często metodą tzw. okrągłych rocznic, dzielących przeszłość na sto i pięćdziesięciolecia winny służyć polskiemu narodowi – co rok, bo corocznie, z kalendarzowych względów są ku temu stosowne powody – do ustawicznej i sumiennej autorefleksji, a nawet pedantycznej wiwisekcji, bo nasze dzieje, bogate przecież w dni i lata dumy i chwały nie szczędzą nam również bolesnych ran przestrogi; wszystko po to, by budować nasz wspólny los na pewnych i niewzruszonych podwalinach polskiej – państwowej i narodowej – tożsamości.

www.szymongizynski.pl

2 marca 1950 r. – w Sądzie Okręgowym w Częstochowie odbył się proces przeciwko Jasnej Górze za nielegalne wywieszenie na wieży i szczycie podczas uroczystości 15 i 26 sierpnia 1949 roku biało-żółtych flag papieskich. Klasztor skazano na zapłacenie ogromnej wówczas grzywny 150 000 złotych.

Najtrudniejsze okresy polskiej historii stanowią gęstwinę, w której dzięki rozproszonym informacjom, urywkom relacji i wspomnień można odnaleźć czasem życiorysy, które gdyby nie upór, czasem nawet nie zawodowych historyków, a amatorów tej dziedziny, przepadłyby w otchłani czasu. Często dzięki indywidualnym poszukiwaniom udaje się gromadzić tropy, aby wreszcie w mniej lub bardziej pełny sposób zrekonstruować fragment mikrohistorii. Tak jest tym razem. Dzięki ogromnej pasji, dziesiątkom odbytych rozmów z żyjącymi jeszcze świadkami bądź członkami ich rodzin i setkami przejechanych kilometrów udało się natrafić na kolejnego człowieka, który odegrał swoją małą rolę w czasie okupacji. Ten artykuł nie powstałby, gdyby nie ogromne zaangażowanie i pasja pana Ryszarda Radkowskiego, który dostarczył wskazówek i materiałów do dzisiejszej opowieści.

Bez wątpienia jedną z największych historycznych sensacji ubiegłego roku było odnalezienie siedmiu srebrnych gwoździ z zaginionego sztandaru 7 Pułku Artylerii Lekkiej. Wydarzenie to odbiło się szerokim echem w środowisku historyków, kolekcjonerów i poszukiwaczy. We wrześniu 2020 roku gwoździe odnalezione w złotopotockich lasach przez członków Grupy Częstochowskiej Perun oraz Stowarzyszenia Historycznego Reduta Częstochowa, zostały uroczyście przekazane do zbiorów Muzeum Regionalnego im. Zygmunta Krasińskiego w Złotym Potoku. Kilkanaście dni później zostały zaprezentowane na wystawie „Wrześniowym szlakiem 7 Dywizji Piechoty. Bitwa pod Janowem 1939”, zorganizowanej przez Muzeum we współpracy z katowickim Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej oraz Stowarzyszeniem Historycznym Reduta Częstochowa.