Matka Aniela Róża Godecka była pierwszą kobietą w Kościele katolickim, która zaopiekowała się kobietami ze środowisk robotniczych. Założyła Zgromadzenie Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi (Honoratki), pomagające robotnicom.
„Myślę o jednym tylko: żeby
pracować i poświęcić się dla
dobra bliźnich”
Matka Aniela Róża Godecka była pierwszą kobietą w Kościele katolickim, która zaopiekowała się kobietami ze środowisk robotniczych. Założyła Zgromadzenie Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi (Honoratki), pomagające robotnicom. Z wielkim oddaniem i ofiarnością wraz z siostrami służyła swoim podopiecznym. Twarz Matki Godeckiej, naznaczona mądrym i uważnym spojrzeniem, zawsze skierowana była w stronę drugiego człowieka. Interesowała się jego losem, zdrowiem i rodziną. „Pokochałam całym sercem lud fabryczny, i dzieci, i dziewczęta, i mężatki” – wyznała we wspomnieniach. Przeżyła pięćdziesiąt lat w powołaniu zakonnym. Jej życie było świadectwem prawdy, dobroci i ogromnej pracy. Wytrwała w dążeniu do obranego celu. Uratowała wiele kobiet od nędzy i rozpaczy. Sama przeżyła niemało tragicznych wydarzeń, ale swój los przyjmowała z odwagą i godnością.
Aniela Godecka na świat przyszła 13 września 1861 roku w polskiej rodzinie szlacheckiej, ale na rosyjskiej ziemi, w Korczewie. Wychowała się w atmosferze tradycji patriotycznych i tego, co dziś określamy jako zaangażowanie społeczne. Rodzice, Jan i Natalia Godeccy, dbali o wychowanie religijne swoich dzieci i przekazali im zdecydowaną hierarchię wartości. W dzieciństwie mała Anielka odznaczała się dużą inteligencją, bystrością i szerokimi zainteresowaniami. Gdy dziewczynka miała pięć lat, zmarła na gruźlicę jej ukochana mama. Śmierć pani Natalii była ogromnym ciosem dla całej rodziny.
Dzięki ojcu, jego trosce, Aniela zdobyła wykształcenie pedagogiczne. Studiowała w Moskiewskim Instytucie Mikołajewskim. Po ukończeniu z wyróżnieniem Instytutu i uzyskaniu dyplomu wychowawczyni wyjechała do Polski, gdzie przyjęła posadę domowej nauczycielki.
Przełomowym wydarzeniem w jej życiu było spotkanie z ojcem Honoratem Koźmińskim, kapucynem, który m.in. tworzył zakony bezhabitowe, ukazując ich różnorodność oraz cele, do jakich powstawały. Swoją pomoc kierował do różnych środowisk, bo „zrozumieć człowieka, to spojrzeć na świat jego oczami”. Z całą wyrazistością widoczny był jego charyzmat jako kierownika duchowego, kaznodziei, a także społecznika. To on zaproponował, by Aniela podjęła pracę wśród robotnic i okazała zainteresowanie potrzebującym, bezdomnym i opuszczonym kobietom.
Codzienna praca sióstr honoratek była odpowiedzialna i wymagająca dużego wysiłku. Organizowały strukturę mieszkań, otwierały domy opieki. Młode dziewczęta przygotowywały do pracy, kierując je na kursy zawodowe i szkolenia. Zakładały żłobki i przedszkola, by zapewnić opiekę dzieciom, gdy matki były w fabryce. Swoje podopieczne siostry wspierały także duchowo. Organizowały rekolekcje, spotkania, rozpowszechniały literaturę, ułatwiały dostęp do bibliotek i czytelń. Dzieło Matki Godeckiej rozwijało i rozrastało się szybko. Po założeniu domu w Warszawie powstawały kolejne placówki: w Markach, Żyrardowie, Łodzi, w Zagłębiu Dąbrowskim, Częstochowie. W sumie funkcjonowało ich ponad pięćdziesiąt.
W 1910 roku Aniela Róża Godecka wraz z siostrami zamieszkała w Częstochowie, w zakupionym wcześniej przez siebie domu przy ulicy Starej (obecnie ulica Klasztorna 19). Czas wypełniały jej zarówno czynności, które wiązały się z odpowiedzialnością za sprawowanie stworzonego dzieła, jak i te, które przynosiło codzienne, niełatwe życie. Niestrudzona, w ciągłych rozjazdach i podróżach, pozostawała wrażliwa na potrzeby ludzkie.
Po śmierci ojca Honorata Koźmińskiego, Aniela Godecka powróciła do Częstochowy i już na stałe związała się z naszym miastem. Tu przeniosła Dom Generalny i mimo pogarszającego się zdrowia pracowała nad autobiografią oraz kompletowała archiwalia dotyczące Zgromadzenia. Jej misja trwała do końca. Nazywana była apostołką wieku. Matka Aniela Róża Godecka zmarła 13 października 1937 roku w Częstochowie i spoczęła na cmentarzu św. Rocha. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Ignacy Mościcki pośmiertnie nadał Matce Anieli Złoty Krzyż Zasługi. Od 1994 roku trwa jej proces beatyfikacyjny. W 1998 roku jej szczątki doczesne zostały przeniesione do kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie.
Barbara Szymańska
WYBRANE MYŚLI MATKI ANIELI RÓŻY GODECKIEJ
Kocham pokorę, a przynajmniej kochać ją pragnę. Ubogich i wzgardzonych mam za błogosławionych, a wielkości, zaszczyty i chwałę ziemską mam za marność.
Rozumiem wartości czasu i będę się starała ze wszystkich sił ani jednej chwili nie zmarnować.
Nie myśleć o tym, co było, ale o tym, co jest i co ma być.
Starajmy się zawsze tylko wiernie spełniać to, co do nas należy, zawsze z weselem i miłością.
W Sercu Maryi żyć, kochać, pracować i walczyć do śmierci.
Fot. 1 Matka Godecka w wieku 27 lat
https://pl.wikipedia.org/wiki/Aniela_Róża_Godecka
Fot. 2 Dom Generalny Zgromadzenia Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi (Honoratki) przy ul. Klasztornej 19 w Częstochowie. Stan obecny. fot. BS