Była fabryka. Funkcjonowała ona w sercu miasta przez blisko sto lat. W czasach powrotu do gospodarki rynkowej jej przydatność okazała się zerowa. Upadła. I dziś w sercu miasta mamy górę złomu, odpadów budowlanych, skażoną ziemię…
Rok temu, 3 sierpnia 2000 r., w centrum Katowic pies zaatakował czteroletnie dziecko. Na ciele małego Konrada lekarze znaleźli 80 ran po ukąszeniach; szczęściem większość z nich była powierzchowna. To wydarzenie stało się bodźcem dla Wydziału Kontroli Śląskiego Urzędu Wewnętrznego. Na terenie naszego województwa przeprowadzono kontrolę dotyczącą przestrzegania przez hodowców obowiązków wynikających z ustawy, z dnia 21 VIII 1997 r. o ochronie zwierząt.
Zmarznięta i przemoczona “rzucam” się z przystanku w dół, na schody tunelu, przy al. Wyzwolenia. Stąd truchtem na górę udaję się na kolejny przystanek, tym razem autobusowy. Po kilku minutach przyjeżdża autobus i przewozi mnie, wraz z rzeszą innych pasażerów… jeden przystanek. Tu znowu bieg. Padać nie chce przestać, nieprzyjemny chłód drapie w plecy. I znowu przystanek tramwajowy. Mijają kolejne minuty. Wreszcie podjeżdżają dwa wagony i zziębnięci ludzie zajmują w nich miejsca. Jadą do pracy, do szkoły. Jest poniedziałek, 19 listopada, dochodzi godzina 9-ta.
Kiedy cztery dni wcześniej odwiedziłam szefostwo częstochowskiego Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego dowiedziałam się, iż ze statystyk wynika, że “awarie mają tendencję spadkową”. Z wyciągniętej dokumentacji można było wywnioskować, że faktycznie awarii jest stosunkowo niewiele. Wynikało też z niej jasno, że ja i nasi czytelnicy mamy wyraźnego pecha i na wszelkie przerwy w funkcjonowaniu miejskiej komunikacji trafiamy po prostu permanentnie. Jasnowidze jakie, czy co…
Na zaproszenie prezydenta Częstochowy Wiesława Marasa, w sali sesyjnej Urzędu Miasta, w ubiegłym tygodniu, zebrali się mieszkańcy lokali komunalnych, bądź ci, którzy o takie mieszkania się ubiegają. Tuż przed oficjalnym spotkaniem na korytarzach Urzędu tłum ludzi głośno wyrażał swoje niezadowolenie.
Niedawno prezydent Częstochowy Wiesław Maras oficjalnym pismem poinformował opinię publiczną, że czas zacząć starania o przekształcenie częstochowskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Akademię Częstochowską. Wobec fiaska starań – jak dowodził prezydent – o utworzenie w naszym mieście uniwersytetu, należy dążyć do powstania akademii. O komentarz do inicjatywy Wiesława Marasa poprosiliśmy przedstawicieli Fundacji na Rzecz Utworzenia Uniwersytetu Częstochowskiego.
Kolejny cios dla naszej służby zdrowia. Ministerstwo radykalnie obniżyło wielkość przyznawanych w tym roku środków na restrukturyzację lecznictwa zamkniętego. Oznacza to, że zamiast zaakceptowanych w marcu br. 317 projektów w 60 szpitalach województwa śląskiego – środki mogą otrzymać trzy szpitale. Z naszych, częstochowskich, na pomoc ministerstwa liczyć może jedynie Zespół Szpitali Miejskich – otrzyma 390 tys. zł. Środki owe mają umożliwić przeprowadzenie zwolnienia 7% pracowników.
16 listopada, piątek, godz. 8.50: – Pani przyjedzie do nas do “Herkulesa” – usłyszałam w słuchawce telefonu. – Bo my już zatarasowaliśmy wejście i robimy blokadę. Ma tu się ktoś pojawić, jakaś komisja z Warszawy. Nie wiemy już co robić, nic się nie zmieniło…
16 listopada, piątek, godz. 9.30; hol akademika “Herkules”, gdzie udało nam się przedrzeć przez zastawione rusztowaniem drzwi. – Chcemy się wreszcie dowiedzieć, czy są dla nas jakieś pieniądze. Chcemy porozmawiać z kimś kompetentnym z Politechniki – mówią przedstawiciele ekip remontowych. – Oficjalnie, to nie jest żadna blokada; cały czas przecież remontujemy obiekt (jeden z pracowników przykleja w tym czasie równiutko i starannie taśmę ochronną przy okienku portierni, potem będzie malował fragment ściany…). – To taki strajk włoski.
Do II Korpusu generała Władysława Andersa trafiła za sprawą ojca – oficera przedwojennego KOP-u. Do minimalnego wieku, w którym przyjmowano ochotniczki (16 lat) brakowało jej cztery lata. Ale zanim znalazła się w II Korpusie przeżyła gehennę zsyłki.
Mamy w Częstochowie jedną z najlepszych w Polsce halę sportową (Polonia), mamy jedną z najlepszych w kraju drużyn siatkówki. Cóż z tego – w przyszłym roku w naszym mieście nie odbędzie się żaden z meczów siatkarkiej Ligi Światowej. Mamy także spełniający międzynarodowe normy stadion lekkoatletyczny, w generalny remont którego wsadziliśmy ogromne pieniądze. Lecz marzeniem nieosiągalnym jest organizacja w naszym mieście imprezy sportowej dużej rangi. Dlaczego? Dla mnie, to przykład zaniechań i indolencji w polityce promocji miasta. Promocja bowiem, to umiejętna sprzedaż dobrego pomysłu. Albo u nas brak pomysłów albo brak umiejętności ich sprzedaży.
Ireneusz Gębski, prezes Zarządu Zakładu Energetycznego SA w Częstochowie odebrał w imieniu firmy, jako jedyny przedstawiciel z regionu częstochowskiego, nagrodę i dyplom uznania od PZU “Życie” S.A., które w ten sposób uhonorowało swego najlepszego klienta za rok 2000.
– Z PZU “Życie” S.A. współpracujemy od momentu jego powstania, czyli od 10 lat – mówi Joanna Wąsek, członek Zarządu, główny księgowy ZE SA w Częstochowie. – Co prawda, majątek Zakładu jest w większości ubezpieczony w PZU S.A., ale gros naszych pracowników ubezpiecza się właśnie w PZU “Życie”, mimo iż są to dobrowolne ubezpieczenia. Wielu z nich, wraz ze swoimi rodzinami, wciąż wykupuje nowe pakiety ubezpieczeniowe, chwaląc PZU “Życie” za sprawną i bardzo szybką obsługę.
10 listopada, w wigilię obchodów 83. rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę, Caritas przy Katolickiej Rozgłośni Radiowej FIAT zorganizował “Bal Niepodegłości” pod patronatem posła “Prawa i Sprawiedliwości” Szymona Giżyńskiego.
“To już trzeci Bal Niepodległości i tradycja, której nie zaprzestaniemy” – podkreślają główni organizatorzy imprezy Zofia Dziewiątkowska, Urszula Giżyńska i ksiądz Ryszard Umański. – Pierwszy bal odbył się w 1998 r., a pomysł zrodził się pod wpływem rozmów osób, którym data 11 listopada jest bliska sercu”.
Po wieloletnich staraniach, 10 października ruszyła budowa Pawilonu Onkologicznego przy Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Częstochowie. We wtorek, 6. listopada nastąpiło uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego. Poświęcenia fundamentów dokonał ksiądz abp Stanisław Nowak.
Całość inwestycji przewiduje się na kwotę 34,6 mln złotych, z czego 11,4 mln, to koszt robót budowlano – inwestycyjnych, a 18,8 urządzeń i wyposażenia. “Budowa uszyła dzięki dotacji przyznanej przez Sejmik Samorządowy Województwa Śląskiego. Chcielibyśmy prace prowadzić intensywnie i budowę zakończyć w ciągu dwóch lat” – mówiła podczas uroczystości dyrektor szpitala na Parkitce Grażyna Drewniak.
Katolicka rozgłośnia radiowa “FIAT” obchodzi w bieżącym roku 10-lecie swojej działalności. “Fiat”, czyli “Niech się stanie…” Stało się i w promieniu 80 kilometrów wokół Częstochowy, na fali 94,7 FM, słychać od rana do późnych godzin wieczornych radio FIAT. Z wicedyrektorem Radia FIAT, księdzem Ryszardem Umańskim rozmawia Urszula Giżyńska.
– Dlaczego powstało Radio FIAT?
– To Radio FIAT rozpoczęło erę rozgłośni katolickich w Polsce, a powstało z inicjatywy księdza arcybiskupa Stanisława Nowaka, z okazji Światowego Dnia Młodzieży w Częstochowie, w czerwcu 1991 roku. Możemy być przede wszystkim dumni, bo była to pierwsza rozgłośnia katolicka, utworzona w nowej Polsce. Dlaczego powstała? Bo było takie zapotrzebowanie. Do 1989 roku nie mieliśmy, jako Kościół, prawnych możliwości budowania sieci rozgłośni katolickich, zmieniło się to po 1989 roku. Wypełniliśmy pustkę.
– Do kogo radio jest szczególnie adresowane? Panuje opinia, iż jest to radio dla osób starszych?
– Jest takie przekonanie, ale ja jestem dumny z tej opinii. Nie ukrywamy, iż wśród naszych słuchaczy jest wielu ludzi starszych, chorych, cierpiących i niepełnosprawnych. Większość programów jest tworzona właśnie z myślą o nich. Często jesteśmy dla tych osób jedynym kontaktem ze światem zewnętrznym. Kościół, radia katolickie powinny troszczyć się o tych najczęściej zapominanych. Nasze radio jest kierowane do wszystkich ludzi, zwłaszcza ludzi wierzących, ale jeszcze raz podkreślam, że jestem dumny z tego, iż większość naszych radiosłuchaczy to ludzie starsi, o których dbamy, których kochamy, a oni często okazują nam za to swoją wdzięczność.