BOHATEROWIE CZĘSTOCHOWY. Płk Adam Tadeusz Nadachowski

(ur. 20 października 1894 w Stanisławowie, zm. 9 września 1939 pod Przyłękiem) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 20 października 1894 roku w Stanisławowie jako syn Michała. Uczył się w ośmioklasowej szkole średniej w Stanisławowie. Potem został studentem Wydziału Prawa Uniwersytetu we Lwowie. Podczas I wojny światowej w armii austriackiej, później w Legionach Polskich. Podczas walk w czerwcu 1915, dostał się do niewoli rosyjskiej. Po rewolucji w polskich formacjach wojskowych na Syberii, skąd przez Murmańsk przedostał się do Armii gen. Hallera we Francji.

Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Dowodził I batalionem 49 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. W okresie od czerwca do 10 lipca oraz od 13 lipca do 20 sierpnia 1920 roku pełnił obowiązki dowódcy tego pułku.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 967. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 49 pp.

W 1922 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. Z dniem 1 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko asystenta. Następnie został przesunięty na stanowisko wykładowcy. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 240. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 36. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Z dniem 20 listopada 1932 roku został przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Później wyznaczony został na stanowisko dowódcy 83 pułku Strzelców Poleskich w Kobryniu. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 36. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

Na czele tego pułku walczył w kampanii wrześniowej. 1 września skutecznie odpierał atak niemiecki w Parzymiechach, a następnie prowadził walki odwrotowe. Poległ 9 września 1939 w bitwie pod Przyłękiem, trafiony odłamkiem pocisku artyleryjskiego, gdy stojąc przy działku przeciwpancernym, przypatrywał się zwalczaniu przez to działko czołgów wroga, wykonując jako dowódca 83 pułku piechoty zadanie osłony odwrotu 30 Dywizji Piechoty w walce z przeważającymi siłami wroga. Pochowany w kwaterze wojskowej na Cmentarzu Parafii św. Jakuba w Skierniewicach (sektor KW2-D-2).

Miał córkę Irenę, studentkę rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 129 (pośmiertnie, 28 września 1939)

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (30 czerwca 1921)

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)

Krzyż Walecznych (dwukrotnie)

Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)

Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1931)

Krzyż Wojenny (Francja)

Fot. www.notkibiograficzne.pl