Historia

Historycznie ślub jest aktem religijnym łączącym zaręczonych w sakramentalny związek małżeński. Małżeństwo natomiast to zawarty według pewnych przepisów prawnych związek mężczyzny i kobiety dla zupełnej wspólnoty życia.

W Zagrodzie Włościańskiej przy ul. 7 Kamienic 4 można oglądać dzieła rzeźby ludowej z regionu, pochodzące ze zborów Muzeum Częstochowskiego. Wystawa prezentowana od 30 czerwca zbiegła się z oficjalnym otwarciem zagrody.

Przy ul. Kaspra Denhoffa w Kruszynie jest murowany kościół, którego historia powstania nie ma sobie równych w regionie. Zbudowano go bowiem z woli patrona tej ulicy -palatinusa sieradiensisa (wojewody ziemi sieradzkiej), senatora, księcia Kaspra Denhoffa, żyjącego w latach: 1583-1645. Przyczynił się on również do powstania jeszcze innego obiektu sakralnego – jest nim wspaniała kaplica “Pierwszego Pustelnika św. Pawła” w Bazylice Jasnogórskiej. Kasper Denhoff pochodził ze starego rodu niemieckiego, którego protoplaści znaleźli się pod koniec XII w. w Inflantach (dzisiejsza Estonia i Łotwa). Jako Kawalerowie Mieczowi (Rycerze Chrystusa) nawracali tam pogan, a po połączeniu z Zakonem Krzyżackim walczyli, niestety, przeciwko Polsce.

Młodzież z Nowej Wsi objęła opieką pomnik ofiar II wojny światowej.

RĘBIELICE KRÓLEWSKIE, wieś w gm. Popów, w pow. kłobuckim, nad rz. Opatówką.

Zanim opuścimy opisany w poprzednim odcinku Widzów warto odwiedzić jego północno-wschodnie obrzeże. Znajdują się tutaj bardzo dobrze utrzymane rozległe padoki (ogrodzone pastwiska), gdzie można się przyjrzeć pięknym arabom z tutejszej hodowli (na zdjęciu). Od r. 1931 stadnina w Widzowie staje się własnością Henryka Woźniakowskiego. On ponownie rozwija tutaj hodowlę koni wyścigowych, którą prowadzi nawet w czasie okupacji. W tym okresie dochował się kilku znanych na torach wyścigowych koni, jak np. klacz “Bastylię”, która wygrała łącznie 158 tyś. zł czy ogiera “Bałtyk”, który wygrał 90 tyś. zł.

PRZYSTAJŃ, wieś, siedziba Urzędu Gminy w pow. kłobuckim, notowana dawniej Przystania (1789), Przystań, jako wieś parafialna w pow. lelowskim. Według J. Długosza parafia istniała już w 1406 r. i należała do dekanatu lelowskiego. Ponieważ nie posiadała uposażenia, dlatego w pierwszej poł. XVIII w. nie było we wsi proboszcza, a kościół popadł w ruinę. W końcu XVIII w. wieś posiadał Antoni Paciorkowski, burgrabia opoczyński.

3 czerwca, cmentarzu Raków przy ul. Palmowej odbyły się uroczystości pochówku bezimiennych szczątków żołnierzy AK. Szczątki umieszczono w grobowcu przy kaplicy cmentarnej.

Od parafii do parafii w byłym województwie (16)

wieś, siedziba Urzędu Gminy w pow. częstochowskim, dawne m. lokowane przez Kazimierza Wielkiego. Król podczas pobytu w Olsztynie, 15 III 1369 r. wydał Jakubowi Rednickiemu z Nagłowic, pozwolenie założenia miasta Przirow. Jakub otrzymał za 20 grzywien groszy praskich prawo dziedzicznego wójtostwa z trzema łanami ziemi, dwoma ogrodami, sadzawką i młynem, do którego obowiązani byli oddawać swe zboże wieśniacy sąsiednich wsi królewskich. Do wójta należała trzecia część kar sądowych. Wójt został właścicielem łąk wśród bagien od Kościelca do granic Ulesia, obszaru bagna zw. Głębokie i lasu Kozielnego. Król zastrzegł sobie prawo pobierania z łanów miejskich po fertonie (czwartą część grzywny), a w miejsce dziesięciny po 6 groszy. Przyrów otrzymał prawo miejskie średzkie, które kolejno potwierdzali królowie polscy. Zygmunt August w 1564 r. rozszerzył prawa przez dodanie 3 jarmarków, a Stefan Batory w 1576 r. przeniósł je na inne dni zgodnie z życzeniem mieszczan.

Już w r. 1904 zaczęto budować w Zawadzie – mimo carskich utrudnień – murowaną kaplicę (na miejscu bardzo starej, drewnianej). Dzięki niej mogła później powstać nowa parafia.

Edward Reszke, znany śpiewak operowy, wiele lat swego życia artystycznego spędził poza granicami kraju, szczególnie we Francji. Oprócz sławy zgromadził, jak na tamte czasy, zawrotną fortunę. Wystarczy wspomnieć, że jego honoraria w USA za jeden występ stanowiły kwotę nie mniejszą niż cztery i pół tysiąca dolarów. Pewny swego zaplecza finansowego zapragnął pewnego dnia, ozdobić garnkowskie dobra liczące 2537 hektarów ziemi, pałacykiem w guście francuskim i przez Francuza zbudowanym.

wieś w gm. Olsztyn, w pow. częstochowskim; przy czym można wyróżnić część płd. Przymiłowice – Kotysów, środkową – Przymiłowice, płn.-wsch. Przymiłowice – Podgrabie. Dawna wieś królewska (Przemiłowice) w starostwie olsztyńskim, w pow. lelowskim, należąca do parafii w Olsztynie.

26 maja w Studio S1 TVP3 Lublin odbyła się premiera filmu “Dla Niepodległej” w reżyserii Leszka Wiśniewskiego, według scenariusza Jana Tarczyńskiego. Pokaz premierowy zorganizowany został przez Akademię Polonijną w Częstochowie i Telewizję Polską S. A. – Oddział w Lublinie.

Granicą między dekanatami kłomnickim i gidelskim jest kompleks leśny położony w widłach Wiercicy i Kanału Lodowego. Na zachodnim skraju tego lasu znajduje się dwu-ulicowa wioska o nazwie Kajetanowice. W latach 1975-98 był to teren byłego województwa częstochowskiego, należący do gminy Kłomnice.

Dziś cieszymy się z wolnej Ojczyzny
Lecz jest to nagroda za krew, ból i blizny
Pochylamy więc czoło w każdą rocznicę
Tym co dali nam wolność, za swe własne życie”.

Stowarzyszenie Archeologiczno-Numizmatyczne im. dr. Władysława Terleckiego w Częstochowie działa od maja 1996 roku. Prezesem Zarządu jest Tadeusz Sączek, który pełni również funkcję redaktora naczelnego “Częstochowskiego Magazynu Numizmatycznego” wydawanego przez Stowarzyszenie.

wieś w gm. Żarki, w pow. myszkowskim. Dawna wieś parafialna w pow. lelowskim, własność hr Adama z Kur-ozwęk Męcińskiego. W końcu XVIII w. Przybynów składał się ze wsi i plebanii. Wieś w 1789 r. miała 278 osób, w tym 5 Żydów (rodzina karczmarza) a plebania 5 domów (w tym plebanię, 2 chałupy kmiece i 3 bezrolnych), w których mieszkało 16 osób. W 1790 r. Przybynów posiadał 59 domów, w tym wieś liczyła 55 domów. W rok później obok plebanii wymieniano także dwór.

Idąc główną alejkę cmentarza w Garnku (do przypomnianej poprzednio mogiły córki i wnuczki E. Reszke) miniemy po prawej stronie niedawno zmodernizowany grób ks. Józefa Barteckiego (1904-44) – na zdjęciu. Natomiast poruszając się szosą, prowadącą do Garnka od strony Kłomnic, trzeba wypatrzyć na lewym poboczu (tuż za miejscowością Pacierzów) niewielką lastrikową tablicę. Umieszczona na niej – drobnym drukiem – inskrypcja ma następującą treść: “W dn. 8 września 1944 r. w tym miejscu pluton 74 pp AK pod dowództwem por. Kaszy – KOWALSKIEGO ps. Alm, dokonał rozbicia kilkunastuosobowego patrolu żandarmerii. Był to odwet za spalenie kościoła w Garnku”. Także w przedsionku kościoła w Garnku umieszczona jest tablica przypominająca wojenne zdarzenia. Upamiętnia bowiem trzech kolejnych proboszczów, z których dwóch straciło życie z ręki okupanta.

Hetman koronny Stanisław Koniecpolski żył w XVII. Był godnym kontynuatorem myśli i czynu hetmana Stanisława Żółkiewskiego, dał się poznać jako znakomity strateg i dowódca.
Odniósł imponujące na owe czasy zwycięstwo nad Tatarami pod Martynowem w 1624 roku. W efektownym stylu pokonał Szwedów w bitwie morskiej pod Oliwą w 1627 roku i pod Trzcinką w 1629 roku
Odważnie stawił czoła 25-tysięcznej armii Turków, Tatarów i Wołochów w 1633 roku pod Kamieńcem Podolskim. Pięknym zwycięskim akcentem przypieczętował swą ponad trzydziestoletnią służbę wojskową Ojczyźnie pod Ochmatowem w 1644 roku, ponownie gromiąc Tatarów. Jego imię było głośne w całej Polsce i Europie.
Stanisław Koniecpolski stale unowocześniał polską sztukę wojenną: wprowadził taktykę wojny szarpanej, doceniał konieczność posiadania własnej floty wojennej. Jak nikt inny potrafił powiązać siłę ognia, szybkość i bojowość polskiej jazdy z nietuzinkowymi umiejętnościami piechoty, artylerii i saperów.
Historycy ochrzcili Go mianem “pogromcy Lwa Północy”, tylko on umiał stawić czoła najwybitniejszemu wodzowi ówczesnej Europy- królowi Szwecji, Gustawowi Adolfowi.

Rozmowa z ojcem Marianem Lubelskim, przeorem Klasztoru Paulinów na Jasnej Górze.
– Wokół Jasnej Góry powstaje monumentalna Droga Tajemnic Różańca Świętego. Prosiłbym Ojca Przeora o przybliżenie Czytelnikom idei budowy drogi modlitwy maryjnej.

PRZEWODZISZOWICE, wieś w gm. Żarki, przy szlaku Warowni Jurajskich. Nazwę wsi wzmiankował jako własność królewską pod roku 1382 Jan Długosz. Władysław Opolczyk darował ją Klasztorowi Jasnogórskiemu. Potem w latach 1424-1454 była własnością Mikołaja Kornicza, pod koniec XVII w. należała do rodziny Męcińskich. Po sprowadzeniu do Leśniowa paulinów z Jasnej Góry, wieś została im przekazana przez Józefa Męcińskiego (1700), ale 1781 r. powróciła do Męcińskich.