wieś, siedziba Urzędu Gminy w pow. częstochowskim, dawne m. lokowane przez Kazimierza Wielkiego. Król podczas pobytu w Olsztynie, 15 III 1369 r. wydał Jakubowi Rednickiemu z Nagłowic, pozwolenie założenia miasta Przirow. Jakub otrzymał za 20 grzywien groszy praskich prawo dziedzicznego wójtostwa z trzema łanami ziemi, dwoma ogrodami, sadzawką i młynem, do którego obowiązani byli oddawać swe zboże wieśniacy sąsiednich wsi królewskich. Do wójta należała trzecia część kar sądowych. Wójt został właścicielem łąk wśród bagien od Kościelca do granic Ulesia, obszaru bagna zw. Głębokie i lasu Kozielnego. Król zastrzegł sobie prawo pobierania z łanów miejskich po fertonie (czwartą część grzywny), a w miejsce dziesięciny po 6 groszy. Przyrów otrzymał prawo miejskie średzkie, które kolejno potwierdzali królowie polscy. Zygmunt August w 1564 r. rozszerzył prawa przez dodanie 3 jarmarków, a Stefan Batory w 1576 r. przeniósł je na inne dni zgodnie z życzeniem mieszczan.
Już w r. 1904 zaczęto budować w Zawadzie – mimo carskich utrudnień – murowaną kaplicę (na miejscu bardzo starej, drewnianej). Dzięki niej mogła później powstać nowa parafia.
Edward Reszke, znany śpiewak operowy, wiele lat swego życia artystycznego spędził poza granicami kraju, szczególnie we Francji. Oprócz sławy zgromadził, jak na tamte czasy, zawrotną fortunę. Wystarczy wspomnieć, że jego honoraria w USA za jeden występ stanowiły kwotę nie mniejszą niż cztery i pół tysiąca dolarów. Pewny swego zaplecza finansowego zapragnął pewnego dnia, ozdobić garnkowskie dobra liczące 2537 hektarów ziemi, pałacykiem w guście francuskim i przez Francuza zbudowanym.
wieś w gm. Olsztyn, w pow. częstochowskim; przy czym można wyróżnić część płd. Przymiłowice – Kotysów, środkową – Przymiłowice, płn.-wsch. Przymiłowice – Podgrabie. Dawna wieś królewska (Przemiłowice) w starostwie olsztyńskim, w pow. lelowskim, należąca do parafii w Olsztynie.
26 maja w Studio S1 TVP3 Lublin odbyła się premiera filmu “Dla Niepodległej” w reżyserii Leszka Wiśniewskiego, według scenariusza Jana Tarczyńskiego. Pokaz premierowy zorganizowany został przez Akademię Polonijną w Częstochowie i Telewizję Polską S. A. – Oddział w Lublinie.
Granicą między dekanatami kłomnickim i gidelskim jest kompleks leśny położony w widłach Wiercicy i Kanału Lodowego. Na zachodnim skraju tego lasu znajduje się dwu-ulicowa wioska o nazwie Kajetanowice. W latach 1975-98 był to teren byłego województwa częstochowskiego, należący do gminy Kłomnice.
Dziś cieszymy się z wolnej Ojczyzny
Lecz jest to nagroda za krew, ból i blizny
Pochylamy więc czoło w każdą rocznicę
Tym co dali nam wolność, za swe własne życie”.
Stowarzyszenie Archeologiczno-Numizmatyczne im. dr. Władysława Terleckiego w Częstochowie działa od maja 1996 roku. Prezesem Zarządu jest Tadeusz Sączek, który pełni również funkcję redaktora naczelnego “Częstochowskiego Magazynu Numizmatycznego” wydawanego przez Stowarzyszenie.
wieś w gm. Żarki, w pow. myszkowskim. Dawna wieś parafialna w pow. lelowskim, własność hr Adama z Kur-ozwęk Męcińskiego. W końcu XVIII w. Przybynów składał się ze wsi i plebanii. Wieś w 1789 r. miała 278 osób, w tym 5 Żydów (rodzina karczmarza) a plebania 5 domów (w tym plebanię, 2 chałupy kmiece i 3 bezrolnych), w których mieszkało 16 osób. W 1790 r. Przybynów posiadał 59 domów, w tym wieś liczyła 55 domów. W rok później obok plebanii wymieniano także dwór.
Idąc główną alejkę cmentarza w Garnku (do przypomnianej poprzednio mogiły córki i wnuczki E. Reszke) miniemy po prawej stronie niedawno zmodernizowany grób ks. Józefa Barteckiego (1904-44) – na zdjęciu. Natomiast poruszając się szosą, prowadącą do Garnka od strony Kłomnic, trzeba wypatrzyć na lewym poboczu (tuż za miejscowością Pacierzów) niewielką lastrikową tablicę. Umieszczona na niej – drobnym drukiem – inskrypcja ma następującą treść: “W dn. 8 września 1944 r. w tym miejscu pluton 74 pp AK pod dowództwem por. Kaszy – KOWALSKIEGO ps. Alm, dokonał rozbicia kilkunastuosobowego patrolu żandarmerii. Był to odwet za spalenie kościoła w Garnku”. Także w przedsionku kościoła w Garnku umieszczona jest tablica przypominająca wojenne zdarzenia. Upamiętnia bowiem trzech kolejnych proboszczów, z których dwóch straciło życie z ręki okupanta.
Hetman koronny Stanisław Koniecpolski żył w XVII. Był godnym kontynuatorem myśli i czynu hetmana Stanisława Żółkiewskiego, dał się poznać jako znakomity strateg i dowódca.
Odniósł imponujące na owe czasy zwycięstwo nad Tatarami pod Martynowem w 1624 roku. W efektownym stylu pokonał Szwedów w bitwie morskiej pod Oliwą w 1627 roku i pod Trzcinką w 1629 roku
Odważnie stawił czoła 25-tysięcznej armii Turków, Tatarów i Wołochów w 1633 roku pod Kamieńcem Podolskim. Pięknym zwycięskim akcentem przypieczętował swą ponad trzydziestoletnią służbę wojskową Ojczyźnie pod Ochmatowem w 1644 roku, ponownie gromiąc Tatarów. Jego imię było głośne w całej Polsce i Europie.
Stanisław Koniecpolski stale unowocześniał polską sztukę wojenną: wprowadził taktykę wojny szarpanej, doceniał konieczność posiadania własnej floty wojennej. Jak nikt inny potrafił powiązać siłę ognia, szybkość i bojowość polskiej jazdy z nietuzinkowymi umiejętnościami piechoty, artylerii i saperów.
Historycy ochrzcili Go mianem “pogromcy Lwa Północy”, tylko on umiał stawić czoła najwybitniejszemu wodzowi ówczesnej Europy- królowi Szwecji, Gustawowi Adolfowi.
Rozmowa z ojcem Marianem Lubelskim, przeorem Klasztoru Paulinów na Jasnej Górze.
– Wokół Jasnej Góry powstaje monumentalna Droga Tajemnic Różańca Świętego. Prosiłbym Ojca Przeora o przybliżenie Czytelnikom idei budowy drogi modlitwy maryjnej.
PRZEWODZISZOWICE, wieś w gm. Żarki, przy szlaku Warowni Jurajskich. Nazwę wsi wzmiankował jako własność królewską pod roku 1382 Jan Długosz. Władysław Opolczyk darował ją Klasztorowi Jasnogórskiemu. Potem w latach 1424-1454 była własnością Mikołaja Kornicza, pod koniec XVII w. należała do rodziny Męcińskich. Po sprowadzeniu do Leśniowa paulinów z Jasnej Góry, wieś została im przekazana przez Józefa Męcińskiego (1700), ale 1781 r. powróciła do Męcińskich.
Od parafii do parafii w byłym województwie (12)
Oprócz figury Matki Boskiej i dawnego przedszkola – ufundowanych w Garnku przez małżeństwo Reszków – jest jeszcze jeden, najbardziej istotny ślad po tych dziedzicach. Stanowi go miejscowa plebania, dzięki której mogła powstać w Garnku parafia. Wcześniej, bo już od r. 1811 istniała w Garnku filia parafii kłomnickiej, oparta o modrzewiowy kościółek wybudowany w połowie XVIII w. przez dziedzica Kajetana Bystrzanowskiego.
POWIAT MYSZKOWSKI, jako jednostka administracyjna woj. katowickim funkcjonował w latach 1956-1975, wydzielony z pow. zawierciańskiego. Po likwidacji powiatów tereny te znalazły się w woj. częstochowskim (1975-1998). Powołany w wyniku nowego podziału administracyjnego kraju (z dniem 1 stycznia 1999 r.) obejmuje obszar 479 km2 i leży na zach. skraju Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, w północno-wschodniej części woj. śląskiego. Pod względem administracyjnym składa się z miasta-gminy Myszków oraz z gmin: Koziegłowy, Niegowa, Poraj i Żarki. Siedziby gmin Koziegłowy i Żarki posiadają status miejski.
Na dwóch, różnych warszawskich cmentarzach pochowano rodziców Edwarda Reszke: na ewangelicko – augsburskim w r. 1877 59-letniego Jana – właściciela znanego hotelu Saskiego, a na katolickim (Powązki) w r. 1885 60-letnią Emilię z Ufniarskich. Emilia ukończyła w r. 1844 Instytut Wychowania Panien w Puławach, uzyskując patent na guwernantkę (domowa nauczycielka i wychowawczyni dzieci w zamożnych rodzinach). Oboje niezwykle muzykalni, stworzyli po ślubie wyjątkowy dom (na Krakowskim Przedmieściu), w którym odbywały się częste spotkania towarzyskie poświęcane śpiewaniem przez gospodarzy – a także zapraszanych gości – arii operowych, oraz znanych pieśni polskich. Ponadto Emilia Reszke udzielała się w Warszawskim Towarzystwie Dobroczynności, gdzie śpiewała swym mezzosopranem najtrudniejsze arie operowe na specjalnych koncertach.
Częstochowa w okresie II Rzeczypospolitej była po Łodzi i Bielsku jednym z największych ośrodków przemysłowych. Szczególnie mocno rozwijał się tutaj przemysł włókienniczy i hutniczy. W związku z dużym uprzemysłowieniem rosła również liczba mieszkańców, a wraz z nimi i problemy, które chcąc nie chcąc musiały rozwiązywać miejscowe władze. Do podstawowych należały kwestie związane z coraz silniejszą indoktrynacją organizacji o charakterze komunistycznym, które wykorzystując czasy kryzysu próbowały umacniać własną pozycję polityczną. Oczywiście najbardziej podatne na tego typu działania były środowiska robotnicze, to ich kryzys dotykał najbardziej.
Od dwóch lat odbywają się w jasnogórskim sanktuarium rekolekcje dla kombatantów ziemi częstochowskiej. Pogłębianie wiary zaczęło się w V niedzielę postu, w dzień, w którym Kościół świętuje podwyższenie Krzyża. Kombatanci uczestniczyli w Triduum Paschalnym w kościele garnizonowym pod wezwaniem św. Jakuba w Częstochowie.
Istnieje jeszcze jedno miejsce w parafii Borowno, które warto odwiedzić. Jest nim teren dawnego majątku ziemiańskiego z murowanym, piętrowym pałacem. Położony na południe od kościoła, za obszarem zarośniętych, dawnych stawów dworskich i schowany za dużym, otaczającym go sadem jabłoni stanowi od końca XX w. prywatne, zamieszkałe siedlisko. Jego historia sięga końca XVIII w., gdy powstał jako późnobarokowa, solidna budowla. Niemal od swego początku służył – poznanym już w poprzednim odcinku – spokrewnionym rodzinom: Karpińskich i Michalskich, oraz spowinowaconą z nimi rodziną Reszków.
Zanim nadszedł apokaliptyczny dla mieszkańców częstochowskiego getta rok 1942, orędownicy i wykonawcy zarazem programu ogłoszonego światu pod tytułem: “Mein Kampf”, zaczęli swe zbrodnicze czyny od likwidacji synagog, zwanych też potocznie bożnicami. W ten oto sposób w marszu na wschód, zaprawiali się do ostatecznego rozwiązania tak zwanej kwestii żydowskiej w Europie.
12 kwietnia minął jubileusz 85-lecia istnienia Związku Inwalidów Wojennych, na 24 kwietnia w kościele p.w. św. Jakuba planowane są uroczystości poświęcenia sztandaru.