Aktualności

Zapytaliśmy naszych posłów o to, w jakich Komisjach Sejmowych będą pracować i co zamierzają w nich robić.

Po wieloletnich staraniach, 10 października ruszyła budowa Pawilonu Onkologicznego przy Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Częstochowie. We wtorek, 6. listopada nastąpiło uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego. Poświęcenia fundamentów dokonał ksiądz abp Stanisław Nowak.
Całość inwestycji przewiduje się na kwotę 34,6 mln złotych, z czego 11,4 mln, to koszt robót budowlano – inwestycyjnych, a 18,8 urządzeń i wyposażenia. “Budowa uszyła dzięki dotacji przyznanej przez Sejmik Samorządowy Województwa Śląskiego. Chcielibyśmy prace prowadzić intensywnie i budowę zakończyć w ciągu dwóch lat” – mówiła podczas uroczystości dyrektor szpitala na Parkitce Grażyna Drewniak.

10 listopada, w wigilię obchodów 83. rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę, Caritas przy Katolickiej Rozgłośni Radiowej FIAT zorganizował “Bal Niepodegłości” pod patronatem posła “Prawa i Sprawiedliwości” Szymona Giżyńskiego.
“To już trzeci Bal Niepodległości i tradycja, której nie zaprzestaniemy” – podkreślają główni organizatorzy imprezy Zofia Dziewiątkowska, Urszula Giżyńska i ksiądz Ryszard Umański. – Pierwszy bal odbył się w 1998 r., a pomysł zrodził się pod wpływem rozmów osób, którym data 11 listopada jest bliska sercu”.

Ireneusz Gębski, prezes Zarządu Zakładu Energetycznego SA w Częstochowie odebrał w imieniu firmy, jako jedyny przedstawiciel z regionu częstochowskiego, nagrodę i dyplom uznania od PZU “Życie” S.A., które w ten sposób uhonorowało swego najlepszego klienta za rok 2000.
– Z PZU “Życie” S.A. współpracujemy od momentu jego powstania, czyli od 10 lat – mówi Joanna Wąsek, członek Zarządu, główny księgowy ZE SA w Częstochowie. – Co prawda, majątek Zakładu jest w większości ubezpieczony w PZU S.A., ale gros naszych pracowników ubezpiecza się właśnie w PZU “Życie”, mimo iż są to dobrowolne ubezpieczenia. Wielu z nich, wraz ze swoimi rodzinami, wciąż wykupuje nowe pakiety ubezpieczeniowe, chwaląc PZU “Życie” za sprawną i bardzo szybką obsługę.

Mamy w Częstochowie jedną z najlepszych w Polsce halę sportową (Polonia), mamy jedną z najlepszych w kraju drużyn siatkówki. Cóż z tego – w przyszłym roku w naszym mieście nie odbędzie się żaden z meczów siatkarkiej Ligi Światowej. Mamy także spełniający międzynarodowe normy stadion lekkoatletyczny, w generalny remont którego wsadziliśmy ogromne pieniądze. Lecz marzeniem nieosiągalnym jest organizacja w naszym mieście imprezy sportowej dużej rangi. Dlaczego? Dla mnie, to przykład zaniechań i indolencji w polityce promocji miasta. Promocja bowiem, to umiejętna sprzedaż dobrego pomysłu. Albo u nas brak pomysłów albo brak umiejętności ich sprzedaży.

Do II Korpusu generała Władysława Andersa trafiła za sprawą ojca – oficera przedwojennego KOP-u. Do minimalnego wieku, w którym przyjmowano ochotniczki (16 lat) brakowało jej cztery lata. Ale zanim znalazła się w II Korpusie przeżyła gehennę zsyłki.

Od kiedy obchodzimy w Częstochowie 11 listopada – Święto Odzyskania Niepodległości? Najwygodniej przypominać łączność z tradycjami przedwojennymi. Przypominanie daty 11 XI nie było wygodne dla władz PRL. Do lat sześćdziesiątych w kalendarzu świąt państwowych Święto Odrodzenia Polski przypadało 22 VII (data napisania w Moskwie tzw. Manifestu Lipcowego w 1944 r.). O datach listopadowych można było przypominać od 1968 r. Z tą jedną różnicą, że za datę przywrócenia Polsce Niepodległości uznano 7 listopada 1918 r. W tym dniu w Lublinie powstał lewicowy rząd. 7 listopada był przy tym o tyle wygodny, iż data ta nakładała się na rocznicę wybuchu Rewolucji Październikowej. W świetle zaś dogmatów PRL-owskich Niepodległość państwa była wynikiem decyzji Włodzimierza Ilicza Lenina.
Pierwszy masowy pochód po II wojnie światowej, w dniu 11 XI, miał miejsce w 1981 r. Zorganizowała go “Solidarność”, wspólnie z kierowanym przez Grzegorza Wartę i Aleksandra Markowskiego Klubem Historycznym im. Józefa Piłsudskiego. Obchody, w których uczestniczyło ponad 30 tys. częstochowian, przyniosły miastu trwałą pamiątkę – tablicę poświęconą J. Piłsudskiemu wmurowaną w kościele św. Rocha.

Radosław P. skazany został za morderstwo z zimną krwią na karę dożywocia, z zastrzeżeniem, iż prawo do przedterminowego zwolnienia przysługiwać mu będzie po 35 latach więzienia. Jest to najwyższy wyrok, jaki zapadł w sądzie częstochowskim od czasu zniesienia kary śmierci.

– Znamy się ponad dwadzieścia lat. I ta długa znajomość niech będzie dla Czytelników wytłumaczeniem formy wywiadu. Czy jesteś częstochowianką?
– Z urodzenia – nie. Z wyboru rodziców i mojego własnego. Urodziłam się w Milanówku pod Warszawą. Ojciec – inżynier rolnik miał korzenie wielkopolsko-zagłębiowskie; mama – jak to określano – “przy mężu”, rodzinnie związana była z Kujawami i Mazowszem. O przenosinach do Częstochowy zdecydowało zdrowie ojca. Na jego schorzenie lekarz zalecił pobyt w miejscu, gdzie jest czysta woda; a z czystej wody wodociągowej słynęła zaraz po wojnie Częstochowa. W Częstochowie też, od 1934 r. mieszkała siostra mojej mamy, żona kapitana WP Stanisława Ostaszewskiego. I tak, od 1949 r. zamieszkaliśmy w Częstochowie przy ulicy Dąbkowskiego. Zaczęłam chodzić do szkoły podstawowej TPD przy Nowowiejskiego (dziś LO im. M. Kopernika). To była szkoła tzw. świecka, nastawiona na laicyzację. Pierwsza, w której zlikwidowano religię. Rodzicom to się strasznie nie podobało, więc przenieśli mnie do szkoły nr 25 na ul. Sułkowskiego. Po podstawówce – liceum im. H. Sienkiewicza.
– Zawsze czytałaś bardzo dużo. Czy to wpływ domu, szkoły, czy może własne przekonanie?
– Książki towarzyszyły mi od zawsze. Wcześnie nauczyłam się czytać, dzięki starszej siostrze, już w wieku 4 lat. Uwielbiałam czytać na głos.

Katolicka rozgłośnia radiowa “FIAT” obchodzi w bieżącym roku 10-lecie swojej działalności. “Fiat”, czyli “Niech się stanie…” Stało się i w promieniu 80 kilometrów wokół Częstochowy, na fali 94,7 FM, słychać od rana do późnych godzin wieczornych radio FIAT. Z wicedyrektorem Radia FIAT, księdzem Ryszardem Umańskim rozmawia Urszula Giżyńska.
– Dlaczego powstało Radio FIAT?
– To Radio FIAT rozpoczęło erę rozgłośni katolickich w Polsce, a powstało z inicjatywy księdza arcybiskupa Stanisława Nowaka, z okazji Światowego Dnia Młodzieży w Częstochowie, w czerwcu 1991 roku. Możemy być przede wszystkim dumni, bo była to pierwsza rozgłośnia katolicka, utworzona w nowej Polsce. Dlaczego powstała? Bo było takie zapotrzebowanie. Do 1989 roku nie mieliśmy, jako Kościół, prawnych możliwości budowania sieci rozgłośni katolickich, zmieniło się to po 1989 roku. Wypełniliśmy pustkę.
– Do kogo radio jest szczególnie adresowane? Panuje opinia, iż jest to radio dla osób starszych?
– Jest takie przekonanie, ale ja jestem dumny z tej opinii. Nie ukrywamy, iż wśród naszych słuchaczy jest wielu ludzi starszych, chorych, cierpiących i niepełnosprawnych. Większość programów jest tworzona właśnie z myślą o nich. Często jesteśmy dla tych osób jedynym kontaktem ze światem zewnętrznym. Kościół, radia katolickie powinny troszczyć się o tych najczęściej zapominanych. Nasze radio jest kierowane do wszystkich ludzi, zwłaszcza ludzi wierzących, ale jeszcze raz podkreślam, że jestem dumny z tego, iż większość naszych radiosłuchaczy to ludzie starsi, o których dbamy, których kochamy, a oni często okazują nam za to swoją wdzięczność.

Gdy zsumować liczbę grobów na częstochowskich cmentarzach – tych, którzy odeszli byłoby o wiele więcej niż żyjących mieszkańców. Przypominają o tym światełka lamp w Dniu Wszystkich Świętych, ziemski gwiazdozbiór naszej pamięci…
Cmentarze nasze zmieniały się i “wędrowały”. W religii żydowskiej miejsce pochówku jest wybrane na wieczność, nie można zmieniać przeznaczenia kirkutu. W chrześcijaństwie nieśmiertelna jest dusza, ciało w proch się rozsypuje. Na starych cmentarzach możliwa jest nowa zabudowa.
Pierwsze miejsca pochówku wiązały się z kościołami. Niemiecka nazwa cmentarza (Kirchhof) – to w dowolnym tłumaczeniu miejsce przy kościele. Był zatem cmentarz na placach przy kościołach św. Zygmunta, św. Jakuba, św. Barbary. Był i jest cmentarz w Bazylice Jasnogórskiej (w kryptach podziemnych chowano zakonników i dobrodziejów zakonu – np. magnata Stanisława Warszyckiego). Grzebano także pod posadzką kościoła św. Zygmunta. Krypta, kryjąca zwłoki częstochowskich biskupów mieści się w podziemiach katedry św. Rodziny; biskupi pomocniczy i księża z naszej diecezji mają swoją kryptę pod kościołem na cmentarzu Kule.

Dzień Wszystkich Świętych. Na grobach zapalamy znicze symbolizujące pamięć o tych, którzy odeszli. Wbrew prawom biologii, człowiek żyje tak długo, jak długo trwa po nim pamięć… Przypomnijmy kilka osób, przyjaciół naszej “Gazety.

Z inicjatywy posła Ziemi Częstochowskiej Szymona Giżyńskiego, 22 października została zawiązana koalicja polityczna, wszystkich częstochowskich partii i ugrupowań prawicowych, której głównym zadaniem jest zbudowanie wspólnej, wraz z innymi partnerami, listy w wyborach samorządowych, zdolnej do zwycięskiej konkurencji z listą SLD.

Zakończyły swoje istnienie kolegia d/s wykroczeń. Od 17 października sprawy o wykroczenia rozpatrywane są w sądach powszechnych. Wynika to bezpośrednio z przyjętej w 1997 r. Konstytucji. Jest to przyjęcie standardu obowiązującego w krajach cywilizowanych.

“Herkules” zmienia swój image. Nowa elewacja, nowe okna, podłogi, i co tam jeszcze. Studenci z zachwytem od kilku miesięcy obserwują remontowe przemiany swojego akademika. Dziennikarze spekulują o kosztach i o tym, czy na pewno studenci powinni żyć w takim luksusie. Moim zdaniem – nie zaszkodzi im wcale…
Budynek jest prawie skończony; wystarczy tylko zdjąć resztki rusztowania i uporządkować korytarz na parterze. Studenci zasiedlili już świeżutkie pokoje. Tymczasem, na głównej ścianie domu zawisło białe prześcieradło i wcale nie na znak… sukcesu. Przynajmniej sukcesu wykonawców.
“Walczymy o nasze pieniądze”
– brzmi hasło wywieszone na elewacji. Głównym wykonawcą całego przedsięwzięcia jest firma “Interkarpol-2” s.c. A. i J. Karkusiński z siedzibą w Sosnowcu. Po wygraniu przetargu, ogłoszonego przez inwestora, czyli Politechnikę Częstochowską “Interkarpol” wziął “Herkulesa” w swoje ręce. Z tym, że ręce nie należały do spółki, tylko do innych firm budowlano – instalacyjnych, zwanych dalej podwykonawcami. Nie ma w tym niczego niezwykłego – tak to się zazwyczaj dzieje.
Problem pojawił się dopiero kilka tygodni temu. Okazało się bowiem, że konta podwykonawców są puste. Nikt im nie płaci. Politechnika, owszem, przekazała pieniądze “Interkarpolowi”, ten jednak zapomniał jakby przekazać dalej. Taki przerwany łańcuszek szczęścia.

W sobotę, 27 października, “Prohibicja” obchodziła pierwszą rocznicę swojej działalności. Właściciele, Małgorzata i Szymon Stefaniakowie, zaprosili do wspólnego świętowania znanych częstochowskich biznesmenów i artystów, z którymi doskonale bawili się przybyli na uroczystość: Marek Kondrat, Zbigniew Zamachowski oraz gość specjalny Katarzyna Skrzynecka. Niestety, z ważnych przyczyn, nie dotarli Bogusław Linda i Wojciech Malajkat, ale obecna na przyjęciu trójka warszawskich artystów z powodzeniem wypełniła tę lukę. Podczas spotkania rozdano złote karty klienta, które tym razem otrzymali: Marek Ślosarski, Mateusz i Marcin Pospieszalscy, a także Katarzyna Skrzynecka, jak się okazuje, stała bywalczyni częstochowskiej “Prohibicji”. O swoisty, ciepły klimat imprezy i dobre samopoczucie swoich gości zadbali troskliwi gospodarze wieczoru, państwo Stefaniakowie, którzy zapewnili serdeczną atmosferę, jak również stylową muzykę i wykwintne stoły, uginające się od smakołyków i dobrych trunków.

Czy i w jakich tematach parlamentarzyści będą działać ponad podziałami partyjnymi dla dobra regionu częstochowskiego?

Co to jest Raków? Gdzie znajduje się centrum tej dzielnicy? Kłopoty ze zdefiniowaniem odzwierciedlają pewien charakter tego miejsca. Raków to miasto w mieście, w dodatku miasto migrujące. W ciągu ostatnich 50 lat trzykrotnie zmieniało swój punkt ciężkości.

Pierwszy Raków

(Pierwszy Raków) Wyrósł na wzgórzu ostańcowym. Rozwój huty w początkach XX w. sprawił, iż powstawało tu osiedle robotnicze. Jednocześnie zaprojektowana została huta żelaza i jej zaplecze mieszkalne. Równolegle także budowano w latach 1897-1902 zakład metalurgiczny i osiedle.
W centrum pierwszego Rakowa znajdował się otoczony parkiem pałac właściciela Handtkego ( dziś Dom Kultury) i budowany według projektu Stefana Szyllera (w latach dwudziestych) kościół św. Józefa. Osada robotnicza na Rakowskim wzgórzu tworzona była w nawiązaniu do ówczesnego ideału miast-ogrodów. Ideału, którego najdoskonalszym wykonaniem był Giszowiec pod Katowicami. Łączono kwartały domów z czerwonej cegły (o wysokim jak na ówczesne czasy standarcie) z zielonym otoczeniem. Park krajobrazowy otaczający pałac i budynek dyrekcji huty był “płucami” dzielnicy. W sąsiedztwie przy Łukasińskiego, Obraniaka, Okrzei, Perla wyrosły piętrowe domy w zależności od standardu określane jako robotnicze, majsterskie, urzędnicze. Tę zwartą osadę otaczały półwiejskie chałupy, jednorodzinne domy robotników.
Raków przed wojną liczył 7 tys. mieszkańców. Do 1928 r. stanowił odrębne miasto, zachowując ją również w latach późniejszych. Przywarło do niego określenie “czerwony”, co oddawało zarówno koloryt domów robotniczych, jak i polityczne sympatie mieszkańców. Wpływy PPS odzwierciedlały nadane przed wojną nazwy ulic, które były przekręcane przez mniej uświadomionych politycznie mieszkańców. Tak np. ulica Feliksa Perla stała się w powszechnej wymowie ulicą Perlą (od srebrzystego klejnotu z ostryg).

O sztuce negocjacji mówi się ostatnio wiele: w szkole, na studiach, w domu, w pracy. Stała się nierozerwalnym elementem naszej codzienności – mąż negocjuje z żoną, dziecko z matką (o wysokość kieszonkowego), podwładny z szefem (o podwyżkę). Negocjacje dotyczą głównie pieniędzy. Najściślej są jednak związane ze strefą zawodową naszego życia; myśląc o negocjacjach przychodzą nam do głowy umowy, kontrakty. W negocjacjach uczestniczą minimum dwie strony, każda z nich przedstawia swoje warunki, a potem “krakowskim targiem”, albo zgoła innym dochodzi do podpisania dokumentu, kontraktu na przykład; chyba, że rokujące strony nie dojdą do porozumienia; wtedy negocjacje zostaną zerwane.

Prowadzone prace przy remoncie pawilonu archeologicznego na Rakowie doprowadziły do sensacyjnego odkrycia nowych grobów z wczesnego okresu żelaza (700 – 550 r. p.n.e.). Jest to potwierdzenie teorii Włodzimierza Błaszczyka, uważającego, że cmentarzysko rakowskie może być znacznie większe, niż zdołano ustalić na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Odkrycie cmentarza rakowskiego nastąpiło w 1951 r. podczas prac budowlanych związanych z wytyczaniem Alei Pokoju i trasy do huty. Badań archeologicznych nie podjęto od razu. Dopiero w 1956 r. A. Krauss zabezpieczył 9 grobów. Niestety, nie było wówczas sprzyjających warunków, by odpowiednio wykorzystać odkrycie. Muzeum częstochowskie pełniło rolę wyłącznie wystawienniczą, jako placówka podległa Muzeum Górnośląskiemu w Bytomiu. Efekty prac prowadzonych na Rakowie przez archeologów z Bytomia i Krakowa (Częstochowa nie posiadała własnego oddziału archeologicznego) prezentowane były najpierw w Bytomiu, potem na wystawie czasowej w pawilonie muzealnym w Parku Staszica.

Co państwo sądzą o przywróceniu województwa częstochowskiego?

W ubiegły piątek, 12 października, w Muzeum Częstochowskim w Ratuszu odbył się wernisaż Ogólnopolskiej Wystawy Pokonkursowej “Wariacje nt. twórczości St. Wyspiańskiego”. Inicjatorem, a przede wszystkim głównym organizatorem konkursu jest Państwowa Ogólnokształcąca Szkoła Sztuk Pięknych im. J. Malczewskiego w Częstochowie.
– Dwa lata temu zaproponowaliśmy Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego zorganizowanie ogólnopolskiego konkursu, którego tematem byłyby wariacje na temat twórczości kolejnych patronów szkół artystycznych w Polsce – wspomina Anna Maciejowska, dyrektor POSSP. W ubiegłym roku odbyła się pierwsza edycja konkursu, której bohaterem był Jacek Malczewski, patron częstochowskiej szkoły; w tym roku młodzież wzięła na warsztat Stanisława Wyspiańskiego, patrona OSSP z Katowic.

W Częstochowie, podczas koncertu “Wiesław Ochman i jego Goście”, odbywającym się pod patronatem naszej gazety, po raz kolejny wystąpiła Aleksandra Stokłosa, solistka Opery Śląskiej w Bytomiu. Przed koncertem poprosiliśmy artystkę o rozmowę.

Przekształcenie naszego ośrodka doradztwa rolniczego w oddział Krajowego Centrum Doradztwa Rolniczego, to ważne wydarzenie. To kolejny krok, by Częstochowa stała się w regionie wiodącym ośrodkiem w strategii rozwoju rolnictwa.

– Czym jest Niższe Seminarium i jak określić znaczenie i misję tej placówki?
– Naszą szkołę, jako Niższe Seminarium Duchowne, określa Statut, w którym czytamy m.in.: “Jako szkoła katolicka osadzona w rzeczywistości kościelnej i włączona w całokształt instytucji państwowych do spraw szkolnictwa, Niższe Seminarium Duchowne jest wspólnotą dydaktyczno-wychowawczą zdolną ukazać obraz życia pełnego – ludzkiego i chrześcijańskiego”.
– Pod koniec września szkoła obchodziła uroczystość Złotego Jubileuszu istnienia i działalności.
– Było to znaczące i ważne wydarzenie w historii seminarium. W naszym święcie uczestniczyło ok. 50 osób, a wśród nich wielu znakomitych gości, tak ze strony władz kościelnych, jak i państwowych i samorządowych. Za minione lata dziękowaliśmy Bogu na Eucharystii pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego, abpa Józefa Kowalczyka i naszego metropolity, abpa Stanisława Nowaka. Licznie przybyli na uroczystość absolwenci, byli profesorowie, wychowawcy i byli rektorzy oraz liczni księża diecezjalni i zakonni, jak również siostry zakonne. Było wielu gości z zagranicy. Miłym akcentem był list kard. Zenona Grocholewskiego – prefekta Kongregacji Edukacji Katolickiej Stolicy Apostolskiej. Jubileusz szczególnie przeżywali nasi wychowankowie, okazując wielką radość i przywiązanie do swojej szkoły.

Przed pierwszym, zwołanym na 19 października 2001 roku, posiedzeniem nowo wybranego Parlamentu zadaliśmy częstochowskim posłom i senatorom trzy pytania. Dziś odpowiedzi na pierwsze z nich.