“Z tego, kogo wróg chwali, na pewno nie będzie pożytku”
“Z tego, kogo wróg chwali, na pewno nie będzie pożytku”
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Media głównego nurtu od lat z upodobaniem cytują głosy płynące z różnych stolic nieszczędzące obecnie rządzącym polskim politykom pochwał i wyrazów pobłażliwego uznania. Jakoś nie widać, by trafiła do owych mediów i polityków przestroga zawarta w wierszu najsławniejszego rosyjskiego bajkopisarza Iwana Kryłowa ?Lew i lampart?. Z tego, kogo wróg chwali, na pewno nie będzie pożytku.
Na pewno nie trafiła też do tych polskich polityków i innych redaktorów głównego nurtu, chwalących z lizusostwa i strachu obcych wodzów, zapisana opinia samego Józefa Wisarionowicza Stalina, który przeczytawszy dedykowaną mu słodką sztukę ?Batumi? autorstwa samego Michała Bułhakowa, tak, tego od ?Mistrza i Małgorzaty?, skonstatował: Nie wiedziałem, że to taka swołocz.
9 maja 2012 r.
Szymon Giżyński
Prawo i Sprawiedliwość
Szacunek dla historii Polski, cześć dla jej bohaterów
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Rok 2012 obfituje w ważne narodowe rocznice. Wymieńmy zatem przynajmniej niektóre z nich i nie peszmy się tym, iż nie czynimy tego na początku roku, lecz dopiero w jego rozkwicie, bo każda perspektywa jest w tym wypadku równie cenna, a jednocześnie niepowtarzalna, jako łącząca powagę i niezmienialność historycznego zdarzenia z bezustannie zmieniającym się kontekstem jego oceny. Tę regułę najpełniej można zastosować do dziejów politycznych, kluczowych dat dla losów państwa polskiego i narodowych imponderabiliów.
Równo 1000 lat temu, w 1012 r., Bolesław Chrobry powstrzymał niemiecką wyprawę na Polskę, zajmując nad Łabą gród Lubusz. W tymże samym roku w dziele umacniania państwa polskiego biskupstwo poznańskie po śmierci biskupa Ungiera zostaje włączone do metropolii gnieźnieńskiej.
700 lat temu, w 1312 r., Władysław Łokietek, po uśmierzeniu w Krakowie buntu niemieckiego wójta Alberta, skonfiskował majątki niemieckich buntowników i zakazał używania języka niemieckiego w księgach miejskich. W tymże samym 1312 r. w Wielkopolsce przeciwko zdradzieckim proniemieckim rządom synów Henryka Głogowskiego wystąpiło polskie rycerstwo, poparte przez arcybiskupa Jakuba Świnkę i biskupa poznańskiego Andrzeja Zarębę, który rzucił na zdrajców głogowczyków klątwę.
650 lat temu, w 1362 r., Kazimierz Wielki bierze udział, obok Ludwika Węgierskiego, Rudolfa Habsburga i innych książąt, w koalicji wymierzonej przeciwko cesarzowi Karolowi IV Luksemburskiemu za obrazę, wyrządzoną przez cesarza niemieckiego po pijanemu, matki Ludwika i siostry Kazimierza, Elżbiety Łokietkówny.
600 lat temu, w 1412 r., przybywa do Krakowa świadome potęgi Polski poselstwo z Wenecji i obiecuje poparcie w przypadku aspiracji Władysława Jagiełły do korony cesarskiej.
550 lat temu, w 1462 r., Piotr Dunin zwycięża na Jeziorem Żarnowieckim doborowe wojska krzyżackie, dokonując przełomu w wojnie trzynastoletniej z zakonem niemieckim.
Równo 200 lat temu, 17 sierpnia 1812 r., korpus księcia Józefa Poniatowskiego zdobywa Smoleńsk, a niespełna miesiąc później, 14 września 1812 r., na czele wielkiej armii Napoleona wkraczają do Moskwy polscy złoci huzarzy gen. Jana Nepomucena Umińskiego.
Ważne wydarzenia miały miejsce 100 lat temu, u zarania przywróconej Polsce niepodległości, tuż przed I wojną światową, w 1912 r. M.in. założono Polski Skarb Wojskowy pod kierownictwem Bolesława Limanowskiego. W tym samym czasie, co charakterystyczne, rząd rosyjski wykupił Kolej Warszawsko-Wiedeńską i natychmiast zwolnił polską obsługę, zastępując ją rosyjską.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Wspaniale i dumnie przestawiają się Anno Domini 2012 daty okrągłych rocznic z obszaru ojczystej kultury. Ich długi szereg majestatycznie otwiera „Kronika polska”, której pierwsze karty jej autor Gall Anonim zaczął zapisywać w 1112 r., 900 lat temu.
Z 1262 r., 750. rocznica, łączy się fundacja pierwszego kościoła Mariackiego w Krakowie.
Szczególnie wiele w 2012 r. przypada rocznicowych dat związanych z dziejami polskiej literatury. 200-lecie urodzin wieszcza Zygmunta Krasińskiego, obchodzone w Wysokiej Izbie kilka tygodni temu, i wciąż potrzebnego polskim czytelnikom Józefa Ignacego Kraszewskiego. 400 lat temu zmarł wielki narodowy mentor, największy polski kaznodzieja Piotr Skarga. 150 lat temu, 15 września 1862 r., zmarł twórca polskiej gawędy romantycznej Władysław Syrokomla, a 100 lat temu Bolesław Prus, rocznicę obchodzić będziemy za kilka dni, 19 maja. W 1662 r., za panowania króla Jana Kazimierza, wystawiono w sali teatralnej na zamku warszawskim „Cyda” Piotra Corneille’a w znakomitym przekładzie Jana Andrzeja Morsztyna. Rok 1912 można śmiało nazwać złotym polskiej literatury ze względu na urodzaj wybitnych i od początku aż po dziś dzień bardzo sławnych dzieł. Równo 100 lat temu ukazała się bowiem i „Wierna rzeka” Stefana Żeromskiego, i „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza, i (Dzwonek) tomik poetycki „Sad rozstajny” Bolesława Leśmiana.
Z obszaru nauki polskiej. 150 lat temu zaczęła w Warszawie działalność pełniąca rolę uniwersytetu Szkoła Główna, do której najwybitniejszych wychowanków należeli Bolesław Prus i Henryk Sienkiewicz, a w Puławach utworzono Instytut Politechniczny i Rolniczo-Leśny.
Z wydarzeń naukowych i technicznych o światowym znaczeniu. Polski uczony Kazimierz Funk w 1912 r. wydzielił substancję, którą określił jako witaminę – w tym konkretnym przypadku witaminę B1 – dając przy tym podstawę całej nowej nauce o witaminach. Także 100 lat temu Eustachy Białoborski uzyskuje we Francji patent na udźwiękowienie kina.
Zakończmy ten skromny z racji ograniczeń czasowych wybór tegorocznych polskich arcyważnych i ważnych rocznicowych dat przypomnieniem faktu mającego w kontekście naszych dzisiejszych wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowań znaczenie symboliczne: w 1862 r., 150 lat temu, Jan Matejko ukończył swoje pierwsze wielkie dzieło – „Stańczyk” i zaraz, w tym samym 1862 r., zaczął malować arcydzieło następne – ?Kazanie Skargi?. Dziękuję uprzejmie.
10 maja 2012 r.
Szymon Giżyński
Prawo i Sprawiedliwość
r