Przebywali w Częstochowie
Przyszedł na świat 20.10.1872 w Wielogórze (Ziemia Radomska), w której jego ojciec był zarządcą majątku ziemskiego. W domu rodzinnym wychowywał się w atmosferze patriotycznej wśród wspomnień niezbyt odległego zrywu powstańczego roku 1863. Będąc uczniem rządowego gimnazjum w Radomiu wiedział i rozumiał w jakiej szkole się uczy i miał do niej, nadzorowanej przez władze zaborcze, właściwy stosunek. Podczas rewizji na stacji znalezione w kuferku tomiki Mickiewicza i Słowackiego były dla władz rosyjskich wystarczającym pretekstem do wydalenia go z tej szkoły. Dzięki otwarciu w Radomiu prywatnej szkoły realnej został do niej przyjęty i uzyskał ogólne wykształcenie. Po jej ukończeniu próbował różnych zajęć. Pierwszym była praktyka w gospodarstwie wiejskim. We wspomnieniach pisał o stosunku dworu do chłopa i służby folwarcznej, o warunkach bytowych i biedzie w ogóle. W latach 1893 – 1894 pracował w kółku teatralnym w Radomiu pod opieką Karola Hoffmana. Pierwszy raz na scenie wystąpił w “Odludkach” Aleksandra Fredry. Grał rolę Edwina. Pod taki pseudonimem rozpoczął Adwentowicz długą drogę do kariery aktorskiej w 1894. Dalszym etapem kariery były teatry ogródkowe w Warszawie. Taki rodzaj teatru zaistniał po zakazie władz carskich z 1834, zabraniającym jakiejkolwiek prywatnej trupie polskiej grywania w lokalach zamkniętych.
Adwentowicz grywał w teatrzyku “Renesans”, którego kierownikiem był znany pisarz Wacław Gąsiorowski. Po tych występach mógł przeczytać pierwsze recenzje o swojej grze. Po przeniesieniu się w 1879 do Poznania grał w Teatrze Polskim. Był to dla aktora wielki awans. Grywał tam poważne role repertuaru romantycznego, m.in. w utworach Słowackiego, role szekspirowskie i z dzieł Kasprowicza. W recenzjach krytyków warszawskich pisano o nim: “dobry materiał na amanta, dobry lekki kochanek, wyborny materiał na kochanka dramtycznego”. W 1898 po raz pierwszy gra przed publicznością krakowską. Następnie udaje się z zespołem J. Popławskiego do Rosji, “…którą objeżdża od Petersburga do Odessy” z repertuarem: “Śluby panieńskie”, “Pan Jowialski”, “Mąż i żona” Fredry, “Pan Damazy”, “Marcowy kawaler” Blizińskiego i “Żabusia” Zapolskiej. Wielki talent Adwentowicza objawił się w 1900 w teatrze lwowskim, po zaangażowaniu go przez T. Pawlikowskiego. Godzi się przypomnieć, że w swej pracy aktorskiej uznany został jednym z najlepszych odtwórców postaci w sztukach Ibsena i Strindberga. Był też reżyserem i wielokrotnym dyrektorem różnych teatrów. Zmarł w 1958.
Adwentowicz, jako aktor teatru w Częstochowie. W czasopiśmie “Teatr” Henryk Szletyński wspomina trudne początki pewnej grupy aktorów, którzy “swoimi szlachetnymi postaciami ożywiali dom rozrywki”. W grupie tej Adwentowicz m.in. grał na skrzypcach, aby zarobić pieniądze na bilet kolejowy z Radomia do Częstochowy. Przybył do naszego miasta w grudniu 1895, rozpoczynając pracę w zespole teatralnym, kierowanym przez Czesława Janowskiego. Była to dla Adwentowicza pierwsza stała praca.
W czasie pobytu w Częstochowie zagrał Adwentowicz czterdzieści dwie role, m.in.: Karola Moora w “Zabójcach” Schillera, Leona w “Wielkim człowieku do małych interesów”, Porucznika w “Damach i huzarach” Fredry, Henryka w “Grubych rybach” Bałuckiego, Armanda w “Damie Kameliowej” Dumasa i Laertesa w “Hamlecie”. Opuszczając przychylną mu Częstochowę udał się do Warszawy.
ROMAN WINIAREK