Aktualności

Biblioteka Publiczna im. dra W. Biegańskiego w Częstochowie wzbogaciła się o cenne zbiory (łącznie 322 woluminy), wśród których znalazły się unikatowe zeszyty paryskiej “Kultury”, redagowanej przez księcia Jerzego Giedroycia, a wydawanej nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu. Zbiór ten liczy 220 zeszytów z lat 1958-85. Uzupełni komplet zbioru “Kultury” z lat późniejszych, który częstochowska biblioteka zdążyła już zgromadzić.

– Czym zajmuje się sejmowa podkomisja do spraw zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli IACS?
– Zgodnie z przypisanym jej podstawowym zadaniem: czujną obserwacją prac rządu, resortu rolnictwa oraz Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa nad wdrożeniem systemu dającego polskim rolnikom gwarancje otrzymania z Unii Europejskiej dopłat do produkcji.

– Pracownicy Centrum chyba nie narzekają, zwłaszcza w tym roku, na brak pracy?
– Nigdy nie narzekaliśmy, ale rzeczywiście ten rok jest szczególnie trudny. Wiadomo, nastąpiła akcesja Polski do Unii Europejskiej i w związku z tym na nasze barki spadły określone zadania.

Częstochowski Teatr im. Adama Mickiewicza jest w krytycznej sytuacji finansowej. Brakuje pieniędzy na realizację nowego programu artystycznego.
Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, jak większość polskich scen, jest w krytycznej sytuacji finansowej. Pieniądze, które wpływają ze sprzedaży biletów, oraz dotacje Urzędu Miasta nie starczają na wprowadzenie ambitnego i interesującego repertuaru, o którym marzy nowa szefowa częstochowskiej sceny – Katarzyna Deszcz. Przydałyby się też zmiany w przestarzałej organizacji pracy, co pozwoliłoby zaoszczędzić pieniądze na nowe produkcje. Jeśli fundusze nie znajdą się, teatr upadnie – z nowym repertuarem lub bez niego.

Piotr Dłubak, artysta fotografik

Katarzyna Deszcz, dyrektor Teatru im. Mickiewicza, zwróciła się do prezydenta Częstochowy Tadeusza Wrony o odwołanie z funkcji zastępcy dyrektora teatru Roberta Dorosławskiego i powołanie na to stanowisko aktora Marka Ślosarskiego.

We Wrzosowej w gminie Poczesna przy trasie DK-1 od czerwca br. na miejscu starej kładki dla pieszych powstaje nowa, supernowoczesna. Podczas takich prac wynikają kłopoty dla użytkowników ruchu drogowego.

Współpracę z domem pomocy społecznej w miejscowości Herxheim w Niemczech nawiązał Środowiskowy Dom Samopomocy w Żarkach. Wszystko rozpoczęło się od obywatela Niemiec, mieszkańca Herxheim, z pochodzenia Polaka wywodzącego się z Żarek. Pierwsze kontakty podejmowano więc niejako poprzez pośrednika. W końcu doszło do oficjalnych rozmów dyrekcji obu placówek. Trzeba było też spotkać się osobiście. Zadecydowano wspólnie, że w pierwszej kolejności pracownicy i terapeuci z Żarek pojadą nad Łabę. Tak też się stało.

Prokuratura Rejonowa w Częstochowie 3 lipca br. skierowała do Sądu Rejonowego akt oskarżenia przeciwko 140 osobom podejrzanym o wyłudzenie dekoderów do odbioru telewizji satelitarnej od firm Canal Plus Cyfrowy i Wizji TV. Za popełnione czyny grozi im kara do 8 lat pozbawienia wolności i grzywna. Straty finansowe poniesione przez Canal Plus i Wizję TV szacuje się na prawie 200 tys. złotych. Większość oskarżonych przyznała się do winy.

– Panie ordynatorze choroby płuc utożsamiane są głównie z paleniem papierosów. Czy jest to właściwa teoria?
– Nie do końca. Chorób płuc jest bardzo wiele i trudno mówić, że przyczyną wszystkich jest palenie papierosów. Ale są choroby, które powstają na skutek palenia. Najbardziej kojarzoną z tym nałogiem jest choroba nowotworowa. Spowodowała to kampania reklamowa, a także napisy na każdej paczce papierosów, że palenie jest przyczyną powstawania raka. Innym schorzeniem, o którym nie mówi się aż tak często, a jest ono następstwem palenia, jest przewlekła obturacyjna choroba płuc zwana również przewlekłym zapaleniem oskrzeli lub rozedmą. Nie chcę nikogo straszyć, ale ta choroba jest jednym z najczęstszych powodów zgonu, umiera na nią około 15000 osób rocznie. A na obecny czas, jak podają statystyki, na tę chorobę cierpi w Polsce ponad 2 miliony ludzi.

– Czy mógłby pan pokusić się o ogólną ocenę stanu gospodarki w regionie częstochowskim?
– Jest u nas tak, jak w całej Polsce, bo dlaczego miałoby być inaczej? Przyznać jednak trzeba, że stan gospodarki jest nieco lepszy niż rok temu. Gdyby porównać naszą ekonomikę do wielkiego koła, to jeszcze ono nie ruszyło do przodu, co najwyżej lekko drga, lecz bez specjalnego zdecydowania. Aby to koło naprawdę poruszyć, trzeba odważniejszych kroków ze strony rządu i Narodowego Banku Polskiego. W przeciwnym wypadku będzie ciężko.

W Częstochowie bez pracy pozostaje ponad 18,8 tysiąca osób. Z tego tylko 2116pobiera zasiłek. Liczba bezrobotnych powiększy się tradycyjnie we wrześniu, gdy po wakacjach “dojdą” tegoroczni absolwenci szkół. Tylko w lipcu zarejestrowało się ich już 134. Co doradziłby pan osobie, która jest bezrobotna, straciła prawo do zasiłku i nie ma większych szans na podjęcie pracy? – zapytaliśmy Andrzeja Perlińskiego, dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Częstochowie.

Historia pielgrzymek sięga I wieku, kiedy to zaczęto wędrować do Jerozolimy. Pątnikami kierowała chęć ujrzenia na własne oczy miejsc, po których stąpał Jezus Chrystus i Maryja. W II wieku, wskutek represji Rzymian po powstaniach żydowskich, zwyczaj ustał. Pielgrzymki ruszyły znów w IV stuleciu, gdy cesarz Teodozjusz uznał religię chrześcijańską za państwową. W III i IV wieku, oprócz Ziemi Świętej, odwiedzano również Rzym, na zachodzie w Galii grób św. Marcina z Tours i od VIII wieku, na Półwyspie Iberyjskim grób św. Jakuba w Santiago de Compostela. Największy ruch pątniczy w Średniowieczu przypada na okres pomiędzy XI a XIII w. Zaczął też wzrastać kult Matki Bożej, a tym samym pielgrzymowanie do jej sanktuariów. Rozkwit maryjnych pielgrzymek przypada na XVI i XVII w., kiedy to liczne zwycięstwa w bitwach przypisywano wstawiennictwu Matki Bożej. W Polsce, po wygranej ze Szwedami, liczba osób wędrujących do Częstochowy gwałtownie wzrosła. Oświecenie spowodowało osłabienie życia religijnego i spadek liczby pątników (warto zaznaczyć, że Częstochowę kryzys dotknął w bardzo małym stopniu).

– Jak powstała i co to takiego Młodzieżowa Świetlica Socjoterapeutyczna?
– Pomieszczenia świetlicy znajdują się w budynku Komendy Straży Miejskiej przy ul. Krakowskiej 80 bl. 3. Kiedy ten dom dostaliśmy od władz miasta był on mocno zrujnowany. Wyremontowaliśmy go własnymi siłami. Wówczas okazało się, że budynek ten może służyć nie tylko Straży Miejskiej (gdyż był dla nas za duży) i możemy się nim podzielić, oczywiście nie w sposób komercyjny.
Większość statystyk mówi, że wzrasta przestępczość wśród nieletnich, mnożą się patologie w rodzinach – alkoholizm, narkomania, a przez to narasta bieda i przemoc. Dlatego w listopadzie 2001 roku powołałem jednostkę do spraw zapobiegania patologiom i zjawiskom kryminogennym wśród dzieci i młodzieży pod nazwą Młodzieżowa Świetlica Socjoterapeutyczna. Jestem częstochowianinem i okolice ul. Krakowskiej znam bardzo dobrze. Uważam, że placówka gdzie dzieci miałyby swój azyl, była w tym rejonie niezbędna.

– Jakie były początki grupy częstochowskiej?
– Grupa częstochowska idzie z Pielgrzymką Warszawską od 1979 roku. Na początku liczyła kilkadziesiąt osób. Z czasem, w latach 80-tych, zaczęła się rozrastać. Sama pielgrzymka, w tym roku 292-a, pierwszy raz wyruszyła w 1711 roku. Chodziłem z grupą częstochowską od samego początku. Sam nie wiem jak się tam znalazłem, ktoś mnie pewnie zaprowadził. Ale człowiek wierzący nie zadaje takich pytań. Byłem wtedy w I klasie szkoły średniej. Pielgrzymka stała się wydarzeniem, które przesądziło o wyborze mojej kapłańskiej drogi życia. Pierwszym opiekunem grupy częstochowskiej był ks. Ireneusz Skubiś, dzisiejszy redaktor naczelny katolickiego tygodnika “Niedziela”. Razem z księdzem Skubisiem szło grono studentów i kleryków, gdyż w początkach istnienia “siedemnastek”, jako jednej z grup Pielgrzymki Warszawskiej”, był to zespół duszpasterstw wszystkich polskich ośrodków akademickich. Właśnie do tej grupy należała nasza – błękitna (częstochowska). Często chodziły z “siedemnastkami” grupy duszpasterstw akademickich z Francji, Belgii, Włoch, Niemiec i Węgier. Bardzo kolorowa i urozmaicona była w owych czasach warszawska “siedemnastka”. Kolejnym przewodnikiem był o. Rafał, franciszkanin. Nie był częstochowianinem, jednak Opatrzność związała go z nami. Nigdy nie było u nas ludzi jedynie z Częstochowy, połowa była z innych miast, ale podobał się im klimat naszej grupy. Po o. Rafale przez dwa lata przewodnikiem był ks. Stefan Jachimczak, obecny proboszcz parafii w Myszkowie. Następnie, pod koniec lat osiemdziesiątych, przewodnikiem był ks. Marian Duda, do niedawna proboszcz częstochowskiej Katedry Świętej Rodziny. Później opiekunem grupy ponownie został ks. Stefan, a od 10 lat jestem nim ja. Od kiedy ks. Skubiś przestał być przewodnikiem, grupa częstochowska nie jest związana z żadnym ośrodkiem akademickim. Z biegiem lat grupa rozrosła się i stała bardzo liczną, gdyż szło w niej ok. 17 tys. pielgrzymów. “Siedemnastki” zawierają dziś 40 podgrup uszeregowanych kolorami – żółty, czerwony, niebieski i zielony oraz kombinacje kolorów.

Częstochowa – miasto słynące cudownym obrazem Matki Bożej na Jasnej Górze oraz czteromilionową rzeszą pielgrzymów, każdego roku przybywających z całego świata. Położone jest na południu Polski, wśród malowniczych jurajskich skał Wyżyny Krakowsko – Częstochowskiej, ruin średniowiecznych fortec i rezerwatów przyrody. Niezależnie od wyznania jest dla Polaków miejscem szczególnym, gwarantem tożsamości narodowej, dla bardzo wielu “duchową stolicą” naszego kraju.
Ten obraz Częstochowy zna cała Polska oraz miliony ludzi w Europie i na świecie. Jest to jednak wizerunek niepełny. Częstochowa poza kompleksem klasztornym i jurajskimi krajobrazami jest miastem o bogatej historii i kulturze. Może stać się atrakcją turystyczną, tak dla zwykłego “piechura”, dla rodziny spędzającej razem wolny weekend, jak i dla turysty ambitnego, szukającego wrażeń związanych z poznawaniem miejsc dziejowych oraz spragnionego obcowania z prawdziwą sztuką.
Na terenie Częstochowy znajduje się mnóstwo architektonicznych “perełek”, jakimi niewątpliwie są częstochowskie kamieniczki oraz wiekowe świątynie. Są Teatr, Filharmonia, niestety w okresie letnim nieczynne, a także muzea i galerie. Z pewnością nie brakuje restauracji, kawiarenek, pubów i barów. Są miejsca skłaniające do spacerów, a koncerty i wydarzenia artystyczne dopełniają wizerunku turystycznej Częstochowy.
Jednakże mnogość atrakcji nie uwalnia podjasnogórskiego grodu od problemów organizacyjnych. Urząd Miasta boryka się z kłopotami finansowymi oraz strukturalnymi. W Częstochowie turystyka rozwija się, ale mozolnie. Potencjał turystyczny, którym Częstochowa dysponuje, jest do końca nie wykorzystany.
O walorach naszego miasta opowiada pełniący obowiązki dyrektora Muzeum Częstochowskiego, Janusz Jadczyk: – Jestem częstochowianinem, tu się urodziłem i ubolewam nad opiniami, że by zobaczyć coś ciekawego, to trzeba pojechać do Krakowa, Wrocławia… Nie zgadzam się z tym. Pod względem oferty turystycznej śmiało możemy konkurować z innymi miastami. Częstochowianie narzekają, ale często nie mają pojęcia o walorach swojego miasta. Kiedy opowiadam np. o wydarzeniach kulturalnych, które niedawno się odbyły, otwierają szeroko buzie ze zdziwienia: “To tutaj coś takiego było?”
Nie umiemy docenić tego, co mamy.

Wszystko zaczyna się po gombrowiczowsku. Sam pomysł rocznicowej uchwały, a już na pewno uzasadnienie podpisane przez pana posła Jerzego Wenderlicha to zapewne nieświadomy, ale wyborny pastisz prześmiewczego stylu autora ?Ferdydurke?. ?Pragnie uczcić pamięć wielkiego pisarza oraz podkreślić fundamentalną rolę, jaką jego twórczość odegrała?, ?biorąc pod uwagę liczne inicjatywy utrwalające jego dokonania? – czytamy w uzasadnieniu. Za sprawą tego rodzaju panegiryków Gombrowicz ginie od własnej broni. On, zawodowy prześmiewca, staje się ofiarą dokładnie tego, z czego bezlitośnie szydził – snobizmu, sztuczności, owczego pędu. Spotkał Gombrowicza taki sam los, jaki on próbował zgotować na przykład polskiej tradycji romantycznej i naszym narodowym wieszczom, a szyderstwa, jakich im nie szczędził, powróciły do swego autora. Stąd z czystym sumieniem, znów parafrazując ?Ferdydurke?, można obwieścić Polsce i całemu światu, iż ?Wielki Gombrowicz, będąc wielkim i będąc Gombrowiczem, nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca.

26 lipca, w sobotę, w Sali Ojca Kordeckiego na Jasnej Górze została otwarta nowa wystawa “Pontyfikat przełomu tysiącleci – 25 lat Jana Pawła II na stolicy św. Piotra”. Ekspozycja została przygotowana przez Ośrodek Dokumentacji Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie oraz Muzeum Archidiecezjalne w Krakowie. Patronat honorowy nad wystawą objął nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk, który dokonał uroczystego otwarcia ekspozycji.

W cieniu ruin XIV wiecznego zamku w Olsztynie koło Częstochowy, w niedzielę 27 lipca, podczas festynu zorganizowanego na 5-lecie “Radia C” pojawili się dziwnie wyglądający mężczyźni. Żelazne pancerze, twarze tajemniczo zasłonięte przyłbicami, tarcze z herbami rodów. W rękach dzierżyli potężne, groźnie wyglądające miecze, topory, maczugi oraz łuki. Pomimo czterdziestostopniowego upału, choć zakuci w ciężkie zbroje, wyglądali bardzo dziarsko. Byli to członkowie bractw rycerskich, którzy ciekawskiej “gawiedzi” zaprezentowali swoje umiejętności.

Aquaparki to frajda nie tylko dla dzieci. Najbliższe od Częstochowy są w Tarnowskich Górach i w Nowinach koło Kielc. Ciągną tam liczne pielgrzymki mieszkańców naszego miasta spragnionych uroków wodnych szaleństw. Również Częstochowa, jak przystało na miasto powiatowe, ma ambicje wybudowania rekreacyjnego centrum wodno-sportowego rozrywki.

– We wczorajszych mediach podano, że pruszkowski gangster “Masa” w gronie ludzi, mających powiązania z gangiem, wymienił m. in. nazwiska: Jerzego Dziewulskiego, Ireneusza Sekuły, ale i… Henryka Goryszewskiego. Jakkolwiek dwa pierwsze nazwiska nie były dla mnie zaskoczeniem, tak to ostatnie…
– Nie mogę tego komentować inaczej, jak tylko w oparciu o to, co przeczytałem, jak też i o to, co już wiedziałem z innych źródeł. Dla mnie to nazwisko nie było zaskoczeniem. Jak to jest naprawdę? – nie wiem. Trzeba to dopiero zbadać, czy jest to zeznanie wiarygodne. Jest to tzw. wątek finansowy sprawy pruszkowskiej, który należałoby wyjaśnić do końca. Wydaje mi się, że gdyby wątek ten był doprowadzony do końca, w Polsce nastąpiłoby trzęsienie ziemi. W gruzy posypałyby się znacznie większe autorytety, niż pana Goryszewskiego. Nie wiem jednak, czy w polskim systemie, gdzie jest wiele blokad broniących elity władzy przed ujawnianiem prawdy, jest to w ogóle możliwe.

Witaj, Przyjacielu!
Takimi słowami zawsze mnie witałeś. Widziałeś moje zażenowanie z tego powodu. Znałeś moje zdanie na temat przyjaźni. A jednak! Nie wiem, czym sobie na to miano zasłużyłem! Jedno wiem, Ty byłeś przyjacielem. Byłeś przyjacielem wszystkich, z którymi się zetknąłeś. Nieraz w duchu zazdrościłem Ci tej swobody i bezpośredniości w kontaktach z obcymi Ci ludźmi. Po kilku zdaniach wymienionych pośpiesznie oni nie byli już obcy, a zwłaszcza Ty nie byłeś już dla nich obcy. Pamiętam ten czas przygotowywania wystawy Twoich zbiorów dotyczących Tadeusza Kościuszki (chyba w 1987 ? roku) w Muzeum Okręgowym w Częstochowie i pierwszy nasz kontakt. Byłeś dla mnie wtedy zwariowanym pasjonatem, który potrafił dopiąć swego – wystawił swoje eksponaty (czasem bardzo kiczowate) na indywidualnej wystawie. I przeszedłbym nad tym do porządku dziennego. Ot, trzeba coś takiego zrobić, to się zrobi. Ale sam kontakt z Tobą sprawił, że utkwiłeś w mej pamięci na długie lata. Teraz wiem, że na zawsze!

Atmosferę sennej kanikuły w Częstochowie zelektryzował fakt odwiedzin naszego miasta przez Jarosława Kaczyńskiego. Ten popularny polityk z pierwszych stron gazet, poseł i lider partii Prawo i Sprawiedliwość, przybył do naszego miasta w ramach objazdu wszystkich okręgów wyborczych.

Wydaje mi się, że miasto i klimat w mieście tworzą ludzie. W związku z tym, niech każdy jak najlepiej robi to, co umie.

– Od kiedy zaczęła się w kapłaństwie księdza działalność charytatywna i dobroczynna?
– Człowiek powinien zawsze zajmować się drugim człowiekiem, jeśli ten jest w potrzebie. Było to 13 lat temu. Od tej pory posługa jest we mnie zawsze i tak pozostanie. Z ludzką biedą i bezradnością spotkałem się w mojej pierwszej parafii w Radomsku. Zorganizowałem wówczas kolonie letnie przy parafii. W moim prywatnym mieszkaniu. Wszyscy bardzo się dziwili. Uważali mnie za szaleńca. Nie miałem nic. Ani finansów, ani możliwości organizacyjnych. Ponieważ moje mieszkanie było przy salkach parafialnych, to również i one były pełne dzieci. Straszono mnie sanepidem i kto tam wie czym jeszcze. Ale wieczorem, na noc, młodzież odprowadzała dzieci do domu. Tylko w ciągu dnia były u mnie. Miały zorganizowane zabawy, wyżywienie. Chodziliśmy do kina, zwiedzaliśmy najpiękniejsze miejsca i okolice. Najważniejsze było to, że te dzieci nie były same. Były razem. Miały wakacje radości. Później przywiozłem dzieci z Czarnobyla. Co roku organizowałem kolonie za darmo. I tak jest już do dziś. Były już wakacje dla 300, 400 dzieci. Wyjeżdżamy na bezpłatne kolonie przy pełnym wolontariacie wychowawców, nauczycieli i lekarzy. Od sześciu lat na tych samych zasadach przywożę dzieci polskie z Wilna na wakacje do Częstochowy.

Od 31 maja do 6 czerwca w Szkole Podstawowej nr 47 odbyły się Dni Otwarte Szkoły.