Suliszowice, wieś ulicówka, w obrębie Parku Krajobrazowego Orlich Gniazd, w gm. Żarki. Wieś leży na obszarze suchego, pozbawionego sieci rzecznej, bezodpływowego regionu w otoczeniu wzniesień 370-380 m n.p.m.
W średniowieczu należała do grodu w Olsztynie. W końcu XIV w. wzmiankowana jako wieś w parafii Przybynów, w posiadaniu Władysława Opolczyka. Na zachód od wsi zachowały się resztki średniowiecznej strażnicy (być może z czasów Władysława Opolczyka). O istnieniu zamku dolnego świadczy wał ziemny i fosa wzmiankowana jeszcze w 1581 r.
Lustratorzy z czasów Sejmu Czteroletniego podkreślali, że wieś leżała w starostwie olsztyńskim w dawnym powiecie lelowskim. Suliszowice stanowiły własność królewską. W 1783 r. wieś posiadał Teodor Potocki – starosta olsztyński
i smotrycki, a w 1790 przeszła w ręce Adama Męczyńskiego, kasztelana spicymierskiego. Wójtostwo było w posiadaniu Żarskich (1790-1791 Joanny Żarskiej). Tak zwane wójtostwo wybranieckie w latach 1789-1790 posiadał Wożnicki, a potem przejął je Józef Rastawski. Posesorem sołtysa był Józef Malęcki (1790).
W 1789 r. w Suliszowicach znajdowało się 27 domów i 129 mieszkańców (w tym 69 kobiet). Z liczby tej: wieś miała 14 chałup (85 osób), wójtostwo 4 chałupy
i dwór (21 osób), wójtostwo wybranieckie 3 chałupy i dwór (10 osób), a sołtystwo 3 chałupy ogrodnicze (13 osób). W 1791 r. w Suliszowicach mieszkały 123 osoby, w tym trzy rodziny szlacheckie (Joanna Żarska, Józef Malęcki, Józef Rastawski) liczące łącznie 11 osób.
W południowej części wsi znajduje się kaplica murowana z początku XX w., a w Suliszowicach Zastudni zabytkowy dom drewniany z tego samego okresu. W skład wsi wchodzą: Podlesie, Szczypie i Zastudnie.
BOGDAN SNOCH