Rok 1990 był kamieniem milowym dla pianisty Kevina Kennera, którego mistrzostwo zyskało uznanie na całym świecie, co znalazło wyraz w trzech prestiżowych nagrodach: otrzymał główną nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Warszawie (wraz z nagrodą publiczności oraz nagrodą na najlepsze wykonanie poloneza), został laureatem International Terrence Judd Award w Londynie, a także został nagrodzony brązowym medalem w Międzynarodowym Konkursie im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie (oraz nagrodę za najlepsze wykonanie utworu rosyjskiego). Wtedy to po raz pierwszy amerykańskiemu pianiście udało się zdobyć nagrody zarówno w Konkursie Chopinowskim, jak w Konkursie imienia Czajkowskiego. A w latach prowadzących go do tych niezwykłych dokonań zdobył nagrody w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Van Cliburna (Fort Worth, 1989) oraz w Międzynarodowym Konkursie im. Giny Bachauer (Salt Lake City, 1988).
Dyrygent Stanislaw Skrowaczewski, który nagrywał z takimi pianistami, jak Artur Rubinstein, stwierdził, że interpretacje Chopina w wykonaniu Kennera są najbardziej delikatne i piękne spośród tych, które pamięta.
Nagrania Kevina Kennera mają zasięg międzynarodowy i obejmują wiele płyt z utworami Chopina, jak również nagrania dzieł Ravela, Schumanna, Beethovena i Piazzolli. Te ostatnie zostały nagrodzone w Polsce „Fryderykiem”, jako najlepsza płyta roku w kategorii „Muzyka kameralna”. Zdobył również pozycję jako specjalista od instrumentów z epoki, a jego ostatnie nagranie utworów solowych na fortepian Chopina wykonanych na fortepianie marki Pleyel z 1848 roku dla Narodowego Instytutu Chopinowskiego zostało ocenione jako “znakomite” i otrzymało 5 gwiazdek we francuskim czasopiśmie Diapason.
r