Vanitas vanitatum et omnia vanitas
W Bibliotece Głównej Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie swoje rysunki, efekt kilkumiesięcznej pracy pod kierunkiem dr hab. prof. AJD Magdaleny Snarskiej, zaprezentowali studenci pracowni kreacji rysunkowej Instytutu Plastyki Wydziału Wychowania Artystycznego AJD.
W uroczystym wernisażu, 8 listopada, uczestniczyli między innymi: dyrektor biblioteki głównej AJD mgr Alicja Raczyńska, dziekan Wydziału Wychowania Artystycznego dr hab. prof. AJD Jerzy Piwowarski oraz mgr Teresa Kulisiewicz, która przygotowała prezentację biblioteczną towarzyszącą wystawie.
W wystawie opatrzonej tytułem „Vanitas vanitatum et omnia vanitas”, z tematem przewodnim „czaszka na tle martwej natury”, zmierzyli się studenci: Marta Chrobok, Joanna Cudak, Karolina Grzesiak, Marcin Kozierkiewicz, Anna Mucha, Agata Orman, Paweł Porębiński, Tomasz Pydyn, Tomasz Stachnik, Iga Stefańczyk, Bartosz Zaskórski. Każdy z nich motyw potraktował w indywidualnym wymiarze, stosownie do własnej wrażliwości i temperamentu artystycznego. Dla wielu temat był bliski. – Czaszka, to mój ulubiony akcent w sztuce. Ciekawym dla mnie doświadczeniem było strukturalne ujęcie motywu, wiążącego się z przemijaniem. Czaszka to swoista pozostałość, historia po człowieku – mówi Marcin.
– Umieszczenie między przedmiotami zwierzęcej czaszki było z mojej strony prowokacją zmuszającą studentów do obudzenia niepokoju związanego z przemijaniem życia. Przeżycie było silne i widać to na wszystkich pracach. Ekspresja ma charakter wyrazisty – czaszka jest powiększona, a pozostałe elementy kompozycji uproszczone. W żywiołowym rysunkowym przekazie z łatwością czytamy grozę śmierci. Konkluzja młodych twórców jest dobitna – śmierć jest fragmentem życia, nie ma w niej wdzięku ani piękna, jest zgrzyt i surowość, którą trzeba zaakceptować – komentuje dr hab. prof. AJD Magdalena Snarska. – Młode pokolenie podchodzi do kwestii przemijania jak do wielu innych życiowych problemów – oswaja je i uczy się z nimi żyć. W hałaśliwej oprawie współczesnego świata rzadko mamy szansę na myśli o kruchości naszego istnienia, bo też rzadko pogrążamy się w ciszy własnego serca. Mimo to, śmierć i przemijanie dotykają nas bardzo boleśnie, czego potwierdzeniem są prezentowane na wystawie prace młodych studentów, dla którym miałam przyjemność być artystycznym przewodnikiem – dodaje prof. Snarska.
UG