Błogosławiony ksiądz Jerzy Popiełuszko zginął za wolność Ojczyzny. Był bohaterem narodowym. Miał ogromny autorytet, dlatego że realizował kapłaństwo w sposób autentyczny. Posiadał niezwykły dar dostrzegania tego, co naprawdę ważne. Skupiał wokół siebie ludzi z najróżniejszych środowisk. Wierni obdarzyli go zaufaniem. Pokochali księdza za odwagę, dobroć, skromność, życzliwość. Wraz z innymi duchownymi tworzył i podtrzymywał siłę polskiej wiary.
Święty Jan Paweł II mówił: „Ten kapłan męczennik pozostanie na zawsze w pamięci naszego narodu jako obrońca prawdy, sprawiedliwości i godności człowieka”. Tak też się stało.
Życie ks. Jerzego Popiełuszki zaczęło się 14 września 1947 roku w małej białostockiej wsi Okopy niedaleko Suchowoli. Był trzecim z pięciorga dzieci Władysława i Marianny z domu Gniedziejko. Na chrzcie świętym otrzymał imię Alfons. Popiełuszkowie żyli bardzo skromnie. Utrzymywali się z pracy na siedemnastohektarowym gospodarstwie. Mimo trudnych warunków materialnych, rodzina szanowała się, „żyła w prawdzie” i zgodzie. Mały Alek wychowywał się i dorastał w pobożnym, patriotycznym domu. To matka, pani Marianna uczyła go uczciwości, sumienności oraz poszanowania pracy.
W 1954 roku, siedmioletni Alek rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Był pilnym i obowiązkowym uczniem. Następnie edukację kontynuował w liceum ogólnokształcącym w Suchowoli, gdzie w maju 1965 roku uzyskał świadectwo dojrzałości i wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Po ukończeniu pierwszego roku nauki student Popiełuszko został wcielony do wojska. Zasadniczą służbę wojskową odbył w Bartoszycach, w jednostce dla kleryków o zaostrzonym rygorze. Po jej zakończeniu i powrocie do seminarium, ciężko zachorował. Przeszedł poważną operację. Odtąd do końca życia zmagał się z kłopotami zdrowotnymi. W wieku dwudziestu trzech lat dokonał zmiany dotychczasowego imienia na Jerzy Aleksander.
28 maja 1972 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego w archikatedrze warszawskiej. Niebawem młodzi kapłani zgodnie z poleceniami prymasa udali się na Jasną Górę. „(…) W Częstochowie przed obrazem Matki Bożej odprawili swoje pierwsze Msze święte. Następnie rozjechali się, by w pierwszą niedzielę po święceniach odprawić Msze święte prymicyjne w swoich rodzinnych parafiach. Na obrazku wydrukowanym z tej okazji, ks. Jerzy Popiełuszko, jako motto swojego kapłaństwa umieścił następujące słowa: „Posyła mnie Bóg, abym głosił Ewangelię i leczył rany zbolałych serc (…)”.
Od 1972 do 1979 roku ks. Jerzy pracował jako wikariusz w parafiach: Trójcy Świętej w Ząbkach, Matki Bożej Królowej Polski w Aninie i Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu. Ze względu na często pojawiające się niedomagania zdrowotne, kardynał Stefan Wyszyński skierował w 1979 roku kapłana do pracy w duszpasterstwie akademickim przy kościele św. Anny. Powierzył mu również duszpasterstwo średniego personelu medycznego w Warszawie.
W 1980 roku ks. Jerzy, jako rezydent parafii św. Stanisława Kostki, związał się z Solidarnością. Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażował się w liczne działania charytatywne. Od 1982 roku odprawiał comiesięczne Msze święte w intencji Ojczyzny, które gromadziły ogromne rzesze wiernych i dawały Polakom poczucie jedności oraz siły. W kazaniach nawoływał, by „zło dobrem zwyciężać”. We wrześniu 1983 roku zorganizował pierwszą pielgrzymkę ludzi pracy do sanktuarium w Częstochowie (pomysł ten kontynuowany jest do dziś ).
Kapelan „Solidarności” systematycznie był obserwowany, nękany i inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa i Milicję Obywatelską. Mimo licznych gróźb i szykan nie zaprzestał swojej działalności.
19 października 1984 roku ks. Popiełuszko przebywał w Bydgoszczy na zaproszenie parafii pw. Świętych Polskich Braci Męczenników. Po spotkaniu, w drodze powrotnej do Warszawy, niedaleko miejscowości Górsk, został uprowadzony przez oficerów Służby Bezpieczeństwa z IV Departamentu MSW. Po bestialskim pobiciu, oprawcy wrzucili księdza do Wisły koło Włocławka. Zwłoki duchownego odnaleziono 30 października. Pogrzeb ks. Jerzego Popiełuszki, który odbył się 3 listopada 1984 roku, był wydarzeniem wyjątkowym. Stał się wielką manifestacją religijno-polityczną. Uczestniczyło w nim około 600 tys. osób.
Po dwudziestu sześciu latach od męczeńskiej śmierci kapłana, 6 czerwca 2010 roku papież Benedykt XVI ogłosił księdza Jerzego błogosławionym.
Barbara Szymańska
Przedłożony cytat pochodzi z książki:
Czaczkowska E.K., Wiścicki T. Ksiądz Jerzy Popiełuszko. Wydanie uzupełnione. Warszawa 2008, s. 105
Ponadto korzystałam:
Zło dobrem zwyciężaj – Ksiądz Jerzy Popiełuszko. Biblioteka „Niedzieli” tom 225. Częstochowa 2008
WYBRANE MYŚLI BŁOGOSŁAWIONEGO KSIĘDZA JERZEGO POPIEŁUSZKI
Prawda jest niezmienna. Prawdy nie da się zniszczyć taką czy inną decyzją, taką czy inną ustawą.
Odważne świadczenie prawdy jest drogą prowadzącą bezpośrednio do wolności.
Aby zło dobrem zwyciężać i zachować godność człowieka, nie wolno walczyć z przemocą.
Przemoc nie jest oznaką siły lecz słabością.
Człowieka można przemocą ugiąć, ale nie można go zniewolić.
Ludzi zdobywa się otwartym sercem, a nie zaciśniętą pięścią.
Zawód pielęgniarki, lekarza jest właściwie powołaniem najbliższym kapłaństwu – przez czynienie miłosierdzia tym, którzy go najbardziej go potrzebują, chorym, cierpiącym.
Bez względu na to, jaki wykonujesz zawód, jesteś człowiekiem.
Fot. 1 Błogosławiony Ksiądz Jerzy Popiełuszko. https://commons.wikimedia.org/
Fot. 2 Pomnik bł. ks. Jerzego Popiełuszki – kapelana „Solidarności”. Autor Jerzy Kędziora.
Aleja Henryka Sienkiewicza w Częstochowie. fot. BS
Fot. 3 Ulica bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Częstochowa – dzielnica Śródmieście. fot. BS
Fot. 4 Symboliczny grób bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Cmentarz Kule w Częstochowie. fot. BS