W listopadzie urodzili się
11. listopada 1921 r.
Urodził się w Częstochowie Włodzimierz Tadeusz Ściegienny, architekt, rzeźbiarz, grafik, twórca ekslibrisów. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Skala działań Włodzimierza Ściegiennego była bardzo duża. Zajmował się malarstwem sztalugowym i ściennym, rzeźbą, grafiką, medalierstwem. Jako architekt zaprojektował, m.in., pawilon Rezerwatu Archeologicznego w Częstochowie – Rakowie. Był pierwszym prezesem Częstochowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Archeologicznego
i Numizmatycznego.
Zmarł 10. czerwca 1990 roku w Częstochowie. Został pochowany na cmentarzu Kule.
14. listopada 1911 r.
Urodził się w Leonowiczach na Wileńszczyźnie Antoni Szuniewicz, muzyk, kompozytor, pedagog. Przyczynił się w dużym stopniu do rozwoju polskiej muzyki kościelnej. Kształcił się w Wilnie, w Zawodowej Szkole Organistów, a następnie w Konserwatorium Muzycznym im. M. Karłowicza, w klasie organów Władysława Kalinowskiego. Po przyjeździe w 1945 roku do Polski zamieszkał w Częstochowie. Objął posadę organisty Bazyliki Katedralnej św.Rodziny, dyrygenta Chóru Katedralnego oraz dyrygenta połączonych Chórów Diecezji Częstochowskiej. Z jego inicjatywy zbudowano w Katedrze organy o 101 głosach.
Antoni Szuniewicz był szanowanym i cenionym pedagogiem. Wykładał naukę o muzyce w Niższym Seminarium Duchownym. Pracował także w Instytucie Muzycznym, później w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia. W 1969 roku, za zasługi dla rozwoju muzyki kościelnej, Antoni Szuniewicz otrzymał odznaczenie papieskie, order “Pro Ecclesia et Pontifice”, nadany przez papieża Pawła VI. W 1972 roku kompozytor przeszedł na emeryturę. Jednak nadal z wielkim zaangażowaniem oddawał się pracy zawodowej i społecznej. Pełnił funkcję przewodniczącego Koła Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków.
Imponujący jest dorobek twórczy Antoniego Szuniewicza. Pozostawił: 8 mszy, 4 kantaty, 16 pieśni chóralnych, 14 pieśni solowych, 17 pieśni jednogłosowych.
Zmarł 13. marca 1987 roku. Przeżył 76 lat. Spoczął na cmentarzu Kule w Częstochowie.
16. listopada 1603 r.
Urodził się Klemens Kordecki, imię zakonne Augustyn, przeor klasztoru oo.Paulinów na Jasnej Górze. Był synem Marcina, mieszczanina z Iwanowic. Kształcił się w kolegium jezuickim w Kaliszu.
W 1634 roku złożył śluby zakonne. Jako diakon przebywał w klasztorze w Wieluniu. Pełnił obowiązki podprzeora i wykładał retorykę. W latach 1635-1638 był wicedyrektorem nowicjatu na Jasnej Górze, a w 1644 roku został przeorem klasztoru jasnogórskiego. Gdy wojska szwedzkie, dowodzone przez generała Burcharda Mullera, podeszły pod Częstochowę, Kordecki skutecznie i bardzo zdecydowanie bronił klasztoru przed najeźdźcami (18. listopada-26. grudnia 1655).
Klemens Augustyn Kordecki był autorem dzieła o historii i obronie Jasnej Góry przed Szwedami “Nova Gigantomachia…….” (przekł.pol. pt. “Pamiętnik oblężenia Częstochowy roku 1655”).
Zmarł 20. marca 1673 roku w Wieruszowie. Został pochowany na Jasnej Górze.
18. listopada 1930 r.
Urodziła się na Polesiu Teresa Weyssenhoff, autorka książek o wielkich postaciach Kościoła. W czasie okupacji niemieckiej przebywała w Warszawie, biorąc udział w Powstaniu Warszawskim. W 1944 roku wraz z matką dotarła do Częstochowy i tutaj zamieszkała. Z wykształcenia była ekonomistką.
Zadebiutowała w 1966 roku opowieścią biograficzną “Ojczyzna z wyboru”. Powieść popularyzowała sylwetkę polskiego jezuity, ojca Jana Beyzyma. W latch 1969-1971 ukazała się, przeznaczona dla młodzieży, dwutomowa opowieść o życiu Ludwiga van Beethovena pt.”Quasi una fantasia”. Ostatnią książką pisarki była biografia “Na początku drogi”, przedstawiająca postać bł. Arnolda Janssena, założyciela Zgromadzenia Słowa Bożego.
Teresa Weyssenhoff zmarła 6. grudnia 1984 roku w wieku 54 lat.Spoczęła na cmentarzu św. Rocha.
W listopadzie odeszli
22. listopada 1948 r.
Zmarła Alfonsa Kanigowska, malarka. Urodziła się 13. lipca 1858 roku na Mazowszu w rodzinie ziemiańskiej. Studiowała w Warszawie, w prywatnej szkole malarstwa i sztuki stosowanej dla kobiet Bronisławy Poświkowej. Kształciła się także w Paryżu. Malarka wiele podróżowała po Szwajcarii i Włoszech. Odwiedziła także Ukrainę. W 1915 roku na stałe osiadła w Rudnikach koło Częstochowy. Malowała kwiaty, martwe natury, portrety, pejzaże. Ponadto zdobiła parawany i wachlarze, projektowała gobeliny. Swoje prace wystawiała w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, w Salonie Krywulta oraz w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Zmarła 22. listopada 1948 roku w wieku 90 lat.
22. listopada 1985r.
Zmarła Anna Czekajewska-Jędrusik, pracownik naukowy, nauczyciel akademicki, wieloletni dyrektor Instytutu Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Uniwersytetu Warszawskiego.
Urodziła się 22. września 1921 roku w Kłomnicach, niedaleko Częstochowy. Była córką Kazimierza Czekajewskiego i Walerii z domu Bartoń. W 1939 roku ukończyła Liceum Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu w Częstochowie. Po ukończeniu studiów polonistycznych na Uniwersytecie Łódzkim podjęła pracę w Łodzi, w Spółdzielni Wydawniczej “Czytelnik”. W 1954 roku przeszła do pracy w katedrze bibliotekoznawstwa Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Warszawskiego, kierowanej przez Aleksandra Birkenmajera. 30. czerwaca 1964 roku uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych, a pięć lat później otrzymała tytuł docenta.
Docent Czekajewska zajmowała się teorią i historią bibliografii polskiej i obcej XIX stulecia. Bibliografia była jej pasją. Brała aktywny udział w konferencjach krajowych i zagranicznych.
Anna Czekajewska-Jędrusik zmarła w Warszawie i spoczęła na warszawskich Powązkach.
Opracowała
BARBABA SZYMAŃSKA