Informacje i wiadomości z Częstochowy oraz regionu częstochowskiego

– Panie ordynatorze choroby płuc utożsamiane są głównie z paleniem papierosów. Czy jest to właściwa teoria?
– Nie do końca. Chorób płuc jest bardzo wiele i trudno mówić, że przyczyną wszystkich jest palenie papierosów. Ale są choroby, które powstają na skutek palenia. Najbardziej kojarzoną z tym nałogiem jest choroba nowotworowa. Spowodowała to kampania reklamowa, a także napisy na każdej paczce papierosów, że palenie jest przyczyną powstawania raka. Innym schorzeniem, o którym nie mówi się aż tak często, a jest ono następstwem palenia, jest przewlekła obturacyjna choroba płuc zwana również przewlekłym zapaleniem oskrzeli lub rozedmą. Nie chcę nikogo straszyć, ale ta choroba jest jednym z najczęstszych powodów zgonu, umiera na nią około 15000 osób rocznie. A na obecny czas, jak podają statystyki, na tę chorobę cierpi w Polsce ponad 2 miliony ludzi.

Prokuratura Rejonowa w Częstochowie 3 lipca br. skierowała do Sądu Rejonowego akt oskarżenia przeciwko 140 osobom podejrzanym o wyłudzenie dekoderów do odbioru telewizji satelitarnej od firm Canal Plus Cyfrowy i Wizji TV. Za popełnione czyny grozi im kara do 8 lat pozbawienia wolności i grzywna. Straty finansowe poniesione przez Canal Plus i Wizję TV szacuje się na prawie 200 tys. złotych. Większość oskarżonych przyznała się do winy.

Współpracę z domem pomocy społecznej w miejscowości Herxheim w Niemczech nawiązał Środowiskowy Dom Samopomocy w Żarkach. Wszystko rozpoczęło się od obywatela Niemiec, mieszkańca Herxheim, z pochodzenia Polaka wywodzącego się z Żarek. Pierwsze kontakty podejmowano więc niejako poprzez pośrednika. W końcu doszło do oficjalnych rozmów dyrekcji obu placówek. Trzeba było też spotkać się osobiście. Zadecydowano wspólnie, że w pierwszej kolejności pracownicy i terapeuci z Żarek pojadą nad Łabę. Tak też się stało.

W Częstochowie bez pracy pozostaje ponad 18,8 tysiąca osób. Z tego tylko 2116pobiera zasiłek. Liczba bezrobotnych powiększy się tradycyjnie we wrześniu, gdy po wakacjach “dojdą” tegoroczni absolwenci szkół. Tylko w lipcu zarejestrowało się ich już 134. Co doradziłby pan osobie, która jest bezrobotna, straciła prawo do zasiłku i nie ma większych szans na podjęcie pracy? – zapytaliśmy Andrzeja Perlińskiego, dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Częstochowie.

– Czy mógłby pan pokusić się o ogólną ocenę stanu gospodarki w regionie częstochowskim?
– Jest u nas tak, jak w całej Polsce, bo dlaczego miałoby być inaczej? Przyznać jednak trzeba, że stan gospodarki jest nieco lepszy niż rok temu. Gdyby porównać naszą ekonomikę do wielkiego koła, to jeszcze ono nie ruszyło do przodu, co najwyżej lekko drga, lecz bez specjalnego zdecydowania. Aby to koło naprawdę poruszyć, trzeba odważniejszych kroków ze strony rządu i Narodowego Banku Polskiego. W przeciwnym wypadku będzie ciężko.

– Jakie były początki grupy częstochowskiej?
– Grupa częstochowska idzie z Pielgrzymką Warszawską od 1979 roku. Na początku liczyła kilkadziesiąt osób. Z czasem, w latach 80-tych, zaczęła się rozrastać. Sama pielgrzymka, w tym roku 292-a, pierwszy raz wyruszyła w 1711 roku. Chodziłem z grupą częstochowską od samego początku. Sam nie wiem jak się tam znalazłem, ktoś mnie pewnie zaprowadził. Ale człowiek wierzący nie zadaje takich pytań. Byłem wtedy w I klasie szkoły średniej. Pielgrzymka stała się wydarzeniem, które przesądziło o wyborze mojej kapłańskiej drogi życia. Pierwszym opiekunem grupy częstochowskiej był ks. Ireneusz Skubiś, dzisiejszy redaktor naczelny katolickiego tygodnika “Niedziela”. Razem z księdzem Skubisiem szło grono studentów i kleryków, gdyż w początkach istnienia “siedemnastek”, jako jednej z grup Pielgrzymki Warszawskiej”, był to zespół duszpasterstw wszystkich polskich ośrodków akademickich. Właśnie do tej grupy należała nasza – błękitna (częstochowska). Często chodziły z “siedemnastkami” grupy duszpasterstw akademickich z Francji, Belgii, Włoch, Niemiec i Węgier. Bardzo kolorowa i urozmaicona była w owych czasach warszawska “siedemnastka”. Kolejnym przewodnikiem był o. Rafał, franciszkanin. Nie był częstochowianinem, jednak Opatrzność związała go z nami. Nigdy nie było u nas ludzi jedynie z Częstochowy, połowa była z innych miast, ale podobał się im klimat naszej grupy. Po o. Rafale przez dwa lata przewodnikiem był ks. Stefan Jachimczak, obecny proboszcz parafii w Myszkowie. Następnie, pod koniec lat osiemdziesiątych, przewodnikiem był ks. Marian Duda, do niedawna proboszcz częstochowskiej Katedry Świętej Rodziny. Później opiekunem grupy ponownie został ks. Stefan, a od 10 lat jestem nim ja. Od kiedy ks. Skubiś przestał być przewodnikiem, grupa częstochowska nie jest związana z żadnym ośrodkiem akademickim. Z biegiem lat grupa rozrosła się i stała bardzo liczną, gdyż szło w niej ok. 17 tys. pielgrzymów. “Siedemnastki” zawierają dziś 40 podgrup uszeregowanych kolorami – żółty, czerwony, niebieski i zielony oraz kombinacje kolorów.

– Jak powstała i co to takiego Młodzieżowa Świetlica Socjoterapeutyczna?
– Pomieszczenia świetlicy znajdują się w budynku Komendy Straży Miejskiej przy ul. Krakowskiej 80 bl. 3. Kiedy ten dom dostaliśmy od władz miasta był on mocno zrujnowany. Wyremontowaliśmy go własnymi siłami. Wówczas okazało się, że budynek ten może służyć nie tylko Straży Miejskiej (gdyż był dla nas za duży) i możemy się nim podzielić, oczywiście nie w sposób komercyjny.
Większość statystyk mówi, że wzrasta przestępczość wśród nieletnich, mnożą się patologie w rodzinach – alkoholizm, narkomania, a przez to narasta bieda i przemoc. Dlatego w listopadzie 2001 roku powołałem jednostkę do spraw zapobiegania patologiom i zjawiskom kryminogennym wśród dzieci i młodzieży pod nazwą Młodzieżowa Świetlica Socjoterapeutyczna. Jestem częstochowianinem i okolice ul. Krakowskiej znam bardzo dobrze. Uważam, że placówka gdzie dzieci miałyby swój azyl, była w tym rejonie niezbędna.

Historia pielgrzymek sięga I wieku, kiedy to zaczęto wędrować do Jerozolimy. Pątnikami kierowała chęć ujrzenia na własne oczy miejsc, po których stąpał Jezus Chrystus i Maryja. W II wieku, wskutek represji Rzymian po powstaniach żydowskich, zwyczaj ustał. Pielgrzymki ruszyły znów w IV stuleciu, gdy cesarz Teodozjusz uznał religię chrześcijańską za państwową. W III i IV wieku, oprócz Ziemi Świętej, odwiedzano również Rzym, na zachodzie w Galii grób św. Marcina z Tours i od VIII wieku, na Półwyspie Iberyjskim grób św. Jakuba w Santiago de Compostela. Największy ruch pątniczy w Średniowieczu przypada na okres pomiędzy XI a XIII w. Zaczął też wzrastać kult Matki Bożej, a tym samym pielgrzymowanie do jej sanktuariów. Rozkwit maryjnych pielgrzymek przypada na XVI i XVII w., kiedy to liczne zwycięstwa w bitwach przypisywano wstawiennictwu Matki Bożej. W Polsce, po wygranej ze Szwedami, liczba osób wędrujących do Częstochowy gwałtownie wzrosła. Oświecenie spowodowało osłabienie życia religijnego i spadek liczby pątników (warto zaznaczyć, że Częstochowę kryzys dotknął w bardzo małym stopniu).

26 lipca, w sobotę, w Sali Ojca Kordeckiego na Jasnej Górze została otwarta nowa wystawa “Pontyfikat przełomu tysiącleci – 25 lat Jana Pawła II na stolicy św. Piotra”. Ekspozycja została przygotowana przez Ośrodek Dokumentacji Pontyfikatu Jana Pawła II w Rzymie oraz Muzeum Archidiecezjalne w Krakowie. Patronat honorowy nad wystawą objął nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk, który dokonał uroczystego otwarcia ekspozycji.

Wszystko zaczyna się po gombrowiczowsku. Sam pomysł rocznicowej uchwały, a już na pewno uzasadnienie podpisane przez pana posła Jerzego Wenderlicha to zapewne nieświadomy, ale wyborny pastisz prześmiewczego stylu autora ?Ferdydurke?. ?Pragnie uczcić pamięć wielkiego pisarza oraz podkreślić fundamentalną rolę, jaką jego twórczość odegrała?, ?biorąc pod uwagę liczne inicjatywy utrwalające jego dokonania? – czytamy w uzasadnieniu. Za sprawą tego rodzaju panegiryków Gombrowicz ginie od własnej broni. On, zawodowy prześmiewca, staje się ofiarą dokładnie tego, z czego bezlitośnie szydził – snobizmu, sztuczności, owczego pędu. Spotkał Gombrowicza taki sam los, jaki on próbował zgotować na przykład polskiej tradycji romantycznej i naszym narodowym wieszczom, a szyderstwa, jakich im nie szczędził, powróciły do swego autora. Stąd z czystym sumieniem, znów parafrazując ?Ferdydurke?, można obwieścić Polsce i całemu światu, iż ?Wielki Gombrowicz, będąc wielkim i będąc Gombrowiczem, nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca.