1 kwietnia 1705 r. – rozpoczęła się próba zdobycia Jasnej Góry przez Szwedów w czasie III Wojny Północnej. Twierdzę atakował liczący 9 000 żołnierzy korpus wojsk szwedzkich pod dowództwem gen. Nilsa Stromberga. Obronę twierdzy prowadził o. Innocenty Bartosz Pokorski. Atakujący zażądali wysokiego okupu w ilości 1700 imperiałów. Zakonnicy początkowo prowadzili ze Szwedami rozmowy.
1 kwietnia 1955 r. – zmarł Antoni Krzemiński (urodzony 3 kwietnia 1882 roku w Dąbrówce Nadgórnej koło Radomia), wraz z bratem Władysławem Krzemińskim Pionierzy Polskiej Kinematografii. Będąc po raz pierwszy w Częstochowie, w 1900 roku, zbudowali na czas pokazów specjalny drewniany budynek w Alei Najświętszej Maryi Panny 65. Kino to miało 30 m długości i 20 m szerokości, a poza salą projekcyjną była poczekalnia z kasą i kabina projekcyjna. Pierwszy pokaz kinematografu miał miejsce 21 maja 1900 roku, zaledwie 5 lat po jego wynalezieniu. Wówczas jeden seans składał się z 4 krótkich filmów, a całe przedstawienie, łącznie z dołączonymi atrakcjami, trwało ok. 50 minut. Bilet na pokazy kosztował 10 kopiejek lub 20 kopiejek. W sali jednorazowo mogło zmieścić się 100 widzów. Atrakcjami były na ogół numery cyrkowe bądź pokazy magicznej latarni. Wielkość obrazu filmowego na ekranie miała ok. 2 m. Repertuar zmieniał się raz na tydzień, a publiczność czekająca na seans miała do dyspozycji stereoskopy z widokami krajoznawczymi. Filmy wyświetlano od godz. 11.00 do 23.00, a zainteresowanie było ogromne. Niektórzy zaglądali do kina codziennie. W 1909 roku Antoni Krzemiński i Władysław Krzemiński, podczas Wystawy Przemysłu i Rolnictwa, wybudowali pierwsze stałe kino w Częstochowie: „The Royal Palace” przy Alei Najświętszej Marii Panny 65, następnie stałe kino „Odeon” przy Alei Najświętszej Marii Panny 43, od 1912 roku „Uranię”; w miesiącach letnich 1912 roku urządzali seanse na otwartym powietrzu w ogrodzie Wolberga. W 1933 roku kino „Odeon” zostało zlicytowane za długi, Antoni Krzemiński i Władysław Krzemiński przy Alei Najświętszej Marii Panny 12 otwierają kolejne kino „Eden”. W grudniu 1939 roku Antoni Krzemiński i Władysław Krzemiński stracili swą własność przejętą przez Niemców, ale przez kilka powojennych lat władze komunistyczne pozwoliły Antoniemu Krzemińskiemu jako kierownikowi prowadzić to kino, noszące nazwę „Tęcza”. Antoni Krzemiński zmarł w 1955 r. Na jego grobie, na cmentarzu Kule w Częstochowie obok nazwiska, umieszczono napis „Pionier Kinematografii”. W 1913 roku Antoni Krzemiński i Władysław Krzemiński stworzyli pierwszy film dokumentalny w Polsce „Pożar w zapałczarni”.
2 kwietnia 1942 r. – w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz zamordowany został ks. dr Piotr Kazimierz Kurczyński (urodzony 31 stycznia 1908 roku w Siewierzu), pierwszy ksiądz z diecezji częstochowskiej zamordowany za działalność patriotyczną w ruchu oporu. Urządzał nabożeństwo za poległych, pisał do podziemnej prasy. Ks. dr Piotr Kazimierz Kurczyński został aresztowany 23 grudnia 1941 roku, był torturowany w więzieniu na Zawodziu w Częstochowie.
4 kwietnia 1705 r. – zakończenie negocjacji Paulinów ze Szwedami. Paulini przekazali najeźdźcom 50 dukatów i beczkę wina.
12 kwietnia 1705 r. – Szwedzi podpalili wieś klasztorną Częstochówkę, chcąc wziąć obrońców Twierdzy Jasna Góra ogniem. Klasztor z dwóch stron otoczyły płomienie. Wszystko wskazywało na to, iż zabudowania klasztorne zaczną się palić. Nagły, przeciwny wiatr skierował ogień w kierunku wschodnim. Uznano to za ingerencję Najświętszej Marii Panny w ratowanie Jasnej Góry.
13 kwietnia 1942 r. – w niemieckim obozie koncentracyjnym dla kobiet w Ravensbrück w pierwszej egzekucji zbiorowej rozstrzelano 13 mieszkanek Częstochowy, wcześniej osadzonych w więzieniu na Zawodziu w Częstochowie. Zginęły: Halina Krzemińska, Zofia Łagodzińska, Zofia Parkówna, Krystyna Krauze, Aleksandra Szweja, Jadwiga Flak, Maria Juszczuk, Wiktoria Izabela Fryben, Maria Maciejczak, Zofia Krygiel, Genowefa Iwańczak, Stanisława Szefler i Janina Szefler.
14 kwietnia 1705 r. – Szwedzi odstąpili od Twierdzy Jasna Góra.
18 kwietnia 1993 r.- odbyła się pierwsza Pielgrzymka Rodzin Katyńskich.
23 kwietnia 1943 r. – w niemieckim obozie koncentracyjnym w Dachau zmarł o. Romuald Jan Kłaczyński (urodzony 27 kwietnia 1907 roku w Wieluniu), paulin. 23 kwietnia 1940 roku został aresztowany przez Gestapo po kazaniu, które wygłosił dwa dni wcześniej, w którym mówił o zmartwychwstaniu Polski. W więzieniu na Zawodziu w Częstochowie był wielokrotnie przesłuchiwany. W okresie aresztowania przebywał w szpitalu w Częstochowie przy ul. Dąbrowskiego. Proponowano mu wyprowadzenie ze szpitala, nie skorzystał z możliwości ucieczki, by nie narażać Jasnej Góry na represje. W obozie koncentracyjnym zabity zastrzykiem.
23 kwietnia 1989 r. – w Waszyngtonie zmarł Stefan Korboński (urodzony 2 marca 1901 roku w Praszce), absolwent gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie w roku 1921. Brał udział w wojnie polsko-sowieckiej, był obrońcą Lwowa, harcmistrzem, powstańcem śląskim, politykiem, działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie”, Stronnictwa Ludowego i Polskiego Stronnictwa Ludowego. W czasie okupacji niemieckiej Kierownik Walki Cywilnej i Kierownik Walki Podziemnej. W okresie od marca do czerwca 1945 roku Stefan Korboński był ostatnim delegatem rządu Rzeczypospolitej Polskiej na kraj. W 1947 roku został posłem na Sejm Ustawodawczy z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego, największego politycznego ugrupowania opozycyjnego wobec władz komunistycznych. Zagrożony aresztowaniem przez komunistów w 1947 roku, wraz z żoną, przez Szwecję, uciekł do Stanów Zjednoczonych. Na emigracji był min. Przewodniczącym Zgromadzenia Europejskich Narodów Ujarzmionych (ang. Assembly of Captive European Nations), ACEN (lub pol. ZENU) – organizacji międzynarodowej powołanej do życia przez przedstawicieli państw Europy Środkowo-Wschodniej i Albanii, które znalazły się w strefie wpływów Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich po konferencji jałtańskiej oraz Estonii, Łotwy i Litwy.
Noc z 28 na 29 kwietnia 1906 r. – policyjno-wojskowa rewizja w domach wsi Raków gmina Huta Stara i aresztowanie 15 stawiających opór robotników. Odmowa wypuszczenia aresztowanych doprowadziła do wymarszu robotników, zakończonego krwawą potyczką z kawalerią i żandarmami. Reakcją był strajk powszechny włókienników i huty.
Robert Sikorski