Czają się w wodzie, na jedzeniu. Jak możemy się przed nimi bronić?
Naukowcy odkryli, że aż 6 wirusów odpowiedzialnych za wirusowe zapalenie wątroby (wzw). Najczęściej atakują nas trzy typy: A, B i C. Objawy we wszystkich są podobne. W początkowej fazie przypominają grypę (bóle mięśni, stawów, ogólne zmęczenie, czasem gorączka). Następnie występują bóle wątroby, ciemne zabarwienia moczu, w końcu zażółcenie skóry i spojówek.
WZW typu A nazywane jest żółtaczką pokarmową lub chorobą brudnych rąk. Ma zwykle łagodny przebieg. Groźne jest jedynie dla osób z przewlekłymi chorobami wątroby. Wirusa możemy połknąć jedząc niemyte owoce, jarzyny, pijąc nie przegotowana wodę, np. ze studni. Łatwo także zarazić się od chorej osoby. Na WZW typu A narażone są głównie dzieci, wyjeżdżające na ferie czy wakacje.
Przed wirusem chroni przestrzeganie higieny. Należy często myć ręce, pić tylko przegotowaną lub mineralna wodę. Należy też unikać kontaktu z chorymi. Skuteczną ochrona jest szczepionka.
WZW typu B jest groźniejsze od WZW typu A. Po przebyciu choroby pacjent może latami odczuwać dolegliwości wątroby. U 10 procent chorych wzw typu B przechodzi w stan przewlekły. Wirus przenosi się ta sama droga co AIDS, tj. przez kontakty seksualne, niesterylne igły, źle wyjałowione narzędzia, itp. WZW typu B nazywane jest żółtaczką wszczepienną. Wirus dostaje się bowiem do organizmu poprzez krew i płyny ustrojowe. Najlepszą ochrona jest szczepienie. Należy także zbadać krew na obecność przeciwciał. Należy też unikać kontaktów z zakażonymi.
WZW typu C jest wyjątkowo podstępne. U wielu osób nie powoduje żadnych dolegliwości. Nierozpoznany, prowadzi do przewlekłego zapalenia wątroby, marskości, a nawet raka. Wnika do organizmu tymi samymi drogami co WZW typu B, czyli, np. po przetoczeniu krwi, a także w wyniku kontaktów seksualnych. Wśród zakażonych najwięcej jest narkomanów.
Zakażenie bywa stosunkowo rzadkie, ponieważ krew, a także preparaty krwiopochodne, przeznaczone do transfuzji, muszą być badane. W kontaktach intymnych z osoba zakażoną lepiej używać prezerwatywy.
Sposoby leczenia
Chorego na żółtaczkę (wszystkich typów) należy leczyć w szpitalu, łatwiej wtedy zapobiec trwałemu uszkodzeniu wątroby. Ważna jest też odpowiednia dieta – bogata w białko i węglowodany, a uboga w tłuszcze. Chorym nie wolno pić alkoholu. W leczeniu zakażenia wirusem typu B (osób nie szczepionych) lub C stosuje się lek o nazwie interferon lub rybawiryna. Pacjent musi je przyjmować przez wiele miesięcy.