Od parafii do parafii w byłym województwie (253)
Z kłobuckiej – poznanej już wcześniej –dzielnicy Zagórze przedostajemy się ulicami: Zamkową i 11 Listopada do górującego na wzniesieniu zabytkowego kościoła. Jednak tuż przed tą świątynią mamy najpierw dawny rynek, a obecnie plac im. Jana Pawła II. Na jego północno – wschodnim narożniku położone jest na poboczu ulicy Miejsce Pamięci. Jest nim umieszczona na głazie kamienna tablica poświęcona największemu poecie Ziemi Kłobuckiej. Tablicę tą odsłoniętą w maju 1982 r. dla uczczenia 80. rocznicy urodzin Władysława Sebyły. Urodzony w Kłobucku uczestnik II Powstania Śląskiego, po ukończeniu polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim podejmuje w latach 30. pracę w Polskim Radio (redakcja literacka). Już w 1927 r. wydaje pierwszy cykl swoich wierszy pod tytułem „Modlitwa”. Następne tomy przynoszą mu w 1938 r. Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. Zmobilizowany w końcu sierpnia 1939 r. do wojska trafia – po 17 września – do sowieckiej niewoli. Więziony w Starobielsku ostatni list do rodziny (żona i 11-letni syn) wysyła stamtąd w kwietniu 1940 r. Dopiero w latach 90. ub. w. ustalono, że został zamordowany w Piatichatkach pod Charkowem. Dosyć późno, bo dopiero w 1966 r. zorganizowana została w Częstochowie i Kłobucku wystawa poświęcona temu poecie, lecz od lat 70. wiersze Sebyły są już regularnie wydawane. W 1980 r. z okazji wręczania Czesławowi Miłoszowi Nagrody Nobla upomniał się on o swojego kolegę – Władysława Sebyłę, o którego okolicznościach śmierci nie można wtedy było pisać prawdy. Teraz obok tej tablicy stoi urna z garścią Ziemi Katyńskiej.
Od tego miejsca już tylko krok na teren zabytkowego zespołu kościelnego – klasztornego w Kłobucku. Na odnowionym dziedzińcu otaczającym świątynię i budynki dawnego klasztoru (a także szpitala i szkoły) mamy wybrukowane dwa napisy: „870 lat parafii” i „1135-1935”. Wynika z nich, że parafia w Kłobucku powstała już w 1135 roku, choć prawa miejskie „Clobuczensis” otrzymał dopiero 200 lat później, gdy Kazimierz Wielki wystawił przywilej lokacyjny temu miastu w 1339 roku. Z początkiem XV wieku proboszczem w Kłobucku był kapelan Władysława Jagiełły Bartłomiej Długosz. W 1434 r. przekazał on to probostwo swemu bratankowi wielkiemu kronikarzowi naszych dziejów Janowi Długoszowi. Pozostawał on tutaj do 1448 roku spisując w tym czasie Kronikę Polski. Po Janie Długoszu pozostało do dzisiaj wiele śladów, z których najcenniejszym jest przechowywany w kościelnym skarbcu złoty kielich. Kościół w Kłobucku sięga czasów co najmniej połowy XII w., jednak 300 lat później został powiększony, a na początku XVII w. przebudowany. Kolejny gruntowny remont przeszedł w latach 1899-1918, wreszcie w II połowie XX w. został ponownie odnowiony. Jego obecny styl to gotyk pomieszany z barokiem, z detalami architektonicznymi z czasów Jana Długosza. W dniu 31 maja 2004 r. odbyła się w tym kościele uroczystość koronacji obrazu Matki Boskiej Kłobuckiej, który pochodzi z połowy XV w. Otoczony legendą, zgromadził wiele wotywnych darów za doznawane łaski i cuda. W 30 sierpnia 1997 r. roku ikona ta została zabrana z kościoła w celu dokonania konserwacji. Dzień później dokonano włamania do świątyni, jednak złodzieje zastali w ołtarzu tylko kopię tego zabytku. W czasie wspomnianej uroczystości arcybiskup częstochowski Stanisław Nowak okryty był ornatem, który wykonany był na zamówienie Jana Długosza. Wcześniej ornat ten został poddany gruntownej konserwacji wykonanej w specjalistycznej pracowni przy Zamku Królewskim w Warszawie.
Andrzej Siwiński