Pokłosiem zakończonej w maju 1945 r. II wojny światowej było powstanie w tym samym czasie niepodległościowej, zbrojnej struktury podziemnej nazwanej Konspiracyjnym Wojskiem Polskim, która postawiła sobie heroiczne zadanie walki z ukształtowanym przez wielkie mocarstwa nowym podziałem politycznym Europy. Twórcą KWP w naszym regionie był przedwojenny oficer rezerwy 27 Pułku Piechoty z Częstochowy, a następnie niezwykle aktywny przez całą wojnę dowódca partyzancki, najpierw w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej – Stanisław Sojczyński ps. “Warszyc”.
Pokłosiem zakończonej w maju 1945 r. II wojny światowej było powstanie w tym samym czasie niepodległościowej, zbrojnej struktury podziemnej nazwanej Konspiracyjnym Wojskiem Polskim, która postawiła sobie heroiczne zadanie walki z ukształtowanym przez wielkie mocarstwa nowym podziałem politycznym Europy. Twórcą KWP w naszym regionie był przedwojenny oficer rezerwy 27 Pułku Piechoty z Częstochowy, a następnie niezwykle aktywny przez całą wojnę dowódca partyzancki, najpierw w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej – Stanisław Sojczyński ps. “Warszyc”.
Ślady po tym wspaniałym żołnierzu przybliżyłem już w 149 odcinku tego cyklu (“Gazeta” nr. 41 z dnia 9 X 2003 r.). Przypomnę tylko, że w 19 II 1947 r. “Warszyc” został zgładzony w podziemiach gmachu UB w Łodzi, a ciało pochowano w nieznanym do dzisiaj miejscu. W tej samej egzekucji stracił życie 26-letni ppor. Alfons Olejnik, również żołnierz KWP, walczący w czasie wojny w Armii Krajowej. Urodzony w Skomlinie pod Wieluniem główny ślad po sobie pozostawił jednak w Parzymiechach, gdzie 19 października 1997 r. odbyła się podniosła uroczystość poświęcenia pamiątkowej tablicy wmurowanej w zewnętrzną ścianę parafialnego kościoła (na zdjęciu). Fundatorem tej tablicy był żołnierz KWP z okolic Parzymiechów – Mieczysław Orzełek, którego dowódcą był właśnie “Babinicz” – bo taki pseudonim konspiracyjny przyjął A. Olejnik.
W czasie okupacji Alfons Olejnik nosił pseudonim “Kmicic” i wtedy zetknął się z “Warszycem”, który po wojnie powołał go do KWP, mianując dowódcą 70-osobowego oddziału. W pełni umundurowane i uzbrojone ugrupowanie (po akcji na komendę wojskową w Radomsku – 20 kwietnia 1946 r.) działało na pograniczu powiatów częstochowskiego i wieluńskiego. Gdy w końcu czerwcu 1946 r. wpada w ręce UB “Warszyc” (aresztowany wraz ze swym sztabem w Częstochowie przy ul. Wręczyckiej 11) pozostaje jeszcze do zlikwidowania oddział “Babinicza”. A. Olejnik uprzedza jednak dalsze wydarzenia i rozwiązuje oddział, którego większość żołnierzy rozprasza się na Dolnym Śląsku.
Dowódca udaje się najpierw na Wybrzeże, a następnie do Warszawy, gdzie 9 listopada 1946 r. zostaje aresztowany w czasie pobytu w szpitalu. Bardzo bliską osobą w czasie krótkiego życia Alfonsa Olejnika była mu pani Irena Kamińska (żołnierz AK), od której 5 lat temu otrzymałem bardzo cenne zdjęcie “Kmicica” wykonane w roku 1943 w Wieluniu, a które przedstawiam teraz Czytelnikom “Gazety”. (cdn.)
ANDRZEJ SIWIŃSKI