Częstochowski działacz antykomunistyczny Ryszard Dreksler, pseudonim „Sokół”, jest jednym z ostatnich, żyjących świadków bestialskich metod służb Urzędu Bezpieczeństwa stosowanych wobec osób walczących o niepodległość i niezawisłość Polski w latach 1945-1956. W wieku 19 lat był przez ubowców torturowany, bity, kopany.
Ryszard Dreksler urodził się 5 kwietnia 1931 roku w Częstochowie w rodzinie robotniczej. Jego rodzice ojciec Sylwester Dreksler i matka Maria Dreksler z domu Hoła ciężko pracowali na codzienny chleb. Ryszard Dreksler, gdy wybuchła II wojna światowa miał ukończoną pierwszą klasę szkoły podstawowej. Wojnę i okupację spędził na przymusowych robotach w Niemczech – cała rodzina została wywieziona już w 1939 roku. Do kraju Drekslerowie powrócili po zakończeniu wojny, w 1945 roku. W Częstochowie Ryszard w przyspieszonym tempie ukończył edukację podstawową; siedmioklasową szkołę podstawową zakończył w 1947 roku. W 1945 roku wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego, gdzie wpojono mu wartości patriotyczne oraz antykomunistyczną postawę. Po reorganizacji ZHP wystąpił z jego szeregów.
W marcu 1948 roku z kilkoma kolegami zawiązał Młodzieżowy Ruch Oporu – niepodległościową organizację podziemną, działającą na terenie miasta Częstochowy i powiatu częstochowskiego. Inicjatorem utworzenia MRO był Lech Ogłaza. Organizacja liczyła 16 osób. Byli to, jak podaje IPN: Lech Ogłaza, Ignacy Bartnik, Janusz Grubert, Witold Pytel, Kazimierz Stępień, Ryszard Dreksler, Tadeusz Tomala, Marian Krawczyk, Wiesław Adamczyk, Stanisław Dreksler, Stanisław Pytel, Stanisław Ogłaza, Zbigniew Wiśniewski, Stanisław Cichoń, Czesław Mamzerowski (Ryszard i Stanisław Drekslerowie nie potwierdzają członkostwa Mamzerowskiego) oraz Jan Cieślak. Głównym celem MRO było magazynowanie broni palnej oraz obalenie komunistycznego ustroju. Młodzi działacze zajmowali się kolportażem ulotek, spotykali się na tajnych posiedzeniach. Planowali większe akcje zbrojne, do których z powodu aresztowania nie doszło. Działaczy MRO, w tym także Ryszarda Drekslera, Urząd Bezpieczeństwa zatrzymał w nocy 3 stycznia 1950 roku. Nastąpiło to – jak informuje Ryszard Dreksler –wskutek zdrady jednego z kolegów (J.C.).
Śledztwo prowadzone pod nadzorem Wojskowej prokuratury Rejonowej w Katowicach zakończono 6 i 8 marca 1950 roku skierowaniem aktów oskarżenia do Wojskowego Sądu Rejonowego w Kielcach. W czasie śledztwa Ryszard Dreksler przebywał areszcie Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Częstochowie, gdzie doznał tortur ze strony przesłuchujących go funkcjonariuszy UB. Był zmuszany do siedzenia na jednej nodze odwróconego taboretu oraz bity rekami i kopany nogami po całym ciele. Przesłuchujący funkcjonariusze UB bili go także pałkami, metalowymi prętami i innymi twardymi narzędziami. Grozili też mu pozbawieniem życia.
28 lipca 1950 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Kielcach w pokazowym procesie na sesji wyjazdowej w Częstochowie skazał , 19-letniego Ryszarda Drekslera na łączną karę 8 lat pozbawienia wolności oraz dodatkową karę pozbawienia praw publicznych, obywatelskich i honorowych, a także przepadek mienia. Wyrok wydano na podstawie art. 86 par. 2 ówczesnego kodeksu karnego. Wraz z Ryszardem Drekslerem skazano jego towarzyszy z Organizacji. Pan Ryszard karę pozbawienia wolności odbywał w zakładach karnych w: Częstochowie, Wronkach, Jaworznie (tu pracował w Dziale Pracy Produkcyjnej w Zakładzie Prefabrykacji) oraz w więzieniu w Potulicach, gdzie pracował w dziale gospodarczym. Z więzienia został zwolniony w 1956 roku na mocy amnestii. Wówczas podjął pracę w Przedsiębiorstwie Kanalizacji, a następnie w 1957 roku w Hucie Częstochowa, gdzie pracował do 1990 roku, do emerytury. Do żadnej organizacji politycznej nigdy nie należał.
Dopiero w latach 90. XX wieku został zrehabilitowany. 30 kwietnia 1992 roku Sąd Wojewódzki w Częstochowie wyrok Wojewódzkiego Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 27 lipca 1950 roku wyrok skazujący Ryszarda Drekslera za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa Polskiego uznany został za nieważny. Wcześniej, 27 maja 1991 roku, Urząd do Spraw Kombatanckich i Osób Represjonowanych w Warszawie przyznał Ryszardowi Drekslerowi uprawnienia kombatanckie. 8 lipca 1999 roku Antykomunistyczny Związek Więźniów Politycznych przyznał mu stopień podporucznika, a w 2003 roku Minister Obrony Narodowej mianował go do stopnia kapitana.
W 2003 roku Ryszard Dreksler był powołany na świadka przez Instytut Pamięci Narodowej, który przeprowadził śledztwo w sprawie zbrodni popełnionych w latach 1945-1956 w Centralnym Więzieniu we Wronkach i Centralnym Więzieniu w Rawiczu na więźniach przez funkcjonariuszy Służby Więziennej i Działu Specjalnego. Był także świadkiem w śledztwie IPN w sprawie zbrodni komunistycznych stanowiących przestępstwa przeciwko ludzkości popełnione w latach 1945-1956 w Częstochowie celem potwierdzenia tożsamości zdrajcy, który wydał członków MRO funkcjonariuszom Urzędu Bezpieczeństwa. Zgromadzone dowody nie potwierdziły ostatecznie czy wskazany przez działaczy MRO – J.C., doniósł UB na MRO. 17 kwietnia 2009 rok IPN umorzył sprawę. W lipcu 2009 roku Ryszard Dreksler wraz z bratem Stanisławem Drekslerem odwołali od decyzji IPN, napisali między innym: „J.C. był jednym z pierwszych członków naszej organizacji. W jego mieszkaniu odbywały się spotkania organizacyjne, w piwnicy przestrzeliwana była broń. W nocy 3 stycznia 1950 roku UB aresztował całą organizację poza J.C. UB niektóre fakty znało nawet lepiej niż my. Stąd wysnuliśmy wniosek, że zdradził J.C. Jego nazwisko ani razu nie padło podczas pokazowego procesu. Został on ukryty przez UB. Skłamał też IPN-owi, że nigdy przeciwko niemu nie była prowadzone żadne śledztwo. Istnieje bowiem dokument Wojskowej Prokuratury Rejonowej w Katowicach, w którym funkcjonariusz UB wnioskował o wyłączenie sprawy J. C. do oddzielnego postępowania” – czytamy w piśmie odwoławczym do IPN w Katowicach.
Ryszard Dreksler jest członkiem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, Antykomunistycznego Związku Więźniów Politycznych, Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, Związku Inwalidów Wojennych, Związku Młodocianych Więźniów Politycznych lat 1944-1956, Związku Żołnierzy Armii Krajowej
Został odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi (1985 r.), Odznaką Weterana Walk o Niepodległość, (1995 r.), Krzyżem Armii Krajowej (1995 r.), Krzyżem Więźnia Politycznego (1997 r.), Kombatanckim Krzyżem Zasługi (1997 r.), Orderem Przelanej Krwi za Ojczyznę (1998 r.), Krzyżem Walki o Niepodległość (1999 r.), Krzyżem Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość (2000 r.), Medalem „Pro Memoria” (2005 r.)Złotym Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju (2011 r.), Medalem „Pro Patria” (2013 r.).
URSZULA GIŻYŃSKA