Z okazji 60. rocznicy śmierci wybitnego częstochowskiego rzeźbiarza Władysława Rudlickiego kwiaty na jego grobie na cmentarzu św. Rocha złożył zastępca prezydenta Miasta Zdzisław Ludwin. Towarzyszyli mu Juliusz Sętowski, szef Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy i Hanna Jędrecka z Wydziału Kultury Urzędu Miasta.
RUDLICKI WŁADYSŁAW
Rzeźbiarz, malarz, pedagog, urodzony w 1876 w Częstochowie, gdzie zmarł 30 maja 1949. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1899-1900 malarstwo u Floriana Stanisława Cynka, w latach 1899-1903 rzeźbę u Konstantego Laszczki i w l półroczu 1906/1907 malarstwo u Józefa Mehoffera. W końcu 1906 r wyjechał na studia do Włoch, gdzie w roku 1907 przebywał we Florencji, Rzymie i Wenecji.
Po powrocie do Częstochowy przez wiele lat (do 1938) byt nauczycielem rysunku w gimnazjum im. H. Sienkiewicza, współpracował z pracownią ceramiczną Stanisława Placyda Bednarskiego (czynną do 1938), był współorganizatorem wystaw artystycznych oraz członkiem różnych komisji, m.in. budowy pomnika Henryka Sienkiewicza/1925/.
W Częstochowie związał się również najpierw z grupą literacko-artystyczną „Drugi Tor”, a później z grupą „Lit-Arsu”.
Rzeźbił w glinie i kamieniu, malował farbami olejnymi. Wykonał cztery posągi świętych na wieżę jasnogórską (1904), rzeźby na nagrobkach Zagrodzkich i Górskich na cmentarzu Kule w Częstochowie, rzeźbę siedzącej dziewczyny w parku im. S. Staszica (1911); ponadto rzeźby kameralne: „Głowa starca” (1909), „Sierotka” (1917), „Handlarz starzyzną” (1942), „Akt kobiecy siedzący” (ok. 1942).
Dużo malował m.in. zabudowę Starej Częstochowy. Indywidualną wystawę miał po wojnie w Muzeum w Częstochowie oraz większą ilość obrazów wystawił w 1947 r, w Salonie Władysława Ratusińskiego, seniora.
Od 1902 r. brał udział w wystawach zbiorowych Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (“U progu wieczności”) oraz od 1905 r. w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie pokazując rzeźby „Z powrotem”, 1906 – „Zaranie wiosny”, 1907 – „Pastuch”, 1908/1909 – „Popiersie chłopa” , „Spod Jasnej Góry”, 1909/1910 – „Studium staruszki”, „Żebrak”, 1910/1911 – „Głowa starca”, 1912/1913 – „Na barana”.
W Częstochowie wystawiał m.in. w “Domu Sztuki” na Wystawie Przemysłowo-Rolniczej, 1909, w Salonie Sztuki 1913, 1914, w Salonie Jesiennym „Lit-Arsu”, 1938 (32 obrazy i dwie rzeźby).
Po wojnie uczestniczył w wystawach okręgowych w Łodzi i oddziałowych w Częstochowie: 1945,1946,1948,1949. W czasie studiów otrzymał II nagrodę za rysunek aktu;1900, 1901 dwa medale brązowe i 1902 medal srebrny. W 1905 r, w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych uzyskał II nagrodę za rzeźbę “Z powrotem”, w 1938 r. Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego nadało mu brązowy medal za długoletnią służbę.
Prace w zbiorach Muzeum Częstochowskiego, Muzeum Narodowego w Warszawie oraz w posiadaniu prywatnym.
Rudlicki pracując w dziedzinie rzeźby i malarstwa najpełniej wypowiedział się w tej pierwszej, Interesujące są zarówno jego monumentalne kompozycje pomnikowe, jak i niewielkie czasem prace kameralne,
biogram za Aleksandrem Jaśkiewiczem.
r