Istnieje jeszcze jedno miejsce w parafii Borowno, które warto odwiedzić. Jest nim teren dawnego majątku ziemiańskiego z murowanym, piętrowym pałacem. Położony na południe od kościoła, za obszarem zarośniętych, dawnych stawów dworskich i schowany za dużym, otaczającym go sadem jabłoni stanowi od końca XX w. prywatne, zamieszkałe siedlisko. Jego historia sięga końca XVIII w., gdy powstał jako późnobarokowa, solidna budowla. Niemal od swego początku służył – poznanym już w poprzednim odcinku – spokrewnionym rodzinom: Karpińskich i Michalskich, oraz spowinowaconą z nimi rodziną Reszków.
Istnieje jeszcze jedno miejsce w parafii Borowno, które warto odwiedzić. Jest nim teren dawnego majątku ziemiańskiego z murowanym, piętrowym pałacem. Położony na południe od kościoła, za obszarem zarośniętych, dawnych stawów dworskich i schowany za dużym, otaczającym go sadem jabłoni stanowi od końca XX w. prywatne, zamieszkałe siedlisko. Jego historia sięga końca XVIII w., gdy powstał jako późnobarokowa, solidna budowla. Niemal od swego początku służył – poznanym już w poprzednim odcinku – spokrewnionym rodzinom: Karpińskich i Michalskich, oraz spowinowaconą z nimi rodziną Reszków.
Gdy w latach 80. XIX w. Adam Michalski poślubia siostrę słynnych śpiewaków: Jana (tenor) i Edwarda (bas) Reszków – pochodzących z Warszawy, ci jako wielcy miłośnicy wierzchowych koni postanawiają założyć u swego szwagra w Borownie wyścigową stadninę. Bedąc wówczas u szczytu sławy (występy na światowych scenach teatrów operowych) otrzymują bardzo wysokie honoraria za które sprowadzają tutaj konie nawet z Francji. Jednak zbyt mała przestrzeń na rozbudowę hodowli powoduje zakup przez Reszków majątku w Skrzydlowie koło Mstowa (gdzie powstaje egzystująca jeszcze do dzisiaj, a wówczas wzorcowa w Polsce stadnina koni). Jej właścicielem zostaje Jan Reszke, natomiast jego brat Edward nabywa majątek w Garnku, gdzie zakłada siedlisko rodowe (miejscowość tą poznamy dokładnie w następnych odcinkach).
Ostatnim dziedzicem Borowna był utracjusz z hrabiowskiej rodziny Skarbków, który poślubił siostrzenicę Edwarda Reszke – Janinę (z Michalskich). Doprowadził on ten majątek do szybkiego upadku i zlicytowania go za długi tuż przed wojną. Od tej pory pałac nie miał już troskliwego gospodarza i w czasie wojny (r.1940) został nawet częściowo przerobiony na młyn elektryczny (stąd brak jednego skrzydła).
Po wojnie zmieniał kilkakrotnie swych użytkowników, aż trafił w ostatnich latach do rodziny państwa Drabów z Częstochowy, którzy z mozołem odbudowali wschodnie skrzydło pałacu, przywracając mu funkcję mieszkalnej siedziby – na zdjęciu. Niegdyś głównego wejścia do pałacu strzegły posągi dwóch lwów (z połowy XIX w.).Po wojnie pozostał tylko jeden, który również pod koniec r. 2000 został skradziony. Pozostało po nim tylko archiwalne zdjęcie i nadzieja właściciela, że się jeszcze odnajdzie.
ANDRZEJ SIWIŃSKI