“Polski rolnik powinien mieć jak najlepsze warunki prawne i organizacyjne, ponieważ produkuje świetną żywność i to w sytuacji kilkakrotnie mniejszego finansowego wsparcia – zarówno z krajowego, jak i unijnego budżetu – w porównaniu do rolników niemieckich, francuskich, czy duńskich. To rezultat złych dla polskiego rolnictwa zapisów traktatu akcesyjnego do Unii Europejskiej, tak niekorzystnie wynegocjowanego w 2003 r. przez rząd Millera – Kalinowskiego.
Ale to nie wszystko! Ministrowie rolnictwa i główni lekarze weterynarii mijającego czterolecia, w adaptacji unijnego prawa do warunków polskiego rolnictwa, szli za daleko, aż do restrykcyjnego poziomu. Nowy rząd musi przejrzeć i zrewidować całą stertę tych rozporządzeń. /…/ Inspektorzy weterynaryjni, czy inni, to przecież polscy urzędnicy i w ramach prawa muszą realizować polski interes narodowy, a nie gnębić polskich rolników i producentów, a tolerować jawną samowolę i praktyki – zagrażające zdrowiu Polaków – w hipermarketach. /…/ Polskie służby weterynaryjne powinny służyć naszym rolnikom i producentom doradztwem bezpłatnym, ponieważ, w swoim czasie, w wiedzę inspektorów inwestował, w przeważającym stopniu, polski budżet, a nie oni sami. /…/ To wszystko ma olbrzymie znaczenie dla całego narodu, choćby z tego powodu, iż niższe koszty funkcjonowania rolnika i producenta to jeden z podstawowych warunków dla niższych cen żywności.”
R