Informacje i wiadomości z Częstochowy oraz regionu częstochowskiego

Katolickie Stowarzyszenie Civitas Christiana oraz Zarząd Regionu NSZZ “Solidarność” w Częstochowie, zorganizowały obchody VI rocznicy śmierci i pogrzebu pierwszego kapelana częstochowskiej “Solidarności” śp. ks. Zenona Raczyńskiego, byłego proboszcza parafii św. Józefa Robotnika na Rakowie. Do tegorocznych obchodów włączyło się archidiecezjalne Radio FIAT. W niedzielę, 20 stycznia, uroczystą Mszę św. w intencji księdza Raczyńskiego, w kościele parafialnym pw. św. Jakuba w Krzepicach, odprawił ks. Ryszard Umański, obecny kapelan częstochowskiej “Solidarności”. Do świątyni krzepickiej przybyli liczni wierni z Krzepic i okolicznych wsi. Przybyli również słuchacze Radia FIAT, którym przewodziła Irena Ciuk.
Członków Prezydium NSZZ “Solidarność” z Regionu oraz Huty Częstochowa SA reprezentowali: Tomasz Michałowski, Marek Wójcik, Aleksander Przygodziński, działacze Civitas Christiana z przewodniczącym Czesławem Janiszewskim.

Powiat myszkowski, gmina Szczekociny i Blachownia zyskały dobrze przygotowanych specjalistów ds. UE. 18 I w sali Sejmu Śląskiego wręczono certyfikaty 25 absolwentom kursu organizowanego przez Śląski Związek Gmin i Powiatów.
Dobra inwestycja w kształcenie pracowników szybko przynosi zyski dla firmy. Także tak specyficznej “firmy”, jak jednostka samorządu terytorialnego. Od poziomu wiedzy pracowników zależy, czy gmina lub powiat są w stanie przygotować odpowiedni projekt, złożyć poprawny wniosek, by uzyskać środki z europejskich funduszy. Zwłaszcza, że jest o co walczyć. Obecnie gminy mogą starać się o środki z funduszu Phare (program spójność społeczna i gospodarcza) na który rocznie kierowane jest ok. 170 mln euro. Od połowy 2003 ruszyć ma program SAPARD dla terenów wiejskich. Duże miasta i związki samorządowe starać się mogą o środki ISPA na inwestycje chroniące środowisko.
Najważniejsze jednak przed nami. Jeżeli Polska, zgodnie z deklaracjami rządu, przystąpi do UE w I 2004 r. będziemy mieli do czynienia z kilkakrotnie większymi sumami. Jak przewiduje marszałek Jan Olbrycht, samo województwo śląskie może, w latach 2004-2006, liczyć na środki na politykę regionalną w wys. ok. 1 mld zł.

– Jakie są Pani związki z Częstochową?
– Wywodzę się z rodziny nauczycielskiej od kilkudziesięciu lat mieszkającej w Częstochowie. Zaraz po I wojnie światowej moi rodzice przybyli tutaj z ziemi nowosądeckiej, angażując się do pracy w szkolnictwie, powstającym na terenie dawnego zaboru rosyjskiego, gdzie wcześniej polskie placówki oświatowe prawie nie istniały. Moja matka – Helena Sołdrowska – uczyła w szkołach powszechnych Częstochowy. Była zamiłowaną harcerką i współzałożycielką pierwszych drużyn harcerskich w naszym mieście. Ale przede wszystkim była matką szóstki dzieci.
Więcej uwagi poświęcę mojemu ojcu Janowi Sołdrowskiemu, postaci znanej w międzywojennej Częstochowie. Po studiach na Uniwersytecie Jagielońskim ojciec rozpoczął pracę jako nauczyciel historii w gimnazjum w Radomsku, skąd w 1919 roku przeniósł się do Częstochowy. Otrzymał tu etat w prywatnej szkole średniej Wincentego Szudejki, przekształconej rok później w II Męskie Gimnazjum Państwowe im. Romualda Traugutta. Od roku 1920 pracował tam jako nauczyciel języka polskiego i bibliotekarz. Brat Andrzej w 1950 roku był oskarżony w głośnym procesie pokazowym odbywającym się w Sądzie Wojskowym w Warszawie. Był sądzony z gronem przyjaciół wspólnie z moderatorem Sodalicji Mariańskiej Akademickiej, ojcem Tomaszem Roztworowskim. Oskarżono ich wówczas o “Chęć obalenia siłą ustroju Polski Ludowej”. Otrzymał wyrok 7 lat więzienia, który odbywał we Wronkach. Wyszedł z więzienia w 1955 roku. Drugi brat, Stanisław – najstarszy – urodzony w 1923 roku, pracował 1,5 roku 800 metrów pod ziemią w kopalni. Była to represja za zatajenie informacji o koledze, który należał do tajnej organizacji. Trzeci brat, Jan, ukończył UJ w Krakowie i tam żyje do dnia dzisiejszego. Mąż jest profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Śląskim, gdzie również pracuje nasz syn Piotr. Syn jest językoznawcą, ma tytuł doktora habilitowanego i jest ojcem naszego wnuczka Piotra, mającego 10 lat.

W ubiegły piątek, 18 stycznia, na sali gimnastycznej SP 42 zasiadło całe niemal grono pedagogiczne, które w ciągu 35 lat wpajało małym i tym trochę większym wiedzę. Nie zabrakło i najmłodszych wychowanków.
“42” jest specyficzną szkołą. To właśnie tu uczy najlepszy historyk wśród wuefistów i najlepszy wuefista wśród historyków, pierwszy doktor Instytutu Historyczno – Filozoficznego WSP w Częstochowie – Juliusz Sętowski. Zresztą, szkoła ma w ogóle szczęście do indywidualności, do nauczycieli z powołania, których na świecie już, niestety, coraz mniej, do tych, którzy robią coś dla dzieci, bo je po prostu lubią i kochają swoją pracę. Ci najbardziej wyróżniający się zostali nagrodzeni – Elżbieta Bednarczyk, Ewa Bednarska, Jerzy Górecki, Maria Górecka, Ewa Grzyb i Alicja Kubczyk.

Ta wiadomość na pewno jest dobra i zarazem optymistyczna: w minionym roku, w porównaniu do 2000 r., na drogach powiatów częstochowskiego, kłobuckiego, lublinieckiego i myszkowskiego było mniej wypadków, a tym samym mniej zabitych i rannych. Jedynie ilość kolizji nie spadła i miejscami nawet wzrosła, ale kolizja to nie wypadek… Popatrzmy.

Powiat częstochowski
W 2001 r. odnotowano 408 wypadków, w których 50 osób poniosło śmierć, a 544 osoby zostały ranne; kolizji – 5027. W stosunku do 2000 r. wypadków było o 11,9% mniej, o 7,5% mniej rannych i o 30,6% mniej zabitych. Ilość kolizji wzrosła o 1,7%.
W samej Częstochowie miało miejsce 229 wypadków. 324 osoby odniosły obrażenia ciała, 17 – zginęło.
Ogółem w powiecie było 5435 zdarzeń, a w Częstochowie – 4181.
Jak mówi nadkomisarz Marek Struski z Wydziału Ruchu Drogowego KMP w Częstochowie, ten spadek ilości wypadków i ofiar utrzymuje się na naszych drogach od 2-3 lat. Niemniej, w dalszym ciągu przyczyny zaistniałych zdarzeń są takie same i dotyczą nie tylko częstochowskiego powiatu: nieostrożność, duża prędkość, nieustępowanie pierwszeństwa pojazdom i pieszym, nieumiejętność dostosowania prędkości do zmieniających się warunków pogodowych, niezachowanie bezpiecznej odległości między pojazdami. Martwić może, niestety, duża ilość kolizji.

Kraje Ameryki Południowej kojarzą się często z azylem dla “uczciwych inaczej”. O twórcy idei tzw. sprzedaży argentyńskiej nic nie wiadomo, ale być może wywodzi się właśnie z takiego środowiska. Jedno jest pewne – umiał robić pieniądze, zgodnie z prawem i sumieniem, niestety, mocno przykurzonym.
Parę lat temu sprzedaż argentyńska zadomowiła się w Polsce. I ma się coraz lepiej. A liczba jej uczestników (czytaj: ofiar) rośnie z godziny na godzinę. Winne jest temu niedoskonałe prawo i ludzka głupota.

Obchodzący w ubiegłym, 2001 roku, rocznicę swych 80. urodzin – Ojciec dominikanin, Mieczysław Albert Krąpiec, jest jednym z najwybitniejszych w świecie, współczesnych przedstawicieli filozofii tomistycznej. Stworzona przez O. Mieczysława Alberta Krąpca filozoficzna szkoła lubelska, jak i jego własne prace, dla przykładu, “Metafizyka”, “Ja-człowiek”, “Realizm ludzkiego poznania” cieszą się niezmiennie najwyższym, międzynarodowym autorytetem i uznaniem.

19 stycznia w Górnośląskim Centrum Kultury w Katowicach wręczono, po raz 10., Laury Umiejętności i Kompetencji za rok 2001, przyznawane przez środowiska gospodarcze Bielska-Białej, Częstochowy, Katowic i Opola.
Przyznano 2 Laury Diamentowe, 5 Platynowych i 21 Złotych. Częstochowa otrzymała 3 Złote Laury: w kategorii instytucji i organizacji wspierających rozwój gospodarki rynkowej lub edukujących na potrzeby firm – Wyższa Szkoła Zarządzania, w kategorii przedsiębiorstw, które odniosły szczególne sukcesy w 2001 r. – W.P.I. “Wudimeks” Sp. z o.o. i w kategorii instytucji i twórców kultury – Katolicka Rozgłośnia Radiowa FIAT. Szczególne znaczenie i prestiż dla całego regionu mają Laury Diamentowe, które otrzymują wyjątkowe osobistości, autorytety powszechnie uznawane, za działalność o wymiarze ponadczasowym. Otrzymali je m.in. Ojciec Święty Jan Paweł II, Klasztor Jasnogórski, bp diecezji opolskiej Alfons Nosol, Lech Wałęsa, Jerzy Buzek, Javier Solana Madariaga, Jan Nowak Jeziorański. Za 2001 r.

Z brygadierem Elżbietą Rakowską, komendantem Centralnej Szkoły Państwowej Straży Pożarnej w Częstochowie rozmawia Wiesław Zdanowicz
– Jest pani urodzoną częstochowianką?
– Wrzosowianką. Urodziłam się we Wrzosowej i tam mieszkam do dziś.
– Szkoły pani komendant kończyła…
– “Podstawówkę” we Wrzosowej, a w Częstochowie nieistniejące już III LO Władysława Broniewskiego i Politechnikę; wydział budowy maszyn, kierunek – mechanika.
– Dalej była praca.
– Tak. Przez rok w częstochowskich Zakładach Metalowych Dogmos, później w Ośrodku Szkolenia Pożarniczego przy ulicy Sikorskiego. Stamtąd, w 1992 roku, przeszłam do Komendy Wojewódzkiej PSP, gdzie pracowałam w dziale Kadr i Organizacji. Od października 1994 zaczęła się moja przygoda z Centralną Szkołą PSP. Najpierw byłam naczelnikiem wydziału nauczania, następnie, od 1 marca 1997 roku, zastępcą komendanta szkoły do spraw nauczania, a 15 listopada 2001 roku zostałam komendantem szkoły.
– Jak to się stało, że trafiła pani do straży pożarnej?
– Mój ojciec był strażakiem Ochotniczej Straży Pożarnej. Stąd w naszym domu strażacy byli częstymi gośćmi. Za ich radą rozpoczęłam pracę we wspomnianym Ośrodku Szkolenia Pożarniczego. Tak się to zaczęło…