Informacje i wiadomości z Częstochowy oraz regionu częstochowskiego

W sobotę 27 marca, nasz rodzimy bokser, Marcin Najman, stoczy podczas gali boksu zawodowego w Radomiu, pojedynek. Walka ma na celu podniesienie jego pozycji rankingowej – aktualnie Najman jest na 9. miejscu w kategorii bokserów wagi ciężkiej.

SPS Politechnika Częstochowa – AZS Opole 3:0

O działalności trio ,,Ars Harmonica” i fascynacji muzyką akordeonową rozmawiamy z Piotrem Biazikiem.
– Kiedy powstało trio ,,Ars Harmonica”?
– W okresie studiów w Akademii Muzycznej w Katowicach, wspólnie z kolegami postanowiliśmy założyć zespół. Pod koniec 1996 roku, podczas Międzynarodowego Festiwalu Akordeonowego w Przemyślu, podjęliśmy ostateczną decyzję. I na początku 1997 roku rozpoczęliśmy działalność.

Ewa Demarczyk, Anna Dymna, Agnieszka Holland, Danuta Hubner, Maria Janion, Urszula Ledóchowska, Janina Ochojska, Teresa Pągowska, Irena Szewińska oraz Wisława Szymborska – to kobiety, których portrety, wykonane przez częstochowskiego artystę plastyka Jacka Łydżbę, zostały zaprezentowane na wystawie “Polki naszych czasów”.

Czytając wiersze księdza Grzegorza Ułamka z tomiku “Odchodzimy…” przypomniało mi się usłyszane kiedyś zdanie: “Najpewniejsze w życiu jest to, że umrzemy; najmniej pewne – kiedy…”. Wbrew pozorom jednak śmierć nie jest głównym motywem tych utworów. Ks. Grzegorz pisząc o odchodzeniu nie ma na myśli tylko śmierci – zdecydowanie poszerza zakres znaczeniowy słowa “odchodzić”. Odchodzeniem dla księdza-poety jest także zapomnienie, porzucenie wartości i ideałów, odwrócenie się od człowieka lub Boga, ale także nawrócenie – odejście od grzechu. Pomimo tego odchodzenie także jest formą śmierci – odchodząc zawsze coś zostawiamy, dla pewnej rzeczywistości umieramy bezpowrotnie. “Różne są odejścia. Odchodzimy by czegoś doświadczyć, by być samemu albo by się z kimś spotkać. Odchodzimy na chwilę, na miesiąc na lata całe. Odchodzimy definitywnie, z myślą, że nigdy nie będziemy wracać! Większość odejść to odejścia rozpaczliwe i smutne. Są odejścia od grzechu, ale także od spraw dobrych. Odchodzimy od Boga! Czasem z powrotem możemy nie zdążyć.

Marek Piątek urodził się w 1960 roku w Grudziądzu, ale jako dziewięcioletni chłopiec przeprowadził się z rodzicami do Częstochowy, gdzie mieszka do dziś. Gdyby nie przeprowadzka, być może jego życie potoczyłoby się inaczej. Przypadek sprawił, że w nowym miejscu zamieszkania chłopiec zetknął się z muzyką, która odtąd stała się jego pasją. – Moi rodzice mieli lokatora, wynajmowali pokój panu Jędrychowi, który uczył muzyki w szkołach w Łodzi i w Piotrkowie Trybunalskim. To właśnie on zainteresował mnie muzyką, namówił na naukę gry na akordeonie, z czasem stwierdził, że mam talent i nalegał, bym podjął naukę w szkole muzycznej. Kiedy tam poszedłem, okazało się, że było miejsce tylko na trąbkę i fagot. Wybrałem trąbkę – opowiada Marek Piątek. Później nigdy nie żałował wyboru, trębaczy było niewielu, on był na przykład pierwszym studentem z Częstochowy, który rozpoczął studia na wydziale instrumentalnym Akademii Muzycznej w Katowicach u prof. Alfreda Miczki. – Studia rozpocząłem mając dyplom ukończenia Szkoły Muzyc