Szlachecka wieś w zakolu Magistrali Kolejowej
Kończymy wędrówkę po terenie dekanatu szczekocińskiego. Pozostały nam jeszcze do odwiedzenia trzy parafie. Są nimi: najdalej na północ położony Przyłęk Szlachecki, a następnie, już bliżej Szczekocin, Drużykowa i Rokitno. Miejscowość Przyłęk Szlachecki opiera się od zachodu o zakole torowiska kolejowego, które odcięło nasypem parafialny kościół od cmentarza. Linia ta była największą inwestycją PKP z początku lat 70. Decyzja o jej budowie zapadła w 1971 r. Nazwana Centralną Magistralą Kolejową, miała łączyć Śląsk z Warszawą i dalej, z Gdynią, a pociągi miały na niej jechać z szybkością do 250 km. Jednak w 1974 r. zweryfikowaną tę decyzję i, zamiast budowy odcinka Warszawa-Wybrzeże, rozpoczęto realizację szerokotorowej kolei o nazwie Linia Hutniczo-Siarkowa, biegnąca od granicy z ZSSR przez Zamość, Tarnobrzeg do Dąbrowy Górniczej (Huta Katowice). W ten sposób w 1977 r. oddano do eksploatacji CMK tylko na odcinku Zawiercie-Grodzisk Mazowiecki. Początkowo obsługiwała ruch towarowy, od 1984 r. także pasażerskie ekspresy, które osiągają tu szybkość do 160 km. W 1994 r. odbyła się na niej próba przejazdu włoskiego ekspresu o nazwie “Pendolino”, który osiągnął szybkość 250,1 km.
Pierwszy, drewniany, kościół postawili w Przyłęku dziedzice: Jan Prandota i Jan Wyżga. Zamieniony 150 lat później na zbór ariański, dotrwał do początku XVII w. Następny kościół postawił w 1635 r. także dziedzic, Marian Przyłęcki. Wreszcie obecny, murowany kościół postawiła w latach 1777-80 szlachcianka Justyna Moszczeńska z Raczyńskich. Wskutek mnogości kolejnych dziedziców miejscowość przybrała nazwę “Przyłęk Szlachecki”. Widoczna na zdjęciu późnobarokowa świątynia ma bardzo solidny wygląd, do czego przyczyniły się remonty przeprowadzone na przełomie XIX i XX wieku oraz w 1973 r. Również bardzo solidny, murowany kościół odnajdziemy w Drużykowej (na zdjęciu). Powstał on przez rozbudowę kaplicy z 1896 r. Dokonał tego w latach 1939-40 (a więc na początku niemieckiej okupacji) ks. Zygmunt Rusek, który został pierwszym proboszczem nowej parafii wydzielonej z moskorzewskiej i dzierzgowskiej. Kościół ten poświęcił osobiście (w dn. 31. października 1940 r.) biskup Zygmunt Kaczmarek, ordynariusz diecezji kieleckiej. Duchowny ten był prześladowany w czasach stalinizmu. Po aresztowaniu w 1951 r. i posądzeniu o szpiegostwo oraz dążenie do obalenia ustroju PRL skazano go na 12 lat więzienia. W 1957 r. wyrok ten uchylono, lecz pełna rehabilitacja nastąpiła dopiero w 1990 r., czyli w 27 lat po śmierci niepokornego biskupa.
Tekst i zdjęcia:
ANDRZEJ SIWIŃSKI