Od parafii do parafii w byłym województwie (86)
W 1523 r. dochodzi do likwidacji dwóch osobnych parafii, działających na przełomie XV i XVI wieku – w Leśniowie i w Żarkach. Wtedy to decyzją biskupa krakowskiego, na wniosek właściciela Żarek Marcina Myszkowskiego, powstaje tzw. prepozytuta żarecka, likwidująca niewielkie parafie. Było to w pewien sposób uzasadnione, bowiem w latach 1518-22 zbudowano w Żarkach murowany kościół. Leśniów miał nadal małą drewnianą świątynię, rozłożonej na rozległym obszarze. Obsługiwało ją wówczas, oprócz proboszcza, jeszcze pięciu kapłanów (mansjonarzy). Natomiast w latach 1716-1864 zarządzają nią wyłącznie paulini z klasztoru w Leśniowie. Od tamtych więc czasów Żarki mają już tylko jedną parafię, funkcjonującą w istniejącym do dzisiaj kościele. W 1702 r. uległ prawie całkowitemu zniszczeniu w pożarze, odbudowano go, dzięki rodzinie Męcińskich, herbu Poraj. Konsekrowany w 1746 r. W latach 1846-47 został częściowo przebudowany (przez kolejnego właściciela Żarek, Piotra Steinkellera). Wówczas wieża wzbogaciła się o barokowy hełm (na zdjęciu). Element został zniszczony przez Austriaków w czasie I w. św., zrekonstruowano go w 1970 r.
Z Żarek pochodził ks. Ludwik Roch Gietyngier (ur. się w 1904 r.), którego pomnik znajdziemy na skweru usytuowanym przy krzyżowaniu głównych dróg (na zdjęciu). Poświęcony w dniu 28. maja 2000 r. przez ks. prymasa Józefa Glempa upamiętnia sylwetkę kapłana, którego rok wcześniej zaliczono go grona błogosławionych. Ksiądz Gietyngier w Żarkach ukończył szkołę powszechną, maturę uzyskał w Gimnazjum Opieki Społecznej w Częstochowie. Studia kapłańskie rozpoczął w Seminarium Duchowny w Kielcach, a ukończył na “Jagiellonce” w Krakowie. Po święceniach w 1927 r. Jasnej Górze (z rąk bp. Teodora Kubiny), pracuje jako katecheta w diecezji częstochowskiej. W 1939 r. zostaje dyrektorem Gimnazjum Biskupiego w Wieluniu. Wybuch wojny i włączenie ziemi wieluńskiej do niemieckiej Rzeszy, powoduje szczególne represje wobec polskich księży, pracujących na terenie tzw. Kraju Warty (polska ziemia na zachód od Warty, uznana za kraj niemiecki). Do października 1941 ks. L. Gietyngier pracuje jako proboszcz w Raczynie (na północ od Wielunia). Ale w październiku 1941 r. kapłan staje się jedną z wielu ofiar niemieckiego trzebienia polskości. Wówczas to Niemcy przeprowadzili metodyczną akcję aresztowania wszystkich polskich księży, pracujących w parafiach na zaanektowanym obszarze. Wywieziono ich do obozu koncentracyjnego w Dachau k. Monachium. Tam w ciągu kilku miesięcy zostali wymordowani. Takiż sam los spotkał księdza Gietyngiera (więzień nr 28288). 30. listopada 1941 r. został zakatowany.
28. czerwca 1988 r. Jan Paweł II rozpoczął proces beatyfikacyjny zamordowanego księdza. Został błogosławionym 16. czerwca 1999 r. Uroczystość odbyła się w Warszawie z udziałem 108 osób – 64 księży, 31 zakonników, 8 zakonnic i 5 świeckich – męczenników za wiarę w okresie II w. św.
Tekst i zdjęcia:
ANDRZEJ SIWIŃSKI