Najpierw było myślenie sercem. W 1999 r. Zarząd Miasta decydował o nowej sieci placówek szkolnych, uwzględniających utworzenie gimnazjum. Ustąpił wówczas przed presją społeczną decydując o tworzeniu form „nijakich” – połączonych szkół podstawowych i gimnazjalnych, czy też tzw. „wygasających podstawówek”.

Wynika z planu, że do 2010 r. inwestycje częstochowskie kosztować będą 746,51 mln zł. Jest to ambitna propozycja. Zwłaszcza, że realizować ją będzie nie obecna Rada III kadencji, lecz radni V (2006-2010). Radni IV kadencji płacić będą długi za obecnych.

W 1997 r. problemu okręgu wyborczego, z którego wybierano naszych posłów i senatorów nie było. Granica okręgu pokrywała się z administracyjnymi granicami województwa częstochowskiego. Lecz województwo zniknęło, a problem okręgu stał się przedmiotem gorącego sporu politycznego.

wrzesień 1998
– ówczesny wojewoda częstochowski, Szymon Giżyński i prezes Zakładu Energetycznego Częstochowa S.A., Ireneusz Gębski podejmują prace nad utworzeniem fundacji na rzecz przyszłego, państwowego Uniwersytetu w Częstochowie.

Przypomnijmy jak wygląda w Częstochowie podział ról. Trzy szpitale (na Zawodziu, Bony i Mickiewicza) mają, jako organ założycielski, samorząd miasta. Tworzą one jeden organizm administracyjny o nazwie Szpitale Miejskie. Szpital w Blachowni, obsługujący także chorych z Częstochowy, podlega samorządowi powiatowemu. Samorząd wojewódzki jest organem założycielskim dla szpitali na Parkitce i na Tysiącleciu. Pod Urząd Marszałkowski podlega także pogotowie ratunkowe (połączone z dawną kolumną transportu sanitarnego), przychodnia OLK (dawna przychodnia kolejowa) i przychodnia Matki i Dziecka na Sobieskiego.

– Którym z kolei profesorem belwederskim na częstochowskiej WSP Pan został?
– Dwudziestym czwartym. W ostatnich latach znacznie wzrosła u nas liczba profesorów tytularnych. Jeszcze 5 lat temu było ich zaledwie czterech. Oczywiście mówię tu o profesorach zatrudnionych na tzw. pierwszych etatach. Jeżeli chodzi o wszystkich, to jest nas znacznie więcej. Jest to istotne ze względów strukturalnych, bo studentowi nie zależy na tym, na jakich warunkach zatrudniony jest mający z nim zajęcia profesor. Przez te ostatnie lata tytuły profesorkie otrzymali głównie nasi rodzimi pracownicy naukowi. Wszystko to czynimy dlatego, by mógł wreszcie w Częstochowie powstać państwowy Uniwersytet.
– Czego jeszcze brakuje?
– Trudno powiedzieć. Jeżeli powiedziałbym, że dobrej woli Ministerstwa i władz, to nie minąłbym się z prawdą. Z punktu widzenia formalnego wszystkie warunki spełniamy.
– W czym tkwi problem?
– Są problemy z interpretacją warunków, jakie stawia Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ustawa mówi tylko o tym, że powinniśmy mieć 60 samodzielnych pracowników naukowych; w tym 30 profesorów tytularnych. My mamy ich 76. Rada wypowiada się także na temat ilości praw nadawania stopni doktorskich i habilitacji; ale ustawa nie mówi, że te prawa muszą już być, tylko, że muszą być spełnione warunki do ich powstania. A takie są.

Rada Programowa Telewizji Katowice postanowiła rozpatrzyć sprawę dotyczącą oddzielnego czasu antenowego dla Częstochowy. 18 grudnia 2000 roku Rada Programowa Telewizji podjęła uchwałę dotyczącą wyodrębnienia czasu antenowego w paśmie rozgłośni programu II na potrzeby programów informacyjnych redakcji terenowych w Częstochowie i Bielsku-Białej.
Redakcja częstochowska Telewizji Katowice ma do dyspozycji (oprócz pasm reklamowych) tylko jeden program informacyjny. „Z krukiem w herbie”, to 20-minutowy przegląd regionalny emitowany raz w tygodniu. Zdaniem Jerzego Zająca, członka Rady Programowej Telewizji Katowice, to zdecydowanie za mało.

Najemcy posesji przy ulicy Ogrodowej w Częstochowie dotkliwie przekonali się o niekompetencji i opieszałości swojej administracji. Zakład Gospodarki Mieszkaniowej, zwany do niedawna Zarządem Budynków Komunalnych pełni rolę opiekuna około 15 procent mieszkań w Częstochowie. Są to wyłącznie budynki komunalne. Nowością stało się powołanie Towarzystwa Budownictwa Społecznego (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), które jest sztuczną „odnogą” ZGM. Pierwotny zamysł zakładał możliwość rozwoju ogólnie pojętego sektora mieszkaniowego dla wielu rodzin, oczekujących od lat na własne M. Niestety, stało się inaczej. Towarzystwo rozszerzyło sferę administracyjną już istniejących zasobów mieszkalnych. Przybyło ludzi – kierowników, księgowych i pracowników umysłowych. Mieszkańcy budynku przy ulicy Ogrodowej jeszcze kilkanaście miesięcy temu ze wszelkimi sprawami udawali się do centrali ZGM, teraz ich posesją (nie wiedzieć dlaczego) zawiaduje Towarzystwo z siedzibą przy ulicy Ruckemanna. Starą, zabytkową kamienicę dotychczas ogrzewał piec węglowy. Codziennie przychodził palacz i w zależności od nastroju dokładał do pieca. Najważniejsze jednak, że zazwyczaj było ciepło.

– Co się aktualnie dzieje w sprawie Uniwersytetu?
– Dużo. Jesteśmy w przełomowym momencie. Czekamy na ważną i mam nadzieję pozytywną decyzję Ministra Edukacji Narodowej w sprawie powołania rządowego zespołu ds. utworzenia państwowego Uniwersytetu Częstochowskiego. Wniosek w tej sprawie, wraz z kilkudziesięciostronicową koncepcją przyszłego Uniwersytetu, i to spełniającą zasadnicze kryteria MEN i Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego – podpisali rektorzy trzech częstochowskich uczelni: prof. Ryszard Szwed – Wyższa Szkoła Pedagogiczna, ks. prof. Włodzimierz Kowalik – Wyższe Seminarium Duchowne, ks. prof. Stanisław Włodarczyk – Instytut Teologiczny, a w imieniu władz Fundacji – Szymon Giżyński.

10 lutego, w Katowicach, w salach Górnośląskiego Centrum Kultury odbyło się kolejne, już 9., uroczyste wręczenie Laurów Umiejętności i Kompetencji przyznawanych przez Kapitułę na wniosek czterech Regionalnych Izb Gospodarczych: z Bielska Białej, Częstochowy, Katowic i Opola.

Spółdzielni mieszkaniowych chyba nikt nie lubi. Z wyjątkiem ich prezesów, członków zarządu i rad nadzorczych, którzy zgodnym chórem krzyczą o doskonałości tych instytucji. Wszystkiemu winne jest najprawdopodobniej prawo spółdzielcze, uchwalone we wrześniu 1982 roku, które samo w sobie jest już kryminogenne, jak określiła je kiedyś red. Elżbieta Jaworowicz.