Róża tajemna
(z Yeatsa)
Różo tajemna, daleka, najczystsza
Niechaj twe liście bujnością oplotą
Tego, co ziemię, dom i skarb swój rozdał
Aby ku Tobie przebyć świata okrąg.
I wreszcie w dali ze łzami radości
Ujrzał Różę – piękną tak, że czerń nocy
Rozbłysła światłem – aż wnet wstali wszyscy
By młócić zboże w blasku jej warkoczy.
Awicenna
Serce
Choć myśli me już wiele bezdroży przebyły,
Nie pojęły ni włoska, chociaż włos dzieliły.
Słońc tysięcy w mym sercu światła zaiskrzyły,
Choć ni ziarnka dróg wiedzy myśli nie zgłębiły.
przełożył
ADAM KRÓLIKOWSKI