Od parafii do parafii w byłym województwie (233)
Na środku newralgicznego skrzyżowania dróg powiatowy w Łobodnie stała do 1999 roku solidna murowana kaplica. Wybudowana w 1937 roku, a poświęcona w 1940 r. spełniała rolę kościółka filialnego parafii w Kłobucku. W 1968 r. biskup Stefan Bareła ustanowił w Łobodnie wikariat terenowy z własnym duszpasterzem. W kilka miesięcy później wykorzystując nie wniesienie w ustawowym czasie przez Urząd Wojewódzki zastrzeżeń do projektu powołania samodzielnej parafii erygował tutaj taką właśnie placówkę. Jej pierwszy proboszcz – nie uznawany przez administracje państwową – ksiądz Eugeniusz Kokoszka zdołał zakupić w Łobodnie (na inną osobę) niewielką działkę z budynkami gospodarczymi. Własnością parafii stała się ona jednak dopiero w 1981 roku, a kolejny już proboszcz Kazimierz Karoń wybudował na niej wraz z parafianami w latach 1983-85 nowoczesny kościół. Urządzany wraz z otoczeniem aż do końca XX wieku uzyskał m.in. piękne witraże, oraz nowoczesną dzwonnicę – ufundowane przez szczodrych parafian, których nazwiska są teraz upamiętnione na okolicznościowej tablicy. W dniu 10.10.1999 r. a więc w 30 rocznicę powołania w Łobodnie nowej parafii abp Stanisław Nowak poświęcił uroczyście wszystkie obiekty sakralne, w tym kamienny krzyż na zmodernizowanym skrzyżowaniu, który stanął na miejscu rozebranej dawnej kaplicy mszalnej (na zdjęciu).
Zbliżając się do Miedźna z kierunku wschodniego (szosą od Ostrowów nad Okszą) zatrzyma nas po drodze jedna ze stacji gminnej ścieżki edukacyjno – historycznej – przyrodniczej. Wytyczona w 2005 roku posiada 20 stacji poznawczych. Bardzo dobrze opisane ulokowane są na szlaku ponad 30 km dróg dostępnych do jazdy rowerowej. Znajdującą się na poboczu szosy stację nr. 13 wyróżnia niewielki zagajnik starych sosen otoczony dookoła szczerymi polami. Do lat 90. ub. w. stał tutaj stary krzyż drewniany, który „ugniwając” wkopywany był coraz niżej w ziemię. Gdy już ledwo wystawał został zastąpiony nowym metalowym krucyfiksem ustawionym na wysokim postumencie. To ogrodzone żelaznym płotem miejsce stanowi bardzo dobrze zachowane, choć ulokowane na dawnym wiejskim wygonie miejsce pochówku 17-tu osób, które zmarły w czasie zarazy w 1886 r. Od miejsca tego już tylko krok do centrum Miedźna, gdzie wita nas ogrodzony ozdobnym murem kościół z zabytkową kapliczką wkomponowaną w narożnik. Już w XIV w. zbudowano w Miedźnie drewniany kościół, jako filialny parafii w Kłobucku. W I połowie XV w. biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki ustanawia tutaj parafię, a król Władysław Jagiełło uposaża ją w zamian za obowiązek odprawiania raz w tygodniu nabożeństwa za jego zdrowie. W 1722 r. powstaje nowy modrzewiowy kościół – podobny do świątyni z Truskolasów, którą poznamy w jednym z dalszych odcinków – a wokół niego istniał pierwotny cmentarz. W tym czasie do plebanii w Miedźnie należą: browar, gorzelnia, karczma, szpital i trzy gospodarstwa. W 1856 r. drewniany kościół doszczętnie spłonął i nabożeństwa odprawiane są w kaplicy wybudowanej na nowym cmentarzu. Obecny kościół zbudowano kosztem parafii w latach 1872-77. Kilkakrotnie remontowa świątynia jest bardzo dobrze utrzymana i szczególnie wyróżnia ją polichromia, którą w latach 1997- 99 odnowił artysta z warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych prof. Jerzy Nowosielski. Do zabytków należy monstrancja gotycka z 1620 roku, oraz kilka obrazów z połowy XIX w. Natomiast w 2005 r. ustawiono przy samym wejściu do kościoła naturalnej wielkości pomnik Jana Pawła II.
Andrzej Siwiński