Dzisiaj 5 lutego 2009 r. o godz. 11.00 w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, w budynku przy ul. Waszyngtona 4/8, na I piętrze (przy Sali Senatu) odbędzie się uroczystość odsłonięcia tablicy poświęconej śp. Stanisławowi Podobińskiemu, wieloletniemu dyrektorowi Wydawnictwa naukowego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie (obecnie AJD).
Redaktor Stanisław Podobiński
(1950-2003)
Stanisław Podobiński urodził się 5 lutego 1950 r. w Stróżnej w powiecie gorlickim. Był jednym z siedmiorga dzieci Jana, pracownika fizycznego Zakładów Azotowych w Tarnowie-Mościcach, i Marii z Potoków, ludowej artystki – koronczarki klockowej. Po szkole podstawowej, ukończył Technikum Górnicze im. Gustawa Morcinka w Zabrzu. W 1970 r. rozpoczął pięcioletnie studia polonistyczne na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Był członkiem Zrzeszenia Studentów Polskich, Związku Młodzieży Socjalistycznej i Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Pracował w Studenckim Kole Naukowym Językoznawców i pod opieką prof. Zarębiny przygotował referat (wspólnie z B. Bielą) pt. Dystrybucja statystyczna słownictwa gwarowego jako podstawa porozumienia się dwóch gwar sąsiednich, który zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Seminarium Dialektologicznym w Krakowie i został opublikowany w 1976 r. Dyplom magistra filologii polskiej uzyskał w 1975 r., pracę napisał pod kierunkiem prof. Marii Schabowskiej. W tymże samym roku ukończył Studium Kulturalno-Oświatowe na Uniwersytecie Jagiellońskim.
1 września 1975 r. rozpoczął pracę jako asystent stażysta w Zakładzie Kultury Współczesnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. W następnym roku otrzymał przeniesienie do Zakładu Języka Polskiego. Równocześnie zapisał się na seminarium doktorskie prowadzone na WSP w Opolu przez prof. Henryka Borka, zgłaszając chęć napisania dysertacji pt. Rozwój polskiej terminologii hutniczej. (Studium semantyczno-słowotwórcze). Po kilku latach zmienił promotora przenosząc się na seminarium prof. Feliksa Pluty w tejże samej uczelni. Równocześnie zapisał się na dwuletnie podyplomowe Studium Nauczania Języka Polskiego na Uniwersytecie Warszawskim. Poważna choroba i długa rekonwalescencja nie pozwoliły mu na zrealizowanie ambitnych zamiarów naukowych. W 1986 r. ukończył dwusemestralne studium pedagogiczne, zorganizowane przez macierzystą uczelnię, zaś 1 października 1987 r. został przeniesiony na stanowisko wykładowcy w Instytucie Filologii Polskiej.
Nowy i owocny etap kariery zawodowej St. Podobińskiego rozpoczął się z chwilą objęcia 1 września 1988 r. kierownictwa Działu Wydawnictw i Poligrafii WSP w Częstochowie. Po reorganizacji tego działu w 1990 r. został zatrudniony w charakterze specjalisty do spraw wydawnictw w Samodzielnej Sekcji Wydawnictw. W 1992 r. wygrał konkurs na stanowisko naczelnego redaktora nowo utworzonego Wydawnictwa WSP w Częstochowie i od 1 kwietnia 1993 r. kierował nieprzerwanie Oficyną aż do śmierci. Pod kierunkiem St. Podobińskiego Wydawnictwo awansowało w krótkim czasie do czołówki uczelnianych oficyn wydawniczych w kraju o rocznej produkcji 150 tytułów, drukowanych w nakładach od 300 do 2000 egzemplarzy. Wydawnictwo i publikacje były promowane na targach książki naukowej we Wrocławiu, w Poznaniu i w Krakowie oraz międzynarodowych w Lipsku i Frankfurcie.
Zasługi St. Podobińskiego na polu wydawniczym zostały docenione przez Senat WSP w Częstochowie, który 26 listopada 2003 r. podjął uchwałę o nadaniu Wydawnictwu uczelnianemu imienia zmarłego redaktora naczelnego.
St. Podobiński prowadził też zajęcia dydaktyczne na WSP w Częstochowie i na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach z leksykologii i leksykografii, gramatyki opisowej, historii i kultury języka oraz z literatury dziecięcej i młodzieżowej.
Był m.in. członkiem Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Polskiego Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, Polskiego Towarzystwa Fonetycznego, Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, Towarzystwa Przyjaciół Staropolskiego Górnictwa i Hutnictwa, Polskiego Towarzystwa Heraldycznego, Stowarzyszenia Miłośników Tradycji „Mazurka Dąbrowskiego” i zasiadał w Komitecie Redakcyjnym kwartalnika „Pieśń Skrzydlata” wydawanego w Gdańsku. 11 kwietnia 2001 r. został wybrany do Zarządu Częstochowskiego Towarzystwa Naukowego. W październiku 1989 r. zapisał się do NSZZ „Solidarność”. Ponadto należał do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego i posiadał uprawnienia przewodnika tatrzańskiego oraz pilota wycieczek zagranicznych. Od 1993 r. wchodził w skład Zarządu Uczelnianego AZS. Co roku w „Święto sportu” akademickiego urządzał tzw. dyktanda sportowe, opracowywał i organizował z innymi polonistami konkursowe dyktanda ortograficzne dla uczniów szkół średnich z województwa częstochowskiego. Sam wziął udział w 1991 r. w Ogólnopolskim Konkursie na Mistrza Ortografii w Katowicach i zajął III miejsce, otrzymując zaszczytny tytuł „II Wicemistrza Ortografii Polskiej”.
St. Podobiński pozostawił po sobie spory dorobek naukowy w zakresie językoznawstwa. Opublikował przeszło sto rozpraw, artykułów i recenzji. Przez szereg lat zamieszczał na łamach „Gazety Częstochowskiej”, „Gazety Wyborczej”, „Życia Częstochowy”, „Naszej Częstochowy” i „Częstochowskiego Co – Gdzie – Kiedy” porady językowe, w których wyjaśniał zawiłe meandry polskiej ortografii i gramatyki; uczył jak pisać i mówić poprawnie. Z publikacji zwartych na szczególną uwagę zasługuje jego praca pt. Kształtowanie się polskiej terminologii rolniczej, o której prof. Feliks Pluta napisał w Przedsłowiu, że „stanowi poważny wkład do współczesnej leksykografii”. Najważniejszą pozycję w jego pisarstwie naukowym stanowi Poradnik ortograficzny ze słownikiem wyrazów najtrudniejszych i tekstami edytorsko-poprawnościowymi.
St. Podobiński był także miłośnikiem śpiewu, muzyki, tańca i folkloru. W czasach studenckich należał do zespołów chóralnych. Jego żywe zainteresowanie śpiewem wokalnym i chóralnym znalazło swój wyraz w opracowanym dla studentów Wszechnaobfitszym piosenniku dla wszystkich, w którym zamieścił pieśni narodowe, turystyczne, biesiadne, weselne, żołnierskie, harcerskie, a także wsteczno-zbereźno-karczemne, pod którą to nazwą kryją się pełne zmysłowego humoru i rubasznego dowcipu przyśpiewki ludowe. Drugie wydanie śpiewnika na nowo opracowane i poszerzone o piosenki „z szerokiego świata, kabaretowe i z różnych szuflad” wraz z nutami, i „chwytami gitarowymi”, ukazało po ośmiu latach od wydania pierwszego pod nieco zmienionym tytułem: Wszechnaobfitszy piosennik dla tych, co ich Muzyka „bierze”
Mieszkając przeszło ćwierć wieku w Częstochowie St. Podobiński wrósł mocno w miejscowe środowisko inteligenckie i czuł się częstochowianinem. Efektem jego zainteresowań tematyką regionalną jest adresowany do młodzieży popularnonaukowy Encyklopedyczny słownik regionu częstochowskiego, napisany wspólnie z Bogdanem Snochem i wydany w dwóch tomach. Badał również język miasta i okolicy Częstochowy. Na ten temat opublikował dwa artykuły w „Ziemi Częstochowskiej”: Język mówiony mieszkańców Częstochowy i Uniwersalność regionalizmów częstochowskich.
W uznaniu zasług położonych dla rozwoju kultury w środowisku akademickim i wieloletnią działalność wydawniczą wojewoda częstochowski Szymon Giżyński przyznał St. Podobińskiemu nagrodę w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1998.
St. Podobiński żonaty był z Anną z Opoków, nauczycielką polonistyki, zatrudnioną w Liceum im. Juliusza Słowackiego w Częstochowie i miał z nią dwóch synów, Macieja i Radosława.
Zmarł 6 stycznia 2003 r. i został pochowany na cmentarzu Kule w Częstochowie, w alei Zasłużonych.
Na podstawie opr. Bartłomieja Szyndlera
r