Od 29 maja Przedszkole nr 22 przy ul. Olsztyńskiej 44 oficjalnie nosi imię Marii Montessori.
Uchwałę Rady Miasta dyrektor placówki Marii Kowol wręczył przewodniczący Piotr Kurpios, który przyznał się, że sam jest absolwentem przedszkola przy ul. Olsztyńskiej. Historię Przedszkola odczytał Michał Kula, aktor Teatru im. Adama Mickiewicza. Przedszkolaki natomiast opowiedziały o metodzie Marii Montessori, a potem śpiewały i tańczyły, m.in. w rytm poloneza Wojciecha Kilara.
Przedszkola powstało w październiku 1937 roku. Wybuch wojny nie przerwał jego działalności, mimo, że zostało zajęte przez okupanta. Polski Komitet Opiekuńczy przeniósł przedszkole do prywatnego mieszkania kierowniczki Genowefy Polak. Działalność placówki została wznowiona w listopadzie 1945 r. i jej naczelnym zadaniem było zapewnienie opieki dzieciom z rodzin szczególnie dotkniętych przez wojnę i jej skutki. Do listopada 1964 r. funkcjonował tylko jeden oddział. Po zaadoptowaniu lokalu na parterze, przedszkole pracowały już dwa, trzeci otworzono w listopadzie 1975 roku. W tym czasie dyrektorem przedszkola była Teresa Mizera.
We wrześniu 1997 roku dyrektorem Miejskiego Przedszkola nr 22 została Ewa Małek, która zapoczątkowała pracę z dziećmi metodą Marii Montessori. Od listopada 2006 roku placówka kieruje dyrektor Maria Kowol.
Maria Montessori, to jedna z najsłynniejszych postaci w pedagogice XX wieku. Twierdziła, że najlepszym wychowawcą jest ten, który pomaga dziecku być i stawać się coraz lepszym, coraz bardziej samodzielnym. Opracowała system pedagogiczny, zwany później metodą Montessori. Założeniem tego rodzaju koncepcji nauczania jest uwzględnienie w procesie wychowawczo-dydaktycznym potrzeb dziecka, jego zainteresowań, uzdolnień i możliwości. Szczególną rolę przypisuje się indywidualizacji procesu kształcenia, wykorzystaniu własnej aktywności dziecka w procesie zdobywania wiedzy i umiejętności. Jej system wychowania i kształcenia cieszy się coraz większym uznaniem na całym świecie.
Maria Montessori urodziła się 31.08.1870 roku. Była pierwszą we Włoszech kobietą lekarzem (od 1896), a w latach 1904-1908 profesorem antropologii na Uniwersytecie w Rzymie. Swoją koncepcję pedagogiki rozwijała w działalności praktycznej.
Pierwsze przedszkole założyła 6 stycznia 1907 roku w dzielnicy San Lorenzo w Rzymie. Nazywało się Casa de Bambini, czyli Dom dziecięcy. Jego próg przekroczyli zarówno chłopcy, jak i dziewczynki pomiędzy trzecim a szóstym rokiem życia. To właśnie te małe, nieśmiałe, zaniedbane i bezbronne istoty, przeistaczając się pod jej opieką, nie raz wprowadziły ją w zdziwienie i niedowierzanie. Dom dziecięcy stał się wkrótce bardzo znany. Ciągle odwiedzały go tłumy zainteresowanych, aby podziwiać ten cud. Wkrótce w Rzymie i Mediolanie powstawały następne. Nowo tworzone Domy dziecięce zakładane były nie tylko w dzielnicach nędzy lecz także w dzielnicach mieszkaniowych klas uprzywilejowanych. Jeden z nich powstał nawet w domu angielskiego ambasadora.
Zmarła 06.05.1952 roku w Nordwijk w Holandii.
ug