Najwyższa Izba Kontroli podała do publicznej wiadomości dane dotyczące ostatnich badań poziomu dopuszczalnego hałasu w polskich miastach. Wyniki są zatrważające. Średnio poziom hałasu jest przekroczony o ponad 12 decybeli. Częstochowa zalicza się do grona miast, w których należałoby szybko podjąć zdecydowaną walkę z niepożądanymi odgłosami.
Najwyższa Izba Kontroli podała do publicznej wiadomości dane dotyczące ostatnich badań poziomu dopuszczalnego hałasu w polskich miastach. Wyniki są zatrważające. Średnio poziom hałasu jest przekroczony o ponad 12 decybeli. Częstochowa zalicza się do grona miast, w których należałoby szybko podjąć zdecydowaną walkę z niepożądanymi odgłosami.
Za miejski hałas przede wszystkim odpowiedzialne są samochody, których po częstochowskich drogach dziennie jeździ powyżej 100 tysięcy. Tiry, ciężarówki, autokary, autobusy, samochody osobowe – to zmora mieszkańców pobliskich budynków. Nasz lokalny zgiełk potęguje się w okresie letnim, gdy do Częstochowy zjeżdżają tysiące zmotoryzowanych turystów. Najgłośniej jest przy głównych arteriach komunikacyjnych, czyli przy trasie Warszawa – Katowice, przy alei Jana Pawła II, ulicy Św. Rocha. Aleje Najświętszej Maryi Panny także nie są pozbawione uciążliwych dźwięków. Widok samochodów ustawionych często nawet w kilkudziesięciometrowych korkach jest na porządku dziennym. Pomysł zwężenia Alei NMP, przez zajęcie części ulicy na miejsca parkingowe, z punktu widzenia dopuszczalnego hałasu ocenić należy bardzo negatywnie.
Argument o spowolnieniu ruchu wywołuje u kierowców uśmiech politowania dla pomysłodawców projektu. Od tego są znaki drogowe, by pojazdy poruszały się z wyznaczoną prędkością. Parking zatrzymuje pojazdy na ulicy, zwiększając tym samym poziom hałasu. Dopuszczalna norma w ciągu dnia wynosi 65 decybeli. W wielu miejscach w naszym mieście sięga nawet 80 decybeli.
NIK przyjrzała się także pracy samorządów, odpowiedzialnych za walkę z hałasem. Z raportu wynika, że władza na szczeblu lokalnym nie wywiązuje się należycie z tego zadania. A przecież przepisy określają prawa i obowiązki. Mieszkańcy, którym przeszkadza hałas za oknami domu mogą zwrócić się do starosty powiatu lub do Inspekcji Ochrony Środowiska z prośbą o interwencję. Jeśli badania potwierdzą zbyt wysokie natężenie hałasu w danym miejscu, lokatorowi przysługuje wymiana okien na dźwiękoszczelne. Koszty w takim przypadku pokryć powinna gmina lub zarządca drogi z nadmiernym hałasem.
Odrębną sprawą są ekrany dźwiękoszczelne. Chociaż przepisy regulują jednoznacznie warunki ustawienia ekranów, z praktyki wiadomo, że nie jest to takie proste. Swego czasu przekonali się o tym mieszkańcy al. Wojska Polskiego.
Wszyscy wiemy co to jest hałas. A jednak na co dzień nie zdajemy sobie sprawy z konsekwencji długotrwałego w nim przebywania. Nawet utratą słuchu zakończyć się może długie i częste przebywanie w zgiełku, zwłaszcza o wysokich częstotliwościach. Problem dotyczy nie tylko 60-latków, którzy kilkanaście lat przepracowali w hutnictwie czy górnictwie. Co piąte dziecko w Polsce ma kłopoty ze słuchem, a 25 proc. z nich cierpi z powodu szumów usznych. Hałas bezpośrednio może uszkodzić ucho środkowe i wewnętrzne. Pośrednio ma wpływ na układ nerwowy i psychikę. Jeśli odczuwamy zaburzenia orientacji, zmęczenie, trudności w koncentracji, bóle i zawroty głowy, to niewykluczone, że przyczyną jest nadmierna ilość decybeli. Hałas szczególnie niebezpiecznie działa na małe dzieci. Oprócz trwałych uszkodzeń słuchu wywołuje u maluchów niepokój, rozdrażnienie i ciągły płacz. Szum uszny, czyli dźwięki, które trudno nam zlokalizować jest pierwszym sygnałem, że mamy kłopoty ze słuchem. Kiedy występują zaburzenia rozumienia mowy, to oznacza, że jest już bardzo źle. Obiektywnie należy przyznać, że nastawieni jesteśmy na ciągły odbiór dźwięków. W większości domów non stop jest włączony telewizor, radio lub inny sprzęt grający. Niestety, oprócz zgiełku, na który nie mamy wpływu, sami fundujemy sobie choroby zwane cywilizacyjnymi, do których zalicza się hałas.
RENATA KLUCZNA