Dzisiaj, z okazji 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej, prezentujemy sylwetkę jednego z ostatnich żyjących weteranów września 1939 roku, uczestnika walk z niemieckim najeźdźcą i okupantem.
Pułkownik Wojska Polskiego Zbigniew Zieliński urodził się w 1927 roku. Był członkiem Armii Krajowej i Żołnierzem Wyklętym, jako członek Konspiracyjnego Wojska Polskiego. Płk Zieliński, mimo swoich 91 lat, jest obecny na licznych uroczystościach ku czci poległych w obronie ojczyzny. Przyjeżdża do Cielętnik w gminie Dąbrowa Zielona, do Mokrej w gminie Miedźno, Kłobucka, Częstochowy.
W chwili wybuchu II wojny światowej miał 11 lat i nie zważając na dziecięcy wiek ruszył do walki, by bronić ojczyzny przez niemieckim najeźdźcą. Był żołnierzem batalionu „Las” 74 pułku piechoty Armii Krajowej, nosił konspiracyjny pseudonim „Sęk”. Po wojnie należał do tzw. drugiej konspiracji (antysowieckiej) w Konspiracyjnym Wojsku Polskim pod dowództwem komendanta Stanisława „Warszyca” Sojczyńskiego.
Po wojnie ukończył wyższe studia ekonomiczne i politechniczne w zakresie inżynierii i planowania przestrzennego miast i regionów. W czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zorganizował przy warszawskiej Kurii Metropolitalnej nielegalne duszpasterstwo kombatantów, żołnierzy z okresu II RP, PSZnZ, AK, NSZ, BCH, WiN i KWP. W latach 80. był inicjatorem budowy pierwszych w Polsce pomników: generała Stefana Grota-Roweckiego i generała Leopolda Okulickiego we Włoszczowie oraz, już w III RP, pomników Armii Krajowej i Polskiego Państwa Podziemnego w Warszawie, a także ponad 30. innych pomników i tablic upamiętniających Polskie Państwo Podziemne i konspirację niepodległościową.
W 1990 roku był jednym ze współtwórców w utworzeniu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, pierwszym oficjalnym delegatem Rządu III Rzeczypospolitej do gen. Stanisława Maczka i uczestnikiem delegacji do głównej kwatery NATO, a także współautorem ustawy o kombatantach. Od 1991 roku był pierwszym Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, co więcej jednym z jego głównych założycieli. Funkcję sprawował do 1992 roku. Później pełnił funkcję doradcy w innych centralnych instytucjach rządowych.
Płk Zbigniew Zieliński otrzymał liczne odznaczenia, w tym: w 1944 roku Krzyż Walecznych, nadany przez ostatniego komendanta AK gen. Leopolda Okulickiego, Medal Wojska, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki, Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego, Złoty Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”. W 1999 roku w uznaniu za wybitne zasługi w działalności na rzecz niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej i za zaangażowanie w działalności kombatanckiej, został uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2012 roku otrzymał Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Włoszczowa, jako wyraz najwyższego wyróżnienia i uznania za lata działalności na rzecz upamiętnienia ważnych wydarzeń historycznych na Ziemi Włoszczowskiej, jak również popularyzowania wiedzy z czasów II wojny światowej. W tym samym roku przyznano mu Medal „Pro Patria” oraz najwyższe polskie odznaczenie kościelne – Prymasowski Złoty Medal za wybitne zasługi dla Kościoła i Narodu – Primatiali Nomismate Aureo – Ecclesiae Populoque Servitium.
Fot UG
Płk Zbigniew Zieliński przemawia 1 września 2019 roku podczas uroczystości upamiętniającej bitwę pod Mokrą
UG