To już norma, że stróże prawa w środkach komunikacji miejskiej nie liczą się z osobami starszymi, przed którymi wykazują się jedynie pychą i bezdusznością.
Nie inaczej wyglądało spotkanie kontrolerów z emerytowanym małżeństwem (żona poruszała się o kuli) w autobusie nr 26 (nr boczny 359) jadącym w stronę Rakowa, w ubiegły czwartek 12. kwietnia o godz. 8.45.
Kontrolerzy wsiedli na przystanku przy I Alei. Jeden z panów domagał się od mężczyzny dowodu, bo legitymacja nie wystarczała do potwierdzenia należnej pasażerowi zniżki. Roztrzęsiony i przerażony pasażer nie mógł znaleźć dokumentu. To zadecydowało, że nie wypuszczono małżeństwa z pojazdu na przystanku przed pl. Daszyńskiego. Nie pomogły prośby, by wyjść z autobusu i na zewnątrz spokojnie poszukać dowodu. Nie pomogły też oburzone komentarze innych pasażerów, którzy wstawili się za starszymi ludźmi. – Ja nie wysiadam, jadę dalej – buńczucznie i władzo żachnął się potężnej postury przedstawiciel MPK. Kierowca nie zważając na sytuację w pojeździe ruszył, choć przecież mógł chwilę zaczekać. Dowód oczywiście znalazł się. Ale cóż z tego?
Starsze państwo wysiadło na następnym przystanku i zapewne wróciło autobusem płacąc znowu za przejazd. Na kolejnym postoju, bardzo dumni z siebie, wysiedli kontrolerzy. Młodzi i silni, zawzięci i bezwzględni.
Czy buta, grubiaństwo oraz brak szacunku i życzliwości dla pasażerów wpisane są w zawód kontrolera MPK? Czy już zawsze będzie się nas tratowało jak potencjalnych przestępców? Śmiem mniemać, że dopóki nie zmieni się optyka szefostwa MPK, dopóty bezduszność i, niestety, grubiaństwo kontrolerów, będzie kwitło.
Najwyższy czas by władze MPK zajęli się wreszcie dokształcaniem swoich pracowników w sferze kultury bycia, zamiast tracić czas na jałowych awanturach z dyr. Ryszardem Raczkiem, którego Sąd, po pięciu latach walki przywrócił niedawno do pracy w MPK, a którego Zarząd na czele z prezesem Krzysztofem Nabrdalikiem, znowu zwolnił. Będzie to z pożytkiem dla wszystkich.
URSZULA GIŻYŃSKA