POZNAJ SWÓJ KRAJ
Sąsiadujące z województwem śląskim województwo opolskie zadziwia tempem rozwoju. Podczas studyjnej wizyty, zaproszeni przez Lokalną Grupę Działania „Dolina Stobrawy”, dziennikarze poznali uroki Opolszczyzny. Pod swoją opiekę wzięła nas Joanna Leśnierowska, reprezentująca LGD.
W Urzędzie Marszałkowskim
Województwo ma się czym szczycić. – Jako jedyni w Polsce możemy pochwalić się 100-procentowym wykonaniem normy budowy autostrad. Mamy gęstą sieć drogową i kolejową, a autostrada A-4 Berlin-Kijów, biegnąca przez nasze województwo, stała się źródłem wzrostu przedsiębiorczości. Mamy czwarte miejsce w Polsce pod względem atrakcyjności terenów inwestycyjnych, co dostrzega kapitał polski i zagraniczny znajduje u nas dogodne warunki i pierwsze miejsce w wykorzystaniu środków unijnych – podkreśla wicemarszałek województwa opolskiego Józef Kotyś podczas konferencji prasowej.
Intensywnie rozbudowana infrastruktura do ruchu kołowego nie umniejsza innych walorów Opolszczyzny – krainy zielonej, cichej o wysokich atutach kulturowo-turystycznych. Na tutejszej mapie turystycznej znajduje się ponad trzy tysiące zabytków. Opolskie jest zagłębiem drewnianej sztuki sakralnej, ma również piękne odrestaurowane zamki, jak na przykład w Mosznie i Brzegu czy pałace – w Kamieniu Śląskim i Maciejowie. W przyszłym roku do użytku zostanie oddany Jurapark. – Jego powstanie ma uzasadnienie historyczne, na tych terenach znaleziono bowiem najwięcej prehistorycznych szczątków zwierzęcych – wyjaśnia wicemarszałek Kotyś. Władze dużo wiele czynią na rzecz podnoszenia wartości turystycznej swojego regionu. Materializuje się to choćby realizacją programów typu: „Opolskie, tutaj zamieszkam” czy „Opolskie kwitnące”. A co ważne, obraz malowniczej krainy ubogaca życzliwość i serdeczność mieszkańców, ludzi bardzo pracowitych i schludnych.
Pierwsze atrakcje
Zwiedzane zaczęliśmy od Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu-Bierkowicach (www.muzeumwsiopolskiej.pl)
To jedyne muzeum na wolnym powietrzu w województwie opolskim i jedno z czterech, położnych w historycznych granicach Śląska. Przez blisko 50 lat na dziesięciu hektarach stworzono bogatą ekspozycję zabytków drewnianej architektury wiejskiej Śląska Opolskiego. W połączeniu z szeroką ofertą muzealną dodatkowe imprezy plenerowe, wystawy, konkursy i pokazy w całości dają interesującą atrakcję regionu. Co można zobaczyć w skansenie? Dziewięć zagród obrazujących życie i pracę mieszkańców XIX-wiecznej wsi. Domy krawca, kowala, młynarza, a także kościół, kapliczki, wiatraki, szkołę, wieżę, karczmę, kuźnię. Zwiedzając pomnik opolskiej wsi nie tylko poszerzamy swoją wiedzę, ale i doskonale wypoczywamy, rozkoszując się piękną przyrodniczą scenerią. Teren muzeum bowiem wypełniają liczne drzewa, krzewy, ogródki warzywne i kwiatowe, pola uprawne, dopełniając obraz opolskiej wsi.
A przy okazji, po uczcie duchowej można posilić się w stylowej karczmie „U Karola Malajki”, serwującej smakowite, tradycyjne potrawy kuchni śląskiej. I my mieliśmy okazję poznać niepowtarzalny smak żuru śląskiego, klusek śląskich i zawijańca wołowego tutejszej kuchni.
Po sutym obiedzie udaliśmy się do ekoturystycznego gospodarstwa państwa Iwony i Janusza Ślicznych w Biadaczu (www.ekostylsliczni.pl). W ten sposób wkroczyliśmy na teren Lokalnej Grupy Działania „Dolina Stobrawy”.
Państwo Śliczni to pionierzy rolnictwa ekologicznego, nie tylko w województwie opolskim, ale i w Polsce. – Już w latach 80. zajęliśmy się uprawą ziemi bez chemii. Pierwszy stały atest ekologiczny otrzymaliśmy w 1993 roku, od Ekolandu. Dzisiaj takich gospodarstwo jest wokół wiele, powstał nawet szlak rowerowy, łączący ekologiczne zagrody – mówi pani Iwona. Gospodarze zaserwowali nam wyśmienite chłopskie potrawy – czerwony barszcz i zapiekankę. Ich wyjątkowy smak zachwycił nasze podniebienia. Spróbowaliśmy też wspaniałego chleba orkiszowego, własnego wypieku oraz mleka koziego własnoręcznie wydojonego, a na integracyjnym ognisku uraczyliśmy się, przy dźwiękach gitary i wspólnym śpiewie harcerskich piosenek, pieczonymi kiełbaskami i cytrynówką –specjałem pani Iwony. Było pysznie i wesoło.
Trzeba nadmienić, że państwo Śliczni aktywnie uczestniczą w rozwoju rolnictwa ekologicznego. Organizują spotkania rolników, prowadzą wykłady przybliżające zasady prowadzenia ekogospodarstwa, przyjmują konferencje i seminaria poświęcone rolnictwu ekologicznemu i eko-turystyce. W gospodarstwie odbywają się również zajęcia warsztatowo-edukacyjne dla dzieci i młodzieży, pozwalające poznać przyrodę oraz tradycje wsi i rolnictwa.
Dzień drugi i maciejowskie miodu smakowanie
Po noclegu w hotelu Castello w Kluczborku ruszyliśmy w kolejną, pełną atrakcji, trasę. W Maciejowie (żył tu i rozwijał i upowszechniał pszczelarstwo ksiądz dr Jan Dzierżon) zwiedziliśmy skansen pszczelarski z pięknymi figuratywnymi uli oraz pasiekę zarodową. Spróbowaliśmy miodu prosto z ula i śląskiego kołocza. Maciejów słynie z pszczelarstwa (o zaletach złocistego płynu i zwyczajach pszczół opowiedział nam przesympatyczny mieszkaniec Maciejowa Grzegorz Strzelczyk). Jedną z tutejszych atrakcji są seanse w apiinhalatorach, czyli inhalacje pyłkiem pszczelim. Ale Maciejów ma również piękny pałac, mający status muzeum. Jego właściciele własnym nakładem sił odnowili obiekt i dzisiaj jest on chluba regionu.
Wzmocnieni maciejowskim miodem przemieściliśmy się do gminy Wołczyn, słynącej z drewnianych kościółków, ale i ewenementu na skalę europejską – piramidy w miejscowości Rożnów. Przynętą turystyczną są warsztaty sztuki ceramicznej w pracowni Pawła Wierzbickiego w Markotowie. Tu lepiliśmy dzbanki i miseczki na tradycyjnym kole garncarski (pracownia prowadzi zajęcia dla zainteresowanych), tu zgłębiliśmy także arkana sztuki plecenia z wikliny. www.cerbud.opole.pl
Drugi dzień wędrówek zakończyliśmy w Komorznie, gdzie z zasadami prowadzenia użytku ekologicznego „Rozalia” (www.rosalienhof.host247.pl) zapoznał nas jego właściciel Adam Ulbrych. Zaprezentował, w ramach warsztatów ekologii głębokiej ph. „Zgodnie z duchem czasu, w zgodzie z duchem natury”, technikę budownictwa z gliny oraz silvoterapię – celowy i świadomy kontakt z energiami przyrody. Mieliśmy również okazję spróbować oczyszczenia w biologicznej saunie, autorstwa pana Adama, w tzw. szałasie potu. Wieczór integracyjny wśród dzikich pól i głuszy rozmarzył nas. Z żalem opuszczaliśmy gościnnego pana Adama i jego niecodzienne gospodarstwo.
Dzień trzeci i żal się rozstawać
Wrażeń nie brakowało i w ostatnim dniu podróży. We wsi Kuniów (www.kuniow.pl), znanej z działań oddolnych w całej Europie (wyróżnienie w Europejskim Konkursie Odnowy Wsi) zwiedziliśmy zabytkową piekarnię i kuźnię, wykonana przez mieszkańców Kuniowa. Nagła zmiana aury pokrzyżowała trochę plany wycieczki i nie udało się nam porywalizować w wyścigu drezynami, z których słynie Kuniów. W gminie Lasowice Wielkie podążaliśmy trasą drewnianych kościołów – Lasowice Wielkie, Chocianowice i Tuły (w Tułach zwiedziliśmy wspaniały neogotycki XIX-wieczny kościół pw. Matki Boskiej Bolesnej). Barwnie o historii zabytków opowiedział nam pasjonat lokalnej kultury – Daniel Pach . W Lasowicach Wielkich mile ugościł nas wójt, zasmakowaliśmy również emocji jazdy trajkami, czyli trzykołowymi motocyklami. By tradycji stało się zadość, wizytę podsumowaliśmy obfitym śląskim jadłem, tym razem w stylowej „Starej Karczmie” w Lasowicach. Pełni wszechstronnych doznań wyruszyliśmy do Opola i swoich domów.
Stowarzyszenie Lokalna Grupa Działania „Dolina Stobrawy” powstała na początku 2006 roku. Swoim działaniem obejmuje obszar dwóch gmin miejsko-wiejskich (Kluczbork i Wołczyn) oraz jednej gminy wiejskiej (Lasowice Wielkie) w północnej części województwa opolskiego. Swoją wizję rozwoju regionu realizuje ph. „Stobrawa – rzeka wiedzy”. Dolina Stobrawy, wykorzystując potencjał tworzy ciekawą ofertę edukacyjną i turystyczną dla różnych grup społecznych, oparta na historii, tradycji i specyfice miejscowości oraz na umiejętnościach i bogatej różnorodności kulturowej mieszkańców.
Kontakt dla zainteresowanych
Lokalna Grupa Działania
”Dolina Stobrawy”
ul. XXX-lecia 5
46-211 Kujakowice Górne
tel. 077 413 11 38
www.dolinastobrawy.pl
e-mail:dolinastobrawy@neostrada.pl
URSZULA GIŻYŃSKA