Nauczyciel to funkcjonariusz publiczny, o czym dzisiaj wiele osób zapomina. A to zobowiązuje do zachowania szczególnych norm etycznych.
Nadrzędnym celem nauczyciela powinno być przede wszystkim dbanie o dobro ucznia. Dlatego wymuszanej przez Zarząd ZNP tej formie strajku, której jesteśmy świadkami, mówimy stanowcze nie. Nie godzimy się z szantażem i straszeniem dzieci i rodziców. Nie godzimy się na szykanowanie i wyszydzanie nauczycieli, którzy stanęli murem za uczniami i podjęli – mimo nagonki – trud przeprowadzenia egzaminów. Chapeau bas.
Natomiast smutny – bo, przecież, nie śmieszny – jest widok wygłupiających się nauczycieli. Wrzeszczących pod szkołami, gdzie dzieci zdają egzamin. Przebierających się za krowy i świnie. Śpiewających idiotyczne piosenki. Bezwolnych, strajkujących pod dyktando prezesa ZNP. Takimi zachowaniami sami odzierają się z szacunku i godności. Co więcej, utrudniając egzaminy, biorąc dzieci i rodziców za zakładników, wpisują się w antypolski, utkany grubymi nićmi protest, mający na celu destrukcję państwa. Koalicja POKO, nie legitymując się już żadnymi argumentami w swej obłąkańczej walce z praworządnym, wybranym w wolnych wyborach rządem Prawa i Sprawiedliwości, posunęła się do kroku ostatecznego: wprowadzenia chaosu w polskiej edukacji i próby swoistego zamachu stanu. Odrzucenie przez ZNP – jak się okazało na żądanie POKO – bardzo dobrej dla nauczycieli propozycji rządu, to właśnie potwierdza. W konsekwencji tracą nie tylko dzieci, ale przede wszystkim nauczyciele. W konsekwencji z premedytacją niszczy się etos zawodu nauczyciela.
To szaleństwo, które prezentują strajkujący nauczyciele, dowodzi tylko jednego: że ci zacietrzewieni ludzie minęli się z powołaniem i nie nadają się do nauczania dzieci. Powinni wybrać teatr, i to ten spod znaku, choćby znanego teatromana, posła Mieszkowskiego; tam znaleźliby większe audytorium i poklask.
URSZULA GIŻYŃSKA