Przez nasze życie przewija się wielu ludzi. Nie o wszystkich pamiętamy. Ale są osoby, które mimo upływu lat, na stronach naszej pamięci zajmują zaszczytne i trwałe miejsce. Taką osobą zapewne jest nie tylko dla mnie Ludmiła Marjańska.
„Mój stary zegar tyka,
jakby śpiewał piosenki.
Gdy jego wagi dotykam,
czuję dotyk ojcowskiej ręki.”
Ludmiła Marjańska
fragm. wiersza „Zegary”
Przez nasze życie przewija się wielu ludzi. Nie o wszystkich pamiętamy. Ale są osoby, które mimo upływu lat, na stronach naszej pamięci zajmują zaszczytne i trwałe miejsce. Taką osobą zapewne jest nie tylko dla mnie Ludmiła Marjańska.
Pewnego lutowego dnia 1987 roku, na zaproszenie Towarzystwa Przyjaciół Częstochowy, po wielu latach nieobecności odwiedziła nasze miasto Pani Ludmiła. Spotkanie promujące Jej książkę pt. „Pierwsze śniegi, pierwsze wiosny” odbyło się w Bibliotece Publicznej. To wówczas po raz pierwszy ujrzałam poetkę. Pamiętam doskonale ten dzień. Do sali weszła dystyngowana i elegancka pani. Urokiem osobistym i kulturą szybko zyskała sobie sympatię. Jej piękna polszczyzna, żywy umysł oraz życzliwość sprawiły, że z radością uczestniczyłam w wielu późniejszych spotkaniach z pisarką.
Ludmiła Marjańska z domu Mężnicka, poetka, powieściopisarka, tłumaczka literatury anglojęzycznej urodziła się 26 grudnia 1923 roku w Częstochowie. Była uczennicą żeńskiego Państwowego Gimnazjum im. J. Słowackiego. Maturę zdała na tajnych kompletach w 1942 roku. W czasie okupacji działała w drużynach sanitarnych Armii Krajowej oraz jako łączniczka. Po zakończeniu wojny wyszła za mąż za Janusza Marjańskiego i już wspólnie z mężem opuściła Częstochowę.
Pierwszy tomik poezji „Chmurne okna” opublikowała w 1958 roku. W 1961 roku ukończyła filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim. Była także stypendystką uniwersytetu stanu Washington w Seattle. Przez ponad dwadzieścia lat pracowała w Redakcji Literackiej Polskiego Radia. Redagowała ciekawe audycje poetyckie: o Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Zuzannie Ginczance, Bolesławie Leśmianie.
Oprócz kilkunastu zbiorów wierszy m.in.: „Gorąca gwiazda” (1965), „Rzeki” (1969), „W koronie drzewa” (1979), „Blizna” (1986), „Zmrożone światło” (1992), „Prześwit” (1994), „Córka bednarza” (2002), Marjańska jest także autorką powieści dla dorosłych i dla dzieci.
Zmarła w Warszawie 17 października 2005 roku.
Choć większość swojego życia poetka spędziła w stolicy, to rodzinną Częstochowę darzyła wyjątkowym uczuciem. Często odwiedzała nasze miasto. Z dużą radością spotykała się z czytelnikami i młodzieżą szkolną. Cieszyły Ją te spotkania. Szanowała każdego człowieka. Zawsze była otwarta wobec ludzi. W 1995 roku została laureatką Nagrody Prezydenta Miasta Częstochowy w dziedzinie literatury.
W roku 2015 w dziesiątą rocznicę śmierci autorki „Córki bednarza” ukazała się książka pt. „O Ludmile Marjańskiej. Szkice–interpretacje–wspomnienia” pod redakcją Elżbiety Hurnikowej i Iwony Skrzypczyk-Gałkowskiej. Otrzymaliśmy publikację ważną i oczekiwaną. Praca ta obdarzyła nas tekstami, które ukazują klimaty życia pisarki. Jest to podróż przez Jej ciekawe i rozległe życie. Dzięki wspomnieniom m.in. Marii Jentys-Borelowskiej, Joanny Papuzińskiej-Beksiak, Marii Nasińskiej, Anety Nawrot, a przede wszystkim córki poetki Marii Marjańskiej-Czernik, istnieje możliwość oraz przyjemność pobycia bliżej Pani Ludmiły, kobiety o niezwykłym wdzięku i uroku osobistym. W tomie tym znalazły się także materiały naukowe na temat poezji i prozy m.in.: Elżbiety Hurnikowej, Katarzyny Porębskiej, Iwony Smolki. Mogę śmiało powiedzieć, że wraz z lekturą książki rośnie mój podziw i uznanie do jej bohaterki. Publikacja jest ilustrowana fotografiami pochodzącymi ze zbiorów: Biblioteki Publicznej im. dr. Władysława Biegańskiego w Częstochowie, Książnicy Pomorskiej w Szczecinie, Muzeum Częstochowskiego oraz z archiwów prywatnych Marii Nasińskiej i Marii Marjańskiej-Czernik.
Książka o Ludmile Marjańskiej niech będzie wyrazem wdzięczności za Jej obecność w życiu literackim nie tylko Częstochowy.
Fot.1. O Ludmile Marjańskiej. Szkice-interpretacje-wspomnienia. Pod red. Elżbiety Hurnikowej, Iwony Skrzypczyk-Gałkowskiej. Częstochowa, Muzeum Częstochowskie 2015.
Barbara Szymańska