Nastała zima. Za oknami biało, mglisto i chłodno. Wolny czas chętnie spędzamy w domach, w cieple. W długie, zimowe wieczory częściej i chętniej powracamy do literatury. Po jakie książki należałoby sięgnąć, opowie Państwu dzisiaj Ilona Kowalska, bibliotekarka.
Na pewno warto kilka wieczorów poświęcić książce pt. “Cień wiatru” hiszpańskiego pisarza Ruiza Zafona Carlosa. To piękna opowieść o książkach, miłości i Barcelonie. Jej bohater, dziesięcioletni chłopiec zostaje zaprowadzony przez ojca w niezwykłe miejsce, na Cmentarz Zapomnianych Książek. Tam, kierując się intuicją, ma wybrać dla siebie tylko jedną książkę, aby “ocalić ją od zapomnienia”. Tak rozpoczyna się największa i najniebezpieczniejsza przygoda jego życia. Powieść ta, na kilka dni wyłączyła mnie z życia i przypomniała dzieciństwo, kiedy z wypiekami na twarzy śledziłam losy ulubionych bohaterów. Książka hiszpańskiego pisarza to wspaniały hołd dla literatury, odnajdujemy w niej zarówno wyrafinowane literackie gry, jak i wartką akcję, zagadkę, romans. (Ruiz Zafon Carlos “Cień wiatru”, Muza SA, 2005)
Drugą książkę, którą chciałabym polecić, jest wznowiona w 2004 roku “Ulica Żółwiego Strumienia” Aleksandry Ziółkowskiej-Boehm (po raz pierwszy wydana w 1995 roku). Pisarka opowiada w niej o swoim życiu, zwyczajnym, a jednak niezwykłym. “Ulica Żółwiego Strumienia”, to współcześnie pisany dziennik z Dallas, w którym Aleksandra Ziółkowska opisuje amerykańską codzienność. Na kartach książki powraca również do lat dzieciństwa, domu rodzinnego, młodości, przyjaciół i czasu , kiedy pracowała jako sekretarka reportażysty Melchiora Wańkowicza.
Z książki bije duża życzliwość, ciepło i pogoda ducha autorki.
(Aleksandra Ziółkowska – Boehm “Ulica Żółwiego Strumienia”, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2004)
Pod koniec 2005 roku ukazał się nowy, długo oczekiwany tomik poezji Wisławy Szymborskiej “Dwukropek”. W zbiorku znajdziemy wiersze skłaniające do najgłębszych refleksji , wiersze o śmierci przypadku, ale też pełne zachwytu nad życiem, pisane w charakterystyczny dla poetki sposób – żartobliwie i filozoficznie, ironicznie i błyskotliwie. “Dwukropek” Wisławy Szymborskiej to wspaniała intelektualna przygoda, nawet dla osób, które poezję czytają rzadko.
(Wisława Szymborska “Dwukropek”, Wydawnictwo a5, 2005)
Wysłuchała
BARBARA SZYMAŃSKA