100 lat wieży jasnogórskiej
Pierwszą wieżę na Jasnej Górze wzniesiono w XVI wieku. W ciągu czterech wieków przeszła wiele pożarów, cztery największe niszczyły ją niemal doszczętnie. Ostatnia modernizacja konstrukcji miała miejsce w 1906 roku
Pierwsza wieża umiejscowiona była między obecną drugą częścią Kaplicy Cudownego Obrazu a kościołem. W 1641 roku, podczas rozbudowy sanktuarium, częściowo ją rozebrano. W latach dwudziestych XVII wieku, po dobudowaniu korpusu trójnawowego do bazyliki, wzniesiono nową wieżę, którą zdobił wielki zegar. Jej górne kondygnacje były zbudowane z drewna, co było przyczyną wielu pożarów od uderzeń piorunów. Ostatecznie 10. lutego 1654 roku wieża spaliła się.
Budowę trzeciej wieży nadzorował o. Augustyn Kordecki, przeor Jasnej Góry, obrońca klasztoru podczas szwedzkiego potopu. Dolne części budowli wykonano z kamienia, jej ozdobą były piękne arkady. Niestety, 16. lipca 1690 roku i ta spłonęła całkowicie. Czwartą wieżę budowano od fundamentów w latach 1699-1713. Czuwał nad tym o. Konstanty Moszyński, ówczesny prowincjał i przeor klasztor. Pięła się na wysokość sześciu kondygnacji ponad dach kościelny, była wyższa od obecnej i miała wysokość 135 metrów i 43 centymetrów. I tę w 1900 roku strawił pożar. Zaprószyli go pątnicy puszczający ognie sztuczne z wieży w Święto Wniebowzięcia. Obecna konstrukcja istnieje od 1906 roku i jest niższa od poprzedniej o 17 metrów. Ma 106 metrów i 30 centymetrów. Jej kształt opracowali architekci Stefan Szyller i Józef Dziekoński. Zbudowano ją na fundamentach poprzedniej konstrukcji. Arkady i podcienia powstały z grubych bloków kamiennych. Z zewnątrz budowla jest obłożona piaskowcem szydłowieckim. Górną część wieży zbudowano z żelaza, by zabezpieczyć ją od ognia. Do odbudowy użyto ponad półtora miliona sztuk cegieł i 300 wagonów kamienia do obłożenia wieży. Nad pierwszą kondygnacją, w miejscu dawnego zegara wieżowego, umieszczono nowy, zbudowany w Malines koło Brukseli. Mechanizm zegara jest obecnie sterowany przez komputer, który czuwa także nad wygrywaniem pieśni maryjnych, kurantów i hejnału. Na narożnikach środkowej kondygnacji ustawiono cztery figury świętych: Pawła Pustelnika, Floriana, Kazimierza królewicza i Jadwigi królowej. Najwyższą, piątą kondygnację, na którą prowadzi 516 krętych schodów, zdobią posągi doktorów Kościoła, świętych Leona Wielkiego, Grzegorza z Nazjanzu, Augustyna i Ambrożego. Na iglicy wieży znajduje się kruk z bochenkiem chleba w dziobie oraz metalowa chorągiewka z monogramem imienia Najświętszej Maryi Panny. Zwieńczenie stanowi krzyż, którego palące się nocą lampki są symbolem światła i mocy płynących z tego świętego miejsca.
Jasnogórska wieża była najwyższą wieżą kościelną w Polce jeszcze do końca XX wieku, od niedawna tytuł ten przypada wieży sanktuarium w Licheniu.
UG