Jedenastoletnie pielgrzymowanie
Peregrynująca po świecie urna z relikwiami św. Teresy od Dzieciątka Jezus dotarła w piątek 17 czerwca do parafii e Dźbowie, której patronuje, a dzień później na Jasną Górę. Relikwie, przy wtórze gry Jasnogórskiej Orkiestry Dętej, zostały przyniesione w uroczystej procesji z klauzurowego klasztoru Karmelitanek Bosych przy ul. św. Jadwigi w Częstochowie do bazyliki jasnogórskiej. Relikwiarz został przywieziony w specjalnym, przeszklonym samochodzie, a jedna z sióstr karmelitanek niosła w procesji bukiet róż – co miało nawiązywać do zdania św. Teresy: “Chcę, przebywając w niebie, czynić dobro na ziemi. Po śmierci spuszczę na nią deszcz róż”.
Uroczystej Mszy św. przewodniczył metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak. “Święta Teresa to jest święta wielkich cudów, wielkich łask; tych róż, które na ziemię przychodzą – mówił abp Stanisław Nowak. Metropolita częstochowski przypomniał propagowaną przez św. Teresę “małą drogę”. – Rozumiała, że tylko małe rzeczy może idealnie wypełniać i odkryła, że można być dzieckiem wobec Boga, wszystko czynić, byle się Bogu podobać, ale w rzeczach małych – mówił abp Nowak.
Relikwiarz, który nawiedza Polskę, zwany jest “Relikwiarzem stulecia”. Z racji obchodów setnej rocznicy śmierci św. Teresy został ofiarowany przez naród brazylijski. Od 1994 r. aż do roku obecnego nawiedził 35 krajów świata. Uroczysta inauguracja peregrynacji w Polsce miała miejsce 1 maja w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach. W Polsce relikwie św. Teresy będą przebywać do 14 sierpnia. Później odwiedzą Seszele, Nową Zelandię i Portugalię.
Urna z doczesnymi szczątkami św. Teresy jest osadzona na masywnej podstawie z drewna, zaopatrzonej w 8 uchwytów. Może więc ją nieść 4, 6 lub 8 osób. Całkowity ciężar platformy i relikwiarza to 132 kg. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, nazywana także św. Teresą z Lisieux lub Małą Tereską, była francuską karmelitanką bosą. Przyszła na świat w 1873 r. jako ostatnie, dziewiąte dziecko Zelii i Ludwika Martin. Kiedy miała 4 lata, umarła jej matka. Wychowana w pobożnej rodzinie chrześcijańskiej i w internacie benedyktynek w Lisieux, w piętnastym roku życia – za osobistą dyspensą Leona XIII – wstąpiła do klasztoru karmelitanek. Tam otrzymała imię Teresy od Dzieciątka Jezus. Realizowała tam swą “małą drogę” dziecięco ufnego oddania Bogu. W zakonnym życiu zadziwiała jej dojrzałość duchowa. Starała się doskonale spełniać wszystkie, nawet najmniejsze obowiązki. Nazwała tę drogę do doskonałości “małą drogą dziecięctwa Bożego”. W 1890 r. złożyła śluby. W trzy lata później została mistrzynią nowicjuszek. Swoje przeżycia i cierpienia opisała w księdze “Dzieje duszy”. Teresa zmarła na gruźlicę w wieku 24 lat, 30 września 1897 r. Pozostawiła po sobie jako zapis refleksji duchowych: rękopisy autobiograficzne, listy, poezje, modlitwy i notatki oraz rady i wspomnienia. Papież św. Pius X nazwał ją “największą współczesną świętą”, a Pius XI beatyfikował ją w 1923 r. i kanonizował w przyspieszonym tempie w roku 1925, a następnie dwa lata później ogłosił patronką misji. Jest także patronką zakonów: karmelitanek, teresek, terezjanek; archidiecezji łódzkiej oraz Francji. Św. Teresa stała się jedną z najbardziej adorowanych świętych Kościoła. W 1997 r. Jan Paweł II ogłosił św. Teresę doktorem Kościoła. Jest najmłodszą z 33 świętych, nazywanych tym tytułem.
Po Mszy św. w bazylice jasnogórskiej trwała modlitwa przy relikwiach św. Teresy. Wielu wiernych przynosiło kojarzone ze św. Teresą róże. Ogromne bukiety tych kwiatów stały przy relikwiarzu. Urnę niesiono także w czasie comiesięcznej procesji po Wałach z racji Jubileuszu 350. rocznicy Obrony Jasnej Góry.
Wieczorem relikwiarz przeniesiono do Kaplicy Matki Bożej. Przy obrazie Matki Bożej Jasnogórskiej stał w trakcie Apelu Jasnogórskiego. Po modlitwie urnę ponownie przeniesiono do bazyliki, gdzie trwało nocne czuwanie.
R