Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. (…) Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Na czym budujemy naszą wiarę? Co nami kieruje, że zbliżamy się do Pana Boga? Czy są to może uczucia, jakieś emocje, wewnętrzne przeżycia? Pytania o wiarę są bardzo istotne w kontekście świąt Wielkanocnych. Przypomnijmy sobie słowa św. Pawła Apostoła, który pisze, że gdyby nie było zmartwychwstania próżna by była nasza wiara i daremne nasze nauczanie. Zmartwychwstanie Chrystusa. To właśnie ono jest gwarancją wiary. A czym jest dla nas? Czy tylko pamiątką jakiegoś historycznego wydarzenia, czy może naszą nadzieję na życie wieczne?
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego to najważniejsza uroczystość w ciągu całego roku liturgicznego. Wspominamy to wydarzenie właśnie dla budowania swojej wiary. Bo przecież wiara nie jest martwa, nie kończy się tutaj na ziemi, wraz z naszą śmiercią. Jej przedłużeniem jest zmartwychwstanie człowieka wierzącego do nowego, lepszego życia. Zmartwychwstanie Chrystusa to także nauka dla nas, że we współpracy z naszym Mistrzem, Jezusem możemy pokonywać swoje słabości, grzechy i każdego dnia wzrastać na drodze wiary i miłości. Zmartwychwstanie Pańskie z jednej strony buduje wiarę, a z drugiej strony wiara daje nam nadzieję na nasze zmartwychwstanie.
Może po raz kolejny nie zastanowimy się nad sensem tych świąt. Ale warto dać się porwać Zmartwychwstałemu Panu. On działa w swoim Kościele. Chce nas przemieniać, obdarzać łaskami, w tym tą szczególną – łaską wiary. Bez niej nasze życie może być puste, bezsensowne i bezcelowe. Niech więc ten czas świąt pozwoli nam na odkrycie sensu Zmartwychwstania Chrystusa, byśmy mogli w Nim wzrastać. Chrystus Zmartwychwstał. Alleluja!
ks. MICHAL WIECZOREK