Od parafii do parafii w byłym województwie (48)
Na zakończenie wędrówki po obszarze dekanatu gidelskiego, pozostaje jeszcze wizyta w Łysinach (na północ od Koniecpola) – choćby z tej racji, że od r. 1941 była już w tej miejscowości filia parafii w Borzykowej, opisanej dokładnie w poprzednim odcinku. Jeszcze wcześniej, bo w roku 1936 zamieniono tutaj jedną z sal szkolnych na kaplicę, w której można było już odprawiać nabożeństwa. Dwa lata póżniej dobudowano do szkolnej ściany niewielki kościółek, który pozwolił na powołanie w Łysinach ekspozytury parafialnej (r. 1946). Teraz może powstać już plebania oraz własny cmentarz grzebalny – co pozwala na erygowanie w r. 1956 samodzielnej parafii.
W latach 1958-59 powstaje nowy, obszerny kościół, który po kilku modernizacjach (np. w r. 1999 pokrycie dachu blachą, zamiast dotychczasowego eternitu) stał się nowoczesną świątynią (na zdjęciu). Łysiny leżą na skraju leśnego rezerwatu przyrody o nazwie “Borek”. Utworzony w r. 1953 zajmuje obszar 65 ha lasu, który do r. 1944 należał do rodziny Ostrowskich – właścicieli pobliskiej Radoszewnicy. Już wtedy podlegał ochronie, bowiem przeznaczony był wyłącznie do spacerów i przejażdżek konnych – co pozwaliło na zachowanie starodrzewia (głównie dęby i sosny).
Wędrując nową ścieżką dydaktyczno-ekologiczną łączącą rezerwat z Radoszewnicą, przekraczamy granicą między dekanatami: gidelskim i koniecpolskim. Ten kolejny dekanat należy jednak już do diecezji kieleckiej. Powstała ona w r. 1805 i gdy w r. 1975 tworzono województwo częstochowskiego, jego północno-wschodni obszar pozostał nadal w tej diecezji. Radoszewnica to bardzo ciekawa miejscowość położona nad Pilicą w pobliżu Koniecpola. Pierwsza wzmianka o niej sięga początku XV w.. Gdy w r. 1609 umierał dziedzic Koniecpola – czyli wojewoda sieradzki, Aleksander Koniecpolski – to nakazując swym synom w testamencie dbałość o rodzinne dobra, wymienił także Radoszewnicę. Pod koniec XVIII w. majątek Koniecpolskich przechodzi w ręce Potockich (poprzez Czapskich).
W r. 1831 ówczesna dziedziczka Koniecpola Joanna Potocka przekazuje Radoszewnicę w wianie ślubnym swej siostrze Józefie, która wychodzi za Wojciecha Ostrowskiego – dziedzica pobliskiego Maluszyna. Ostrowscy budują tutaj w r. 1886 murowano-drewniany dwór a obok niego drewnianą oficynę, otaczając je obszernym parkiem w stylu angielskim. Dwór ten mieścił po II w. św. szkołę podstawową i dzięki temu przetrwał do końca XX w.. Jednak po sprywatyzowaniu na początku XXI w. obiekt ten nie nadawał się już do zamieszkania. Rozebrany w r. 2002, został pod nadzorem konserwatora bardzo szybko zrekonstruowany (co widać na zdjęciu z r. 2004). Radoszewnica należy do parafii w Koniecpolu, która istnieje już od połowy XVI w. i dysponuje zabytkowym kościołem wzniesionym w latach 1633-40 przez słynnego hetmana wielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego. Zanim jednak znajdziemy się w samym Koniecpolu warto najpierw poznać północny obszar tego dekanatu, który graniczy już z lasami włoszczowskimi. … cdn
ANDRZEJ SIWIŃSKI