Od parafii do parafii w byłym województwie (59)
W narożniku koniecpolskich ulic: Partyzantów i Chrząstowskiej ulokowany jest zadbany skwerek im. św. Brata Alberta. Przy jego alejce znajduje się głaz polny z tablicą (na zdjęciu). Na niej wizerunek zakonnika i napis: “Tu w latach 1835 – 1879 stał szpital miejski, w którym leczył się ranny powstaniec 1863 r. ADAM CHMIELOWSKI – ŚWIĘTY BRAT ALBERT – ojciec ubogich i nędzarzy”. Ciężko ranny młody powstaniec (w wielkiej bitwie pod Mełchowem, której szczegóły w dalszym odcinku), przebywał w tym szpitalu po amputacji nogi. Będąc pod nadzorem Rosjan zdołał się jednak z niego wydostać (przy pomocy rodziny) i wyjechać do Francji, gdzie otrzymał nowoczesną protezę. Po ukończeniu szkoły średniej, podejmuje studia malarskie, odnosząc później sukcesy jako pejzażysta i portrecista (namalował m.in. portret Heleny Modrzejewskiej). Po niepowodzeniach w życiu osobistym, przenosi się do Krakowa. Tutaj jako tercjarz (świecki uczestnik zakonu), rozpoczyna działalność charytatywną. Następnie już jako zakonnik Albert zakłada zakony: Albertynów i Albertynek – poświęcając resztę życia bezdomnym i nędzarzom. Stąd istniejące obecnie charytatywne stowarzyszenie właśnie pod patronatem św. Brata Alberta. Umiera w r. 1916 mając 71 lat. W r. 1938 otrzymuje pośmiertnie najwyższe polskie odznaczenie: wstęgę Orderu Polonia Restituta. Beatyfikowany przez Jana Pawła II w Krakowie w r. 1983, a następnie kanonizowany w roku 1989. Po ekshumacji z zagubionej mogiły na rakowickim cmentarzu spoczywa obecnie w kościele ” Ecce Homo” (“Oto Człowiek” – tytuł jednego z Jego obrazów) w krakowskiej dzielnicy Czerwony Prądnik. Natomiast koniecpolski, dawny szpital – ufundowany przez dziedziczkę Joannę Potocką – spłonął w wielkim pożarze Koniecpola. Ta sama dziedziczka ufundowała w r. 1829 murowaną kaplicę grobową jako miejsce spoczynku dla dziedziców kopniecpolskich włości (Potockich, Ostrowskich i Platerów). Znajduje się ona na cmentarzu sięgającym połowy XVI w. – bowiem już wtedy istniał w tym miejscu niewielki szpital (przytułek) przy którym grzebano zmarłych. Skromnie wyposażona posiada jednak późnorenesansowy ołtarz z r. 1621, natomiast nad wejściem do kaplicy umieszczony jest krucyfiks z XVII w. Za kaplicą można odszukać – po prawej stronie – kwaterę żołnierzy poległych w I i II w. św. Natomiast po lewej stronie znajdują się dwie – doskonale utrzymane – zbiorowe mogiły powstańców z r. 1863. (na zdjęciu). Znajdziemy na niej wykaz bitew w których uczestniczyli, a następnie zmarli z odniesionych ran w koniecpolskim szpitalu żołnierze z oddziału płk. Zygmunta Chmieleńskiego. Jedną z nich była wspomniana już bitwa pod Mełchowem – stoczona w dniu 30 września 1863 r. Niewielka miejscowość jaką jest Mełchów leży na samym pograniczu dwóch dekanatów tj. koniecpolskiego i lelowskiego. By się więc w niej znaleść należy jeszcze po drodze odwiedzić dwie nie opisane dotychczas parafie z dekanatu koniecpolskiego, którymi są: Podlesie i Drochlin (o których w następnym odcinku).
ANDRZEJ SIWIŃSKI