Przebywali w Częstochowie
(Emiliusz Bonawentura Alfieri z Rzymu), Papież
Urodził się 12 lipca 1590 r. Rodzice pochodzili ze starego rodu szlacheckiego. W biografii figuruje jako 237. papież, ale w innych źródłach (np. Poczet Papieży “Novum” podaje kolejność z cyfrą 239.). Pontyfikat papieski trwał 6 lat, tj. od 11 maja 1670 do 22 lutego 1676. W czasie wyniesienia na tron liczył 80 lat. Droga osiągnięcia zaszczytnego tytułu papieskiego rozpoczęła się w 1611, po uzyskaniu przez Emiliana Alfieri doktoratu z prawa w Kolegium Rzymskim. Był zatrudniony w rocie jako adwokat podlegający Gian Battiście Pamphiliemu (papieżowi Innocentemu X). Za sprawą swego starszego brata Giambattisty Alfieriego został duchownym. Następnie był kilkuletni pobyt w Polsce, o czym w innym miejscu. Po powrocie do Rzymu w 1627 zastąpił swego brata na stanowisku biskupa Camerino. Od 1644 pełnił jednocześnie funkcję nuncjusza w Neapolu. W 1657 papież Aleksander VII mianował go sekretarzem Kongregacji Biskupów i Kanoników Regularnych i konsultantem inkwizycji rzymskiej. W listopadzie 1669 został podniesiony do godności kardynała. Klemens X był gorącym zwolennikiem pokoju, wielce pobożnym i zaangażowanym w akcjach dobroczynnych. Prawie całkowicie przekazał rządy adoptowanemu bratankowi Antoniemu Paluzzo Alfieriemu. Rok 1675 ogłosił XV-tym Rokiem Świętym. Zbudował Pallazo Alfieri, wzniósł fontanny na Placu św. Piotra, a także kamienne posągi na moście św. Anioła.
Bezpośrednie i pośrednie związki papieża Klemensa X z Polską i Częstochową. Do Warszawy przybył w 1623 r., pełniąc funkcję audytora (sędziego delegowanego) przy nuncjuszu apostolskim w Polsce Giovannim Battiście Lancelottim. W następnym roku przyjął święcenia kapłańskie. Po czteroletnim pobycie w Polsce wrócił do Rzymu w 1627 r. Informacje o pobycie Emiliana Alfieriego w Częstochowie, późniejszego papieża Klemensa X, istnieją w kilku częstochowskich publikacjach bez szczegółowej daty. Można więc domniemywać, że wizyta taka mogła mieć miejsce w 1627 r. podczas, a raczej przy okazji, drogi powrotnej do Włoch. Dnia 3 kwietnia 1671 r. papież Klemens X bullą zaczynającą się od słów “Ex injuncto Nobis” “…nadał oo. Paulinom przywilej, mocą którego mogą przełożeni tegoż zakonu kapłanów, którzyby, z chlubą ukończywszy duchowne nauki, takowe młodym zakonnikom wykładali, lub słowo Boże opowiadali, zaszczycać tytułem doktorów teologii lub filozofii tak, jakby tym tytułem w którejkolwiek z chrześcijańskich akademji zaszczyceni byli”. Niepokoiły papieża niepowodzenia militarne w wojnie z Turcją, a w szczególności utrata Kamienia Podolskiego i fatalny traktat w Buczaczu w 1672 r. Usilne namowy do pozostania na tronie polskim Jana Kazimierza nie powiodły się, toteż, po abdykacji zatwierdził go jako opata Saint-Germain des Pres w Paryżu. Zwycięstwa Jana III Sobieskiego i koronacja w 1674 na króla Polski zachęciły papieża do przekazania królowi części ofiar, które napłynęły do Rzymu na walkę przeciw Turkom. Z inicjatywy papieża została utworzona w Rzymie specjalna kongregacja do spraw polskich.
ROMAN WINIAREK