Dla Marka Cieślaka przygoda z żużlem trwała 20 lat. Licencję sportową uzyskał w 1968 roku i 21 kwietnia zadebiutował w zawodach ligowych między Włókniarzem a Polonią Bydgoszcz. Drzemiący w nim talent ujawnił się już podczas rozegranych w tym samym roku Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski, na których otarł się o podium. Medalową szansę stracił dopiero w barażowym pojedynku z Zygmuntem Triedkiem z opolskiego Kolejarza.
Rok później zajmuje drugie miejsce w łącznej klasyfikacji Srebrnego Kasku. Swoją pozycję w żużlowym światku umacnia w następnych latach. Awansuje do finału Indywidualnych Mistrzostw Polski, a w memoriale Bronisława Idzikowskiego plasuje się na czwartym miejscu.
Dobre wyniki w kraju stanowią dla Cieślaka przepustkę na arenę międzynarodową. Swoje wejście zaznacza bardzo wyraźnie zwyciężając drugą eliminację Indywidualnych Mistrzostw Świata w Bydgoszczy oraz turniej w Toruniu. Startuje także w finale Drużynowych Mistrzostw Świata na torze Olching w RFN, gdzie zdobywa brązowy medal. Reprezentuje Polskę w spotkaniach ze Szwecją i ZSRR.
W kraju jest szósty w finale Indywidualnych Mistrzostw Polski oraz trzeci w klasyfikacji Złotego Kasku. W 1974 roku wspólnie z kolegami z Włókniarza zdobywa tytuł Drużynowego Mistrza Polski i awansuje do finału kontynentalnego IMŚ. Rok później awansuje zarówno do finału indywidualnych jak i drużynowych mistrzostw Polski. Zostaje pierwszym wicemistrzem w konkurencji wicemistrzem w konkurencji indywidualnej. Zajmuje piąte miejsce w Złotym Kasku oraz zwycięża memoriał Bronisława Idzikowskiego i Marka Czernego. W następnym sezonie zdobywa Złoty Kask, a wspólnie z Andrzejem Jurczyńskim wywalcza brązowy medal w Mistrzostwach Polski Par Klubowych. Jest reprezentantem barw narodowych w spotkaniach z Anglią i Szwecją. W przerwach między wyjazdami ponownie wygrywa memoriał B. Idzikowskiego i M. Czernego. Uczestniczy też w imprezach najwyższej rangi. Startuje w finale IMŚ oraz zdobywa srebrny krążek w Drużynowych Mistrzostwach Świata. W uznaniu zasług Marek Cieślak zostaje wyróżniony tytułem “Mistrza Sportu” i srebrnym medalem “Za wybitne osiągnięcia sportowe”.
Osiągnięte wyniki mają znaczny wpływ na decyzję o wytypowaniu go w 1977 roku do startów w lidze angielskiej w barwach klubu White City. Walnie przyczynia się do zdobycia przez White City tytułu mistrza ligi brytyjskiej. W lidze krajowej uzyskuje natomiast nieosiągalną niemal średnią 2,96 pkt. na wyścig. Startuje ponadto w eliminacjach IMŚ, w półfinale MŚ par oraz w finale DMŚ zajmując wraz z drużyną drugie miejsce. Po raz drugi otrzymuje srebrny medal “Za wybitne osiągnięcia sportowe”.
Przepustka do startów w lidze angielskiej zostaje przedłużona na następny sezon, w którym Marek Cieślak zdobywa następny medal DMŚ. Wcześniej zwycięża pierwszą eliminację IMŚ z kompletem punktów, a także znów jest pierwszy w memoriale B. Idzikowskiego i M. Czernego. W sezonie 1979 roku Cieślak po raz szósty startuje w finale DMŚ. W latach następnych nie uczestniczy już w imprezach najwyższej rangi, ale w kraju nadal legitymuje się wysoką średnią ligową. 22 lipca 1985 roku ponownie pokazuje “lwi pazur” wygrywając XVIII Memoriał Idzikowskiego i Czernego.
RAFAŁ NOWICKI