Rymy częstochowskie
Rymy częstochowskie
– autorami ich byli dziadowie, układający pod Jasną Górą w Częstochowie, za opłatą, krótkie wierszowane utwory. Według Feliksa Romanowskiego autora „Przewodnika po Częstochowie dla pątników i turystów z dodaniem wiadomości o przemyśle i handlu” wydanego w Krakowie w 1893 roku: „Poezja częstochowska dawniej była olbrzymie uprawiana, rozsiewając swoje światło jak tylko język polski sięga, dziś coraz bardziej upada i ledwie przez parę indywiduów niewidomych i należących może do dawnych pojęć jest podtrzymywana. Twórcami jej są teraz: niewidoma babka siedząca przeszło od pół wieku na jednym i tym samym stołeczku i jednooki starzec, którzy od ręki tworzą w zachwycającym nieładzie bezsensownej treści wierszydła. Ale jaki tam czysty język Jakie zwroty! To życzylibyśmy niejednemu silącemu się na dowcip poecie, zapożyczyć z tych żyjących antykwarni natchnienia, do swoich nieraz ciężkich utworów”. O pięknie tej twórczości świadczyć może fragment wiersza Jana Lechonia, Rymy Częstochowskie: „Wszystko mi się dziś wydało jak z dziecinnej bajki. Niebo modre jak uszyte z niezapominajki. Organista gra nietęgo, ale tak jak czuje, Przy nim dziad kościelny stęka, ale kalikuje (pompuje powietrze do miechów organowych)”.
RS